Γ.Κοντογιώργης, Όταν η αλλοτρίωση γίνεται συμφέρον. Η κομματοκρατία, ο φασισμός και η δημοκρατία. Μια απάντηση στην απορία της Μυρτώς

Μυρτώ: "Από την εμπειρία μου ως απλού, απλούστατου πολίτη, ο οποίος όμως συμμετέχει ή προσπαθεί να συμμετέχει τα τρία τελευταία χρόνια σε πάσης φύσεως και μορφής κινητοποιήσεις θέλω να σας πω κύριε Κοντογιώργη ότι η ιδέα της εναντίωσης στην κομματοκρατία αντιμετωπίζεται: α) με βαθύτατη εχθρότητα, από όλο το φάσμα -από δεξιούς έως όχι απλά αριστερούς αλλά και αντιεξουσιαστές. β) με απορία, πως μπορούμε να κυβερνηθούμε χωρίς τα κόμματα να έχουν το πρώτο ρόλο γ) με καχυποψία, γιατί ο Έλληνας δεν μπορεί να φανταστεί θεσμούς χωρίς τον κομματικό έλεγχο και νομίζει ότι αυτό είναι παράγωγο μιας φασιστικής ιδεολογίας κοκ. Κυρίως όμως η εχθρότητα, πες ότι θες σε μια συγκέντρωση, μη μιλήσεις εναντίον των κομμάτων..."
 Γιώργος Κοντογιώργης, Είναι φανερό ότι όλοι αυτοί που υπερασπίζονται τα κόμματα σκοπίμως παρακάμπτουν το πραγματικό ερώτημα: ότι δεν ζητείται η κατάργησή τους, αλλά ο μετασχηματισμός τους, στο πλαίσιο μιας συνολικής μεταβολής του πολιτικού συστήματος σε αντιπροσωπευτικό και, περαιτέρω, σε δημοκρατία, όπως επιτάσσουν οι εξελίξεις της εποχής μας. Άλλωστε, ο φασισμός δεν εναντιώθηκε στα κόμματα. Αντιθέτως, χρησιμοποίησε το θεσμό για τους ίδιους βασικά λόγους που τα επικαλούνται οι σημερινοί θιασώτες της κρατικής δεσποτείας. Για τη μεταβολή του σε θεμελιώδη μηχανισμό ιδιοποίησης του πολιτικού συστήματος, του κράτους και του δημόσιου αγαθού, δηλαδή σε όχημα καταδυνάστευσης της κοινωνίας. Και περαιτέρω, για την παρεμπόδιση της μετάβασης των κοινωνιών, από απλούς επικαρπωτές της απλής και καταφανώς ελεγχόμενης ατομικής ελευθερίας, σε θιασώτες της καθολικής (της ατομικής, κοινωνικής και πολιτικής) ελευθερίας. Είναι τουλάχιστον "άλογο" να βλέπει κανείς τους οπαδούς της κομματικής πολιτικής κυριαρχίας να ταυτίζουν το αίτημα της δημοκρατίας με τον φασισμό!...

Γ.Κοντογιώργης, Το "διάγγελμα" του πρωθυπουργού, ο ΦΠΑ για την εστίαση και η ομολογία της αλήθειας

Από το "διάγγελμα" Σαμαρά για την μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση συγκρατούμε δύο τινά: Πρώτον, ότι ομολόγησε ασυναίσθητα ίσως, λόγω εθισμού, το καθεστώς κατοχής της χώρας. Λειτουργώντας ως "κυβερνητικός" εκπρόσωπος της τρόικας, ανακοίνωσε την απόφασή της. Με απλούστερη διατύπωση, χωρίς την απόφαση της τρόικας είναι αμφίβολο εάν ο "πρωθυπουργός" της χώρας μπορεί να τραβήξει το καζανάκι στις τουαλέτες του Μαξίμου. Δεύτερον, μας ενημερώνει ο πρωθυπουργός ότι "βασίζεται στο φιλότιμο του Έλληνα" για την πάταξη της φοροδιαφυγής. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης προσέθεσε στο "φιλότιμο" και τον πατριωτισμό του Έλληνα. Συγκρατούμε από τις διατυπώσεις αυτές ότι οι κυβερνώντες δεν προτίθενται να αγγίξουν την αιτία της καταστροφής της χώρας, το πολιτικό σύστημα, τη διοίκηση και τη νομοθεσία της διαπλοκής και της χειραγώγησης, ώστε να απελευθερωθεί η κοινωνία -οι υγιείς και δημιουργικές δυνάμεις της-, από την δυναστική κομματοκρατία και το πολιτικό προσωπικό που την συντηρεί και την αναπαράγει. Διότι, εν προκειμένω, η φοροδιαφυγή -και ο εθισμός στην μη φοροδιαφυγή- όπως και η ενγένει διακυβέρνηση μιας χώρας, δεν αντιμετωπίζονται με την επίκληση του "φιλότιμου" των πολιτών, αλλά με πολιτικές (και θεσμούς/μηχανισμούς) δημοσίου συμφέροντος, που συγκεντρώνουν τη συναίνεσή τους, επειδή είναι εναρμονισμένες με το αίσθημα της δικαιοσύνης και την κοινωνική συναντίληψη. Η συμμόρφωση με τον νόμο, η πάταξη της φοροδιαφυγής, δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα της καλής ή της κακής προαίρεσης του καθενός. Αποτελεί υπόθεση της πολιτείας δικαίου. Η εξωτερική εξάρτηση της χώρας είναι αποτέλεσμα της πολύ μακρινής σχέσης που έχει εγκατασταθεί μεταξύ της πολιτικής τάξης και της κοινωνίας. Κατά τούτο, είναι ορθή η καταληκτήρια αποστροφή του εντελλομένου της τρόικας "πρωθυπουργού": "Δεν θα μας εμποδίσουν φωνές από το χθες που έχουν συμφέρον να μείνει και η χώρα στο χθες". Αφορά όμως στην σύνολη πολιτική τάξη, που παραμένει ερμητικά εγκιβωτισμένη στο επονείδιστο παρελθόν, και στους συγκατανευσιφάγους της, που (συν-)νέμονται τους θεσμούς και το δημόσιο αγαθό , όχι την κοινωνία των πολιτών. Είναι καιρός να πάψει η έννοια του πολιτικού κόστους να εστιάζεται στις αντιδράσεις των ομάδων αυτών και να αφουγκραστεί το κοινό συμφέρον. Ο πρωθυπουργός, ο κάθε πρωθυπουργός αυτής της χώρας, έχει δύο επιλογές: να παραμείνει δεμένος στο χθες, δυνάστης της κοινωνίας και λειτουργός της υποτέλειας ή να υπερβεί τον εαυτό του και το καθεστώς που τον ανέδειξε, και αντί να πολιτεύεται με γνώμονα συνθέσεις ιδιοτελών συμφερόντων, να συγκρουσθεί και να ανατρέψει με το βαθύ κράτος/σύστημα, που οδηγεί τον ελληνισμό στην αφάνεια. Ο τόπος, εκεί που τον έφθασαν, χρειάζεται ηγεσία, η οποία θα εναγκαλισθεί, ως μόνη νομιμοποιητική βάση, την κοινωνία των πολιτών, και θα πραγματοποιήσει το κρίσιμο άλμα, που θα επαναφέρει τη χώρα σε ιστορική τροχιά, πέραν και πάνω από την κάθε τρόικα. Η ολική εσωτερική απελευθέρωση από τα δεσμά της κομματοκρατίας, είναι προϋπόθεση της εθνικής απελευθέρωσης, δηλαδή της ανάσχεσης της καθοδικής πορείας της χώρας προς τον Άδη. Διαφορετικά, η σημερινή κρίση θα αποδειχθεί προάγγελος της ολικής συρρίκνωσης και ίσως του τέλους της ελληνικής κοινωνίας.

Γ,Κοντογιώργης, Η κομματοκρατία και η ιδιοποίηση του Συντάγματος. Η εναλλακτική πρόταση (Μέρος Β')

Εναλλακτική πρόταση για την εναρμόνιση του Συντάγματος με το μέλλον Δημοσιεύθηκε στις 7 Ιουλίου 2013 Συνέντευξη του Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρ. Πρύτανη του Παντείου Παν/μιου Γιώργου Κοντογιώργη στον ραδιοφωνικό σταθμό ΑΡΤ 90,6 και στον δημοσιογράφο Κώστα Ουίλς.

Γ.Κοντογιώργης, Η κομματοκρατία έχει ιδιοποιηθεί πλήρως το Σύνταγμα! (Μέρος Α')

Συνέντευξη του Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρ. Πρύτανη του Παντείου Παν/μιου Γιώργου Κοντογιώργη στον ραδιοφωνικό σταθμό ΑΡΤ 90,6 και στον δημοσιογράφο Κώστα Ουίλς. Στην συζήτηση συμμετέχει ο Αρεοπαγίτης Γ. Σακκάς και ο δημοσιογράφος Γ. Ντάσκας. Σάββατο 6 Ιουλίου 2013

Γ. Κοντογιώργης, Η χώρα αντιμέτωπη με την εσωτερική και τη διεθνή δυναστική ολιγαρχία

by LoMak62

Ο καθηγητής πολιτικής επιστήμης και πρώην πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργος Κοντογιώργης απαντά στα ερωτήματα της εκπομπής "Life" της 1.7.13 και στην δημοσιογράφο Εύα Αντωνοπούλου.     Γ. Κοντογιώργης - Επιλογές ολιγαρχικής πολιτικής - 1.7.2013 Το ελληνικό πολιτικό προσωπικό έχει εγκολπωθεί τις πολιτικές επιλογές της παγκόσμιας ολιγαρχίας των "αγορών", πραγματοποιώντας μια ασύμμετρη φυγή προς το παρελθόν, στο οποίο αναγνωρίζει τον εαυτό του. Με τον εγκιβωτισμό της χώρας στο παρελθόν και τη στήριξη της διεθνούς και της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας, που οδηγεί η Γερμανία, διασφαλίζει για τον εαυτό του και τους συγκατανευσιφάγους του συστήματος, μια προνομιακή νομή του κράτους και του δημόσιου αγαθού. Εξού και το πολιτικό προσωπικό στο όνομα της "δημοκρατίας" έχει ιδιοποιηθεί διαχρονικά το Σύνταγμα, έχει κάνει δυσδιάκριτη τη διαφορά μεταξύ νομιμότητας και ανομίας, λειτουργώντας μέσα σε ένα αθέσμητο και προσωποπαγές περιβάλλον. Το κράτος είναι το κόμμα και νομείς του, η δημοκρατία είναι η κομματοκρατία, η πολιτεία δικαίου είναι για τους άλλους, το δημόσιο αγαθό είναι δικό τους. Αντί να ανασυγκροτήσουν την χώρα, την μεταβάλλουν σε χώρο προς λεηλασία. Αντιμετωπίζουν με υψηλή περιφρόνηση την κοινωνία των πολιτών την οποία αποψιλώνουν από τα καλύτερα παιδιά της. Το πολιτικό κόστος εστιάζεται στις αντιδράσεις των ομοτράπεζών τους στο μεγάλο γλέντι και όχι στην κοινωνία των πολιτών. Οι πολίτες αισθάνονται οργή, φόβο, ντροπή, απογοήτευση, αλλά αυτοί του δείχνουν καταφρονητικά ή και απειλητικά το δάχτυλο. Το άλμα προς τα εμπρός απαιτεί ένα μνημόνιο εναντίον των πυλώνων της καταστροφής και όχι εναντίον της κοινωνίας. Ένα νέο πολιτικό σύστημα που θα μεταβάλλει την κοινωνία των πολιτών σε θεσμικό του συντελεστή, ένα κράτος που θα υπηρετεί τον πολίτη, μια νομοθεσία που θα απελευθερώνει τις υγιείς δυνάμεις της χώρας και θα εξαναγκάζει την πολιτική τάξη να πολιτεύεται και το κοινό συμφέρον. Οι εμμονές της καθεστωτικής κομματοκρατίας στο παρελθόν, στη νομή του κράτους και η επιλογή της να προσφεύγει διαχρονικά  στην εξωτερική νομιμοποίηση για να αντιμετωπίζει την οργή της εθνικής κοινωνίας, συνομολογεί ότι δεν μπορεί από τους κόλπους της να προκύψει το νέο. Ώστε, η υπέρβασή της και όχι η εναλλαγή, θα ελευθερώσει τη χώρα από τους εσωτερικούς και τους εξωτερικούς της κατακτητές.  Όπως θα έλεγε και ο ποιητής "για να σωθεί η Ελλάδα στους καιρούς τους ύστατους βρείτε κάπου έναν καιάδα και γκρεμοτσακίστε τους".