G. Contogeorgis, Grèce: pour en finir avec le système politique de la «modernité»

G. Contogeorgis, Grèce: pour en finir avec le système politique de la «modernité»

Publié au journal Mediapart, le 19 Avril 2011 [1]

La tournure dramatique à laquelle a abouti la crise en Grèce relève directement de sa singularité.

Dans le cas grec l’Etat est le premier responsable de la crise.  L’économie grecque - banques comprises – ne s’implique dans la crise mondiale ni directement ni indirectement. L’Etat a fait déferler la crise dans le pays, l’a exhibée sur la scène internationale (et européenne), l’a changée en « jouet » mais, par-dessus tout, a fait en sorte qu’elle serve de « cobaye » pour l’évolution des autres crises dans le monde.

Le fait que l’on exhorte le système politique, instigateur de la crise, à sortir le pays de celle-ci constitue l’impasse où il est acculé.  En effet, la classe politique n'a pas la légitimité indispensable, n’y trouve aucun intérêt ni n’en a l’intention, puisque cela entrainerait la fin du régime par lequel elle a assis son hégémonie historiquement sur la société hellénique.

George Contogeorgis, Manifiesto para una “sociedad de ciudadanos”

Manifiesto para una “sociedad de ciudadanos”

George Contogeorgis

          El marco del desafío

          No nos hagamos ilusiones. Las manifestaciones y las concentraciones en las calles y plazas no tienen salida porque no apuntan a las causas del problema : la concentración monopolística de la totalidad del poder político entre las manos de los poseedores del Estado. Cuando la sociedad de los ciudadanos, ya tranquilizada o agotada, vuelva a sus hogares, los políticos seguirán discutiendo y decidiendo en total complicidad con los agentes internos y externos de los mecanismos que los aprisionan, en la superficie de la política, (y que les suministran fuerza, dinero, comunicación, etc.).

          Es urgente entender que la causa fundamental del problema actual reside en que el sistema político de la modernidad ni es democrático ni es representativo. La plantilla política detiene en indiviso, a la vez la calidad de mandantes y la de mandatarios, mientras la sociedad de los ciudadanos está confinada en la esfera privada. Vehiculadas por este sistema político y por su fatal degeneración en partidocracia dinástica, las fuerzas que definen el orden mundial han conseguido controlar el Estado e imponer su dominio político sobre la sociedad de los ciudadanos.

Ανιχνεύσεις - Κοντογιώργης - Θεσμοί και πολιτικό σύστημα - 14 Ιουν 11

Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο "LoMak's blog"

Ο καθηγητής πολιτικής επιστήμης και πρώην πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργος Κοντογιώργης απαντά στα ερωτήματα της εκπομπής Ανιχνεύσεις της 14.6.11 με θέμα «Νέοι θεσμοί για νέο πολιτικό σκηνικό», όπου επισημαίνει γιατί η κρίση σήμερα δεν είναι διαχειρίσιμη από το παρόν πολιτικό σύστημα, τι πρέπει να κάνει η κοινωνία των πολιτών και κυρίως την ανάγκη για θέσπιση ενός πλαισίου θεσμικού καταναγκασμού για τη λειτουργία του πολιτικού προσωπικού.

Γιώργος Κοντογιώργης,  Έκκληση στην κοινωνία των πολιτών ενόψει της περικύκλωσης της Βουλής στις 15/6/2011

Με το κάλεσμά μου της 29ης Μαΐου τρ.έ., υπέβαλα την πρόταση η κοινωνία των πολιτών να περικυκλώσει τη Βουλή και το Μαξίμου, με συγκεκριμένα αιτήματα.

Επανέρχομαι για να επισημάνω ότι η κοινωνία των πολιτών, που θα περικυκλώσει τη Βουλή στις 15 Ιουνίου, πρέπει να διατυπώσει με "νομοθετική" σαφήνεια τα αιτήματά της και να είναι ρεαλιστικά.

Να αντιληφθεί ότι το μείζον πρόβλημα δεν είναι  το μνημόνιο, αλλά οι λόγοι που οδήγησαν σ'αυτό. Ότι η διάσωση της χώρας δεν είναι εφικτή χωρίς τη μεταβολή του πολιτικού συστήματος.

Να συνειδητοποιήσει επίσης ότι η δύναμη της συλλογικότητάς της είναι εκρηκτική, αρκεί να λειτουργήσει συντεταγμένα ως σώμα απέναντι στους λεηλάτες του δημόσιου αγαθού.

Αντί η κοινωνία των πολιτών να διαδηλώνει για να αναγκάσει τους πολιτικούς να συνεκτιμήσουν τη βούλησή της, να αξιώσει τη συμμετοχή της στο πολιτικό σύστημα ως εντολέας.

G.Contogeorgis,

Grèce: manifeste pour une «société des citoyens»

08 Juin 2011 Par La UNE de Mediapart

Edition : Les invités de Mediapart

 Le cadre de l'enjeu

Ne nous berçons pas d'illusions. Les manifestations et rassemblements de protestation dans les rues et sur les places sont sans issue parce qu'ils ne s'attaquent pas à la cause du problème: la concentration monopolistique de la totalité du pouvoir politique entre les mains des détenteurs de l'État. Quand la société des citoyens, calmée ou épuisée, regagnera ses pénates, les hommes politiques continueront à discuter et co-décider avec les agents internes et externes des mécanismes dont ils sont les otages, à la surface de la politique (et qui les pourvoient en force, en argent, en communication, etc.).

Il est urgent de comprendre que la cause fondamentale du problème actuel réside dans le fait que le système politique de la modernité n'est ni démocratique, ni représentatif. Le personnel politique possède en indivis la qualité à la fois de mandant et de mandataire, tandis que la société des citoyens est confinée dans la sphère privée. Véhiculées par ce système politique et par son inévitable dégénérescence en partitocratie dynastique, les forces qui définissent l'ordre mondial ont réussi à contrôler l'État et à imposer leur domination politique sur la société des citoyens.

Γιώργος Κοντογιώργης, Κάλεσμα στην κοινωνία των πολιτών. Τι πρέπει να αλλάξει, πως πρέπει να δράσουμε

Γιώργος Κοντογιώργης,

Κάλεσμα στην κοινωνία των πολιτών.

Τι πρέπει να αλλάξει, πως πρέπει να δράσουμε

Α) Το πλαίσιο του διακυβεύματος

Μην τρέφουμε αυταπάτες. Οι διαδηλώσεις και οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας στους δρόμους και στις πλατείες είναι αδιέξοδες, διότι δεν αίρουν την αιτία του προβλήματος, που είναι η μονοπωλιακή συγκέντρωση του συνόλου της πολιτικής εξουσίας στα χέρια των νομέων  του κράτους. Όταν η κοινωνία των πολιτών, έχοντας εκτονωθεί ή εξαντληθεί, θα επιστρέφει στα σπίτια της, οι πολιτικοί θα συνεχίζουν να διαλέγονται και να συναποφασίζουν με τους εσωτερικούς και τους εξωτερικούς φορείς των μηχανισμών (τους χορηγούς ισχύος, χρήματος, επικοινωνίας κλπ), που τους κρατούν όμηρους στην πολιτική επιφάνεια.

Είναι επείγον να αντιληφθούμε ότι θεμελιώδη αιτία του σημερινού προβλήματος αποτελεί το γεγονός ότι το πολιτικό σύστημα της νεοτερικότητας δεν είναι ούτε δημοκρατικό ούτε αντιπροσωπευτικό. Το πολιτικό προσωπικό κατέχει κατά τρόπο αδιαίρετο και την ιδιότητα του εντολοδόχου και του εντολέα, ενώ η κοινωνία των πολιτών είναι εγκιβωτισμένη στην ιδιωτική σφαίρα. Με όχημα το πολιτικό αυτό σύστημα και τον αναπόφευκτο εκφυλισμό του σε μια δυναστική κομματοκρατία, οι δυνάμεις που ορίζουν την παγκόσμια τάξη κατάφεραν να ελέγξουν το κράτος και να επιβάλουν την πολιτική τους κυριαρχία επί της κοινωνίας των πολιτών.

Το διακύβευμα του "Συντάγματος 2011" φέρνει για πρώτη φορά την κοινωνία πολιτών αντιμέτωπη με το σύνολο των (πολιτικών και άλλων) νομέων του κράτους. Αυτό καθεαυτό το γεγονός φανερώνει ότι το συλλογικό δεν συγκροτείται πια με όρους μάζας, αλλά αξιώνει να αποτελέσει το αθροιστικό γινόμενο των πολιτών. Η επιβεβαίωση της ατομικότητας μέσα στο συλλογικό μεταβάλει τον πολίτη από ενεργούμενο υπήκοο σε ελεύθερη και χειράφετη οντότητα που διαμορφώνει τις εξελίξεις. Από εξω-πολιτειακή δύναμη σε συστατικό μέρος της πολιτείας. Επομένως, είναι κατάδηλο ότι αποτελεί μέγιστο ψεύδος των στοχαστών της νεοτερικότητας ο ισχυρισμός ότι κράτος και πολιτικό σύστημα ταυτίζονται εκ φύσεως.

Γιώργος Κοντογιώργης: περικυκλώστε ειρηνικά την Βουλή. Μαζευτείτε 1.000.000+ . Εγκλωβίστε τους!

Κυριακή, 05 Ιούνιος 2011 07:50 | Συντάχθηκε απο τον/την Greekamericannewsagency.com | | |

"Μη φύγετε από εκεί αν δεν τους υποχρεώσετε, όλους μαζί, να ψηφίσουν τα πέντε βασικά νέα άρθρα που θα αλλάξουν ριζικά την πολιτική κατάσταση στην χώρα"

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Αλέξανδρο Στεφανόπουλο

«…Όσο πιο πολλοί τόσο πιο καλά. Διαδηλώστε ειρηνικά χωρίς βία. Μη φύγετε από εκεί αν δεν αλλάξουν οι πέντε βασικές κατευθύνσεις  της σημερινής πολιτικής κατάστασης. Ξαπλώστε κάτω αν η κρατική πολιτική εξουσία μεταχειριστεί βία. Αν είστε  χιλιάδες ένα εκατομμύριο θα είναι πολύ  δύσκολο έως αδύνατο στο σύστημα να πράξει οτιδήποτε».  Αυτή είναι η βασική κατεύθυνση που δίνει ένας εκ των πλέον κορυφαίων της ελληνικής διανόησης ο καθηγητής Γιώργος Κοντογιώργης ο οποίος μας ανέλυσε ποιο θα πρέπει να είναι το πρόταγμα των ελληνικών κινητοποιήσεων.  Η συζήτηση μας έγινε διότι   τις τελευταίες ημέρες παρακολουθούμε έναν ανοιχτό δημόσιο διάλογο μεταξύ των πανεπιστημιακών και της διανόησης κάθε επιπέδου που προβληματίζετε, είτε με δημόσιες παρεμβάσεις είτε με άρθρα και διάλογο στα έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ. Ακούγονται πολλές απόψεις και προβληματισμοί για τα αίτια της σημερινής κατάστασης. Δίδονται πολλές ερμηνείες και πολιτικό κοινωνικές και οικονομικές μακρόσυρτες αναλύσεις.  Η συζήτηση και ο δημόσιος διάλογος εντάθηκε με αφορμή τις κινητοποιήσεις  του κινήματος των Οργισμένων αγανακτισμένων Ελλήνων πολιτών που βγαίνουν  στις πλατείες και στα πεζοδρόμια.  Για το θέμα μιλήσαμε με ένα κορυφαίο πανεπιστημιακό του είδους τον πρώην πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργο Κοντογιώργη ο οποίος μέσα από το προσωπικό του ιστολόγιο συχνά τελευταία αλλά και με δημόσιες παρεμβάσεις του παρουσιάζει μια σειρά θέσεων που αναλύει για την σημερινή ελληνική κρίση για την οποία επισημαίνει ότι είναι μοναδική και δεν μοιάζει με καμία άλλη του κόσμου αφού έχει το διαίτερο χαρακτηριστικό ότι δημιουργήθηκε από το ίδιο το ελληνικό πολιτικό σύστημα!

Στην  συζήτηση μας, που έγινε με αφορμή τις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις στρην Ελλάδα και ειδικά εν όψη της κινητοποίησης της Κυριακής 5 Ιουνίου αλλά και έχοντας μπροστά του το πολιτικό σύστημα την ψήφιση του λεγόμενου μεσοπρόθεσμου προγράμματος -τα νέα επίσης  οικονομικά μέτρα που θα ανακοινωθούν τα προσεχή 24ωρα, μας δίνει λεπτομερώς τις πρώτες πέντε  βασικές κατευθύνσεις -τα όνομάζει άρθρα-, τους   όρους  και τις  προϋποθέσεις μιας τέτοιας λαϊκής κινητοποίησης για να έχει ουσιαστικό πολιτικό αποτέλεσμα στην πράξη.  Στην ανάλυση του ο διακεκριμένος πανεπιστημιακός ξεκαθαρίζει πως δεν θα πρέπει να υπάρξει βία από την πλευρά των πολιτών ακόμα και αν δεχθούν βία! Αναλύει και αποσαφηνίζει πως με πολιτικές πράξεις της λαϊκής ετυμηγορίας θα ενταχθεί η κοινωνία στο πολιτικό γίγνεσθαι χωρίς να χρειασθεί να καταλυθεί με πράξεις μη ελεγχόμενες  η κοινωνική και πολιτική σταθερότητα. Τονίζει ότι είναι αναγκαίο να λειτουργήσει ο λαός ως σώμα, για την ακρίβεια ως πραγματική εκκλησία του δήμου με συγκεκριμένες πράξεις και ενέργειες ας τον ακούσουμε.

ΜΕΡΟΣ Α , ΜΕΡΟΣ Β

Casus Belli - Γ. Κοντογιώργης - Κάλεσμα στην κοινωνία των πολιτών - 3 Ιουν 11

 Από το ιστολόγιο "LoMak's blog"

Συνέντευξη του Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρώην πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργου Κοντογιώργη, στις 3.6.11 στην εκπομπή Casus Belli, σχετικά με την κοινωνία των πολιτών, την κρίση, το πολιτικό σύστημα και τους “Αγανακτισμένους στο Σὐνταγμα”. Τι πρέπει να αλλάξει και πως πρέπει να δράσουμε.

Ερώτημα εν απορία πολίτη

        

           Όλοι αυτοί, "υπουργοί, βουλευτές αλλά και παρουσιαστές τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων", που σπεύδουν "να καταδικάσουν μετά βδελυγμίας, το ολιγόωρο μπλόκο στη Βουλή, από ομάδα διαδηλωτών και να του προσδώσουν έως και χαρακτήρα αμφισβήτησης του δημοκρατικού πολιτεύματος" (Ελευθεροτυπία, 01.06.2011) γιατί δεν οργανώνουν μια συζήτηση σε τηλεοπτική εκπομπή μεγάλης ακροαματικότητας να συζητήσουμε τι είναι και τι δεν είναι δημοκρατία; Πόσο δημοκρατικό είναι ένα σύστημα που επιφυλάσσει στο κράτος τις ιδιότητες και του εντολοδόχου και του εντολέα; Που εγκιβωτίζει την κοινωνία των πολιτών στο καθεστώς του ιδιώτη; Που δεν είναι καν αντιπροσωπευτικό;

          Είναι νόμιμο να αρνούνται στην κοινωνία των πολιτών το δικαίωμα να ανακαλέσει την "υπογραφή" της από ένα "κοινωνικό συμβόλαιο", για το οποίο δεν ερωτήθηκε, και να αναλάβει αυτή την αρμοδιότητα του εντολέα; Όταν μάλιστα οι υποτιθέμενοι εντολείς της απεδείχθησαν  κατά σύστημα ανάξιοι της εμπιστοσύνης της, ανακόλουθοι, διεφθαρμένοι και ιδίως καθ'υποτροπήν αμετανόητοι; Όταν συλλογικά κατέστρεψαν τη χώρα; Τι φοβούνται οι πολιτικοί και πολλοί άλλοι και κρύβονται τον 21ο αιώνα πίσω από απολιθώματα ιδεών του 18ου αιώνα; Πως εξηγείται ότι η κοινωνία των πολιτών έχει αναγορευθεί στον μείζονα εχθρό της άρχουσας (πολιτικής και πνευματικής) τάξης;

          Προς τι η ύβρις της εντεταλμένης σιωπής για ένα τόσο κρίσιμο ζήτημα  που σπεύδει αυτόκλητη να νομιμοποιήσει η κρατική διανόηση; Τι ωθεί την τελευταία στην εμμονή της να εκλαμβάνει ως δεδομένο αυτό που θα έπρεπε να είναι ζητούμενο (η έννοια της δημοκρατίας); Να αντιμετωπίζει ως αδιαπραγμάτευτο  αυτό (ο μη αντιπροσωπευτικός χαρακτήρας του σημερινού κράτους/συστήματος) που θα έπρεπε να υπόκειται στη δυναμική της προόδου (δηλαδή της ελευθερίας); Γιατί ο διάλογος που διεξάγεται στα ΜΜΕ έχει εμφαντικά ως πρόσημο τη λογοκρισία του αντιλέγοντος και διακύβευμα την καλλιέργεια της αρχής της ενιαίας σκέψης; Να υποθέσω άραγε ότι οι ιδιοτελείς προτεραιότητες των νομέων του κράτους, τους εμποδίζουν να  διακρίνουν την κατεύθυνση της εξέλιξης και, κατ'επέκταση, τους κινδύνους που συνεπάγεται για τη σταθερότητα του συστήματος η αναβράζουσα αμφισβήτηση της κοινωνίας των πολιτών;  

Για την ακρίβεια

Γιώργος Κοντογιώργης

Γιώργος Κοντογιώργης, Τι πρέπει να αλλάξει, πως πρέπει να δράσουμε (Β' μέρος, Συμπλήρωμα)

Γιώργος Κοντογιώργης,

Τι πρέπει να αλλάξει, πως πρέπει να δράσουμε

(Β' μέρος, Συμπλήρωμα)

Το διακύβευμα του "Συντάγματος 2011" φέρνει για πρώτη φορά την κοινωνία πολιτών αντιμέτωπη με το σύνολο των (πολιτικών και άλλων) νομέων του κράτους. Αυτό καθεαυτό το γεγονός φανερώνει ότι το συλλογικό δεν συγκροτείται πια με όρους μάζας, αλλά αξιώνει να αποτελέσει το αθροιστικό γινόμενο των πολιτών. Η επιβεβαίωση της ατομικότητας μέσα στο συλλογικό μεταβάλει τον πολίτη από ενεργούμενο υπήκοο σε ελεύθερη και χειράφετη οντότητα που διαμορφώνει τις εξελίξεις. Επομένως, είναι κατάδηλο ότι αποτελεί μέγιστο ψεύδος των στοχαστών της νεοτερικότητας ο ισχυρισμός ότι κράτος και πολιτικό σύστημα ταυτίζονται εκ φύσεως.

Για να διαφυλαχθεί η κατάκτηση αυτή της κοινωνίας των πολιτών απαιτείται: