Ο Γ.Κοντογιώργης για την ευθύνη του Προέδρου της Πολιτείας (29.12.2011-Λαζόπουλος)

http://www.facebook.com/photo.php?v=10150401126159557#

Ο Γιωργος Κοντογιώργης στο "Πρωϊνό ΑΝΤ1" (23.12.2011) για τους πυλώνες της ελληνικής κρίσης

Πηγή LoMak

Γιώργος Κοντογιώργης, Οι βαλκανικοί λαοί και το ελληνικό κοσμοσύστημα

Διάλεξη του Γ.Κοντογιώργη, στο Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου (16.12.2011), με την ευκαιρία της παρουσίασης του βιβλίου του "Η ελληνική δημοκρατία του Ρήγα Βελεστινλή", που κυκλοφόρησε στα ρουμανικά.

Βρίσκομαι εδώ για να σας προτείνω μια διαφορετική γνωσιολογία της ιστορίας και στο πλαίσιο αυτό να υποστηρίξω μια προσέγγιση της ιστορίας της Ευρώπης και των βαλκανικών λαών που τοποθετείται στον αντίποδα εκείνων που διδάσκει η νεοτερικότητα.
Αποκαλώ τη γνωσιολογία αυτή κοσμοσυστημική διότι επιχειρεί τη συγκρότηση ενός καθολικού συστήματος γνώσης (εννοιών, κατηγοριών συστημάτων, μεθόδου), στο οποίο υπάγει τα επιμέρους φαινόμενα ή περιόδους της ιστορίας. Αυτό σημαίνει ότι ορίζω τις έννοιες εξ υπαρχής, όπως τη δημοκρατία, την αντιπροσώπευση, την ελευθερία, την ισότητα, τη δικαιοσύνη, την εργασία, το κεφάλαιο, το κράτος κλπ, και, κατ'επέκταση, τα συστήματα (το οικονομικό, το πολιτικό κλπ) που καλούνται να τις εμπραγματώσουν. Κατά τον ίδιο τρόπο, η περιοδολόγηση της ιστορίας καλείται να συνεκτιμήσει τις γενικές κατηγορίες κοινωνιών και όχι τα γεγονότα ή τους συσχετισμούς που διαμορφώνονται μεταξύ τους.

Γ. Κοντογιώργης - Το ελληνικό πρόβλημα και η θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη - 9 Δεκ 2011

Στο πλαίσιο της εκπομπής "Πρωινό ΑΝΤ1", στις 9.12.11, ο Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και πρώην πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργος Κοντογιώργης, ο Αναπληρωτής Καθηγητής του Τμήματος Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Πειραιώς κ. Νικόλαος Φίλιππας και ο οικονομολόγος-αναλυτής κ. Δημήτρης Καζάκης κατέθεσαν τις απόψεις τους, συζήτησαν και διαφώνησαν σχετικά με το πόσο περιορίζεται ο ρόλος της Ελλάδας στη νέα Ευρώπη.

πηγή: LoMak

Ο Γιώργος Κοντογιώργης στην εκπομπή Casus Belli, (01.12.2011) μιλάει για τις εξελίξεις στην πολιτική Ευρώπη και για την κρίση στην Ελλάδα

Ανάρτηση από LoMak

Γιώργος Κοντογιώργης : Το Ελληνικό πολιτικό κομματικό σύστημα έχει διαλύσει το κράτος! Εσείς οι Έλληνες Ομογενείς οφείλετε να αναλάβετε δράση και πρωτοβουλίες! Αυτό οργανωθείτε και δράστε γρήγορα και άμεσα κατά το ιστορικό πρότυπο των Ελληνικών Κοινοτήτων!

Γ. Κοντογιώργης - Ελληνική κρίση και Ευρωπαϊκή ηγεμονία - 24 Νοε 11

Αναδημοσίευση από τό ιστολόγιο "Lomak's blog"

Στα πλαίσια της εκπομπής "Πρωινό ΑΝΤ1", στις 24.11.11, ο Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και πρώην πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργος Κοντογιώργης επισημαίνει την συντελούμενη ανασυγκρότηση της Ευρώπης μέσω σχέσεων ηγεμονίας, τα αίτια της ελληνικής κρίσης, τις ευθύνες του ελληνικού πολιτικού συστήματος και μεταφέρει την αγωνία της Ελληνικής Κοινότητας της Αμερικής.

(Ολόκληρη η εκπομπή βρίσκεται στο ΑΝΤ1 Web TV)

The responsibilities of the political system and the crisis in Greece: is the crisis merely economic or national too? What must be done.

Dr. Georges D. Contogeorgis (translation: Dr. Nicholas C. Georgantzas)

If you wish to find the cause of the current crisis in Hellas, we must first see if and how is it different from the global crisis and, secondly, if different, what creates the difference and why. Which is to say: what is the hellenic cause of the crisis?

§1. In the first case, therefore, we find that: The hellenic crisis is not due to a malfunction of the banking system and, therefore, the deregulation created via its choices. In the hellenic case, the state, namely the political leadership and, by extension, the state apparatus are the primary cause of the crisis. In this context we can ask ourselvesB why did the government create the crisis, why was it the cause of the crisis?

The answer to this question is unequivocal: this is the very nature of the extant political system. Historically, the hellenic political system, and not that which was created after the recent dictatorship (1974), is summoned for two things: a) One is the deep‐rooted societal privatization and degradation of the state apparatus, the political staff and forces of intermediation or interlocking corruption.

b) The other is the establishment of a relation between society and politics, based on the de‐collectivization of the social fabric, i.e., the personal direct dependence of each citizen on the politician. It is what we call the client or customer political system, which at the political level simply entails the partitocracy (κομματοκρατία).

Συνέντευξη Γ. Κοντογιώργη στόν Μανόλη Κουρουπάκη στόν τοπικο ομογενειακό ραδιοσταθμο τής Νέας Υόρκης Hellas FM.

 Από τό Greekamericannewsagency

Γεώργιος Κοντογιώργης: "η μεταπολίτευση του 1973 συνιστά επιστροφή στην φαυλοκρατία του 19ου αιώνα..για την σημερινή κατάσταση έχουν όλοι την ίδια ακέραιη την ευθύνη! Δεξιοί και αριστεροί! Εδικά οι αριστεροί κατέστρεψαν το ελληνικό πανεπιστήμιο!"

Ακούστε Live ολόκληρη την  συνέντευξη του Γιώργου Κοντογιώργη  στον Μανόλη Κουρουπάκη στον ομογενειακό ραδιοσταθμό της Νέας Υόρκης  Hellas FM.  

1. Αναλύει τον ρόλο του Δημοσιογράφου, κατά την κρίση και τις απόψεις του,

2. Αναλύει τις θέσεις και τις απόψεις του για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, 

3. Παρουσιάζει και αναλύει τις βαθύτερες αιτίες, τις πρωτογενείς αιτίες της κρίσης, της σημερινής πολιτικής πραγματικότητας στην Ελλάδα. 

Συνοπτικά από αυτά που είπε στην συνέντευξη του ο καθηγητής Γ. Κοντογιώργης μεταξύ άλλων ανέφερε ότι :  

"Η εναλλαγή της εξουσίας στην Ελλάδα δεν είχε ποτέ ουσιαστικό ιδεολογικό περιεχόμενο. Ο Πολίτης απλώς  αντιδρούσε με την ψήφο του στην προηγούμενη πολιτική και στον προηγούμενο Πρωθυπουργό"

"Η μεταπολίτευση στην Ελλάδα. συνιστά ολοκληρωτική επάνοδο στο καθεστώς της φαυλοκρατίας του 19ου αιώνα"  "Η ευθύνη είναι ακέραιη προς όλους τους πολιτικούς όλων των κομμάτων. Όλοι έχουν ευθύνη από την αριστερά ως την δεξιά...ακόμα και αυτοί που δεν ανήλθαν στην εξουσία...μη ξεχνάμε ότι ειδικά η αριστερά καταδυνάστευσε τα ελληνικά πανεπιστήμια"  "Το πολιτικό σύστημα σήμερα το κατέχει το κράτος δηλαδή η κομματικόκρατια" Ακούστε Live ολόκληρη την συνέντευξη.  

Ακούστε και διαβάστε τι ανέφερε σε προηγούμενες συνεντεύξεις του στον Hellas FM για το ίδιο θέμα  

Γιώργος Κοντογιώργης από την Νέα Υόρκη: Ο πολίτης πρέπει να δράσει, ανακτώντας τη συλλογικότητά του! Είναι εκτός λογικής η κοινωνία των πολιτών, η αιτία ύπαρξης του πολιτικού προσωπικού, να έχει τεθεί στο περιθώριο των εξελίξεων και ιδίως να μην εμπεριέχεται στις πολιτικές του! Η Ελλάδα στο τέλος αυτής της πρωτοφανούς κρίσης θα είναι άλλη από αυτή που ξέραμε μέχρι πρόσφατα. Από κάθε άποψη, θα έχει "μικρίνει" δραματικά...

Από τό

GREEK AMERICAN NEWS AGENCY

 

Τον κώδωνα του κινδύνου και  προς τους Έλληνες της Αμερικής, κρούει με συνεχείς δημόσιες παρεμβάσεις του, ο πρώην πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών και επισκέπτης  (ή και τακτικός) καθηγητής σε πολλά και γνωστά ευρωπαϊκά πανεπιστήμια αλλά και δημόσια forum  Δρ Γιώργος Κοντογιώργης, ο οποίος την Τετάρτη 16 Νοεμβρίου θα δώσει μια και μοναδική διάλεξη στην Νέα Υόρκη με θέμα:  Οι ευθύνες του πολιτικού συστήματος και η κρίση στην Ελλάδα: είναι η κρίση μόνον οικονομική ή και εθνική;  Ο κ. Κοντογιώργης είναι προσκεκλημένος του Συλλόγου επιστημόνων Αμερικής και του γνωστού  " Grand Prospect Hall" ιδιοκτησίας του ζεύγους Αλίκη και Μιχάλη Χαλκιά.  

Ο γνωστός πανεπιστημιακός που το τελευταίο διάστημα αναπτύσσει συγκεκριμένη δράση υπέρ της  αλλαγής του σημερινού  ελληνικού πολιτικού συστήματος ασκώντας σκληρή κριτική εναντίον συνολικά  του πολιτικού κατεστημένου  που έχει δομηθεί μετά την μεταπολίτευση ουσιαστικά καλεί σε συνεχή εγρήγορση, επαγρύπνηση, και αφύπνιση τον  απανταχού Ελληνισμού(εντός και εκτός συνόρων) για την εκ θεμελίων αλλαγή και ανασύνθεση του σημερινού πολιτικού συστήματος το οποίο καταγγέλλει για πολιτική και ηθική διαφθορά και, οπωσδήποτε, ως αναντίστοιχο προς την πολιτική ανα΄πτυξη του ελληνισμού, προς τις εξελίξεις και τις ανάγκες της εποχής μας. 

Υπενθυμίζεται ότι  πρόσφατα με άρθρο ζήτησε την σύλληψη του πρώην  πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου ως πολιτικού εγκληματία ενώ παραμονές της 28ης Οκτωβρίου είχε ασκήσει δριμύτατη κριτική στο Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια για την "πολιτειακή ανεπάρκεια ή συνενοχή και απάθεια που επιδεικνύει με την συνεχή απραξία παρά τις δυνατότητες που του παρέχει το υπάρχον σύνταγμα" 

Σήμερα  Δευτέρα 14.11 το πρωί(τ.ω)  ο κ. Κοντογιώργης ήταν προσκεκλημένος του Μανόλη Κουρουπάκη στον Hellas FM, στην πλέον καθημερινή δημοφιλή πρωινή εκπομπή. Σταθμός  ο οποίος εκπέμπει και στις τρεις πολιτείες New York, New Jersey, Cunecticut   και θεωρείται  εκ των μεγαλυτέρων τοπικών Ρ/Σ της Ελληνικής κοινότητας στην Μητροπολιτική Νέα Υόρκη. Ακολούθησε μια ζωηρή συζήτηση που αξίζει να την παρακολουθήσετε και να την αναπαράγετε.  Ακούστε Live το συγκεκριμένο απόσπασμα της εκπομπής και όσα είπε στον κ. Μανόλη Κουρουπάκη. 

Νωρίτερα στον ίδιο σταθμό προλόγισε τον Γιώργο Κοντογιώργη ο πρόεδρος του Συλλόγου επιστημόνων Αμερικής κ. Ανδρέα Σάββα. 

Αύριο Τρίτη 15 Νοεμβρίου θα ακολουθήσει το δεύτερο μέρος της ζωντανής συζήτησης την ίδια ώρα 10 30 με 12 00 στον Hellas FM προσκεκλημένος του κ. Μανόλη Κουρουπάκη.  

Την Κυριακή 13 Νοεμβρίου τον Γιώργο Κοντογιώργη φιλοξένησε ο COSMOS FM επίσης ένας γνωστός και δημοφιλής σταθμός που εκπέμπει στα FM. Στο studio ήταν ο Ομογενής Δημήτρης Φίλιος, μέλος της Παναρκαδικής Ομοσπονδίας και μέλος του συλλόγου Γέρος του Μωριά Δημήτρης Φίλιος. Ακούστε ένα απόσπασμα από αυτά που είπε στην ολιγόλεπτη συζήτηση.  

Την Τρίτη 15 Νοεμβρίου ο Δρ. Κοντογιώργης είναι προσκεκλημένος του δημοσιογράφου Πανίκου Παναγιώτου στο τοπικό τηλεοπτικό δίκτυο NGTV. 

Mediapart, «Papandréou, la crise hellénique et le référendum annoncé»

• Entretien

02 novembre 2011 | Par Mathieu Magnaudeix

Professeur de science politique à l'université Panteion d'Athènes.  Loin de voir un acte démocratique dans le référendum annoncé par le premier ministre Georges Papandréou, il n'y voit que l'énième geste de survie d'un système politique corrompu et à bout de souffle.

Pourquoi estimez-vous que le référendum annoncé lundi soir par le premier ministre socialiste Georges Papandréou est un «chantage»?

Je ne suis pas le seul à le dire. C'est ce que dit l'opposition, c'est ce que dit une large partie du PASOK, le parti du premier ministre. Car au fond, quelle que soit sa formulation, la question qui sera posée lors de ce référendum sera «êtes-vous pour ou contre l'Union européenne?». Or pour la société grecque, profondément européenne, la question ne se pose pas! Cette décision de convoquer un référendum a suscité ici une grande colère dans toute la société. Tout le monde s'accorde pour dire qu'il s'agit d'un chantage de la part du premier ministre pour casser ses responsabilités et transférer la responsabilité à la société. D'ailleurs, je ne suis pas sûr que ce référendum aura vraiment lieu. Car si c'est le cas, la réponse sera forcément «non» tant la société grecque est mise dans un coin depuis des mois. Le problème, c'est qu'une réponse négative aurait des conséquences terribles vis-à-vis de l'appartenance de notre pays à l'Union européenne et à l'euro. La situation est explosive.

Dans un texte publié sur Mediapart, vous demandez même à l'Union européenne de «traduire» M. Papandréou en justice...

La politique du gouvernement est mise en accusation. Le gouvernement actuel n'est certes pas responsable de l'endettement du pays, mais il a fait tout son possible pour ne prendre aucune décision pendant des mois en affirmant qu'il y avait de l'argent dans les caisses, et ce afin d'éviter l'intervention du FMI et de l'Union europénne. Par la suite, le gouvernement n'a rien fait pour respecter les engagements pris. Il fait payer l'endettement du pays aux salariés! Il n'a rien fait pour réformer l'Etat, rien. On a continué d'embaucher des fonctionnaires, alors même que le gouvernement promettait à l'Union européenne de les limiter. Papandréou aurait dû réformer le système politique et lutter contre la corruption et la fraude fiscale. Il n'en a rien fait...

Vous estimez que la société grecque est prise en otage depuis des décennies par une «partitocratie dynastique» dont la mainmise sur l'Etat menace désormais le pays et l'Union européenne tout entière.

La crise grecque est politique. Les banques grecques n'ont pas été impliquées dans les produits toxiques. La crise a été provoquée par l'endettement de l'Etat irresponsable, qui pendant des années n'a pas développé le pays et n'a pas investi. La classe politique grecque pille l'Etat depuis les années 1980. Chaque gouvernement depuis Andreas Papandréou, le père de l'actuel premier ministre, a préféré s'approprier les biens publics, au détriment du développement du pays. L'Etat a été accaparé par les grands partis. La classe politique s'est habituée à se comporter en despote vis-à-vis de la société. La société grecque est en révolte, et je crains vraiment des événements violents. Le 28 octobre, le jour de la fête nationale, le pays a boycotté les hommes politiques. Il n'y a plus un homme politique qui ose encore aller dans un restaurant ou un café, sous peine d'être insulté ou menacé. Les professeurs d'université ont perdu 40% de leurs salaires! 40% des jeunes sont au chomage. Mais les hommes politiques, eux, n'ont pas revu leurs rémunération et leur train de vie, même de façon symbolique.

Que peut faire l'Europe?

La faute de la politique européenne vis-à-vis de la Grèce a été de donner une légitimité sans mesure à la classe politique grecque et au gouvernement. On n'a pas tenu compte du fait que nos leaders politiques ne sont pas crédibles, et que derrière ces gouvernements dangereux, le peuple souffre. La Grèce, ce n'est pas que son gouvernement. L'Etat et la classe politique sont responsables de la crise, on ne peut pas donc s'appuyer sur eux pour en sortir. Il faut renverser la table avec un gouvernement qui exclut les politiques et a pour mission de changer le système politique. Sinon, on n'arrivera à rien. De la même façon, il faut faire entrer les sociétés européennes dans le système politique. Il est oligarchique, n'a aucune légitimité populaire et n'est contrôlé par personne.

Georges Contogeorgis La partitocratie dynastique grecque, «danger systémique» pour l’Europe et le monde. Il faut arrêter le Premier ministre comme criminel politique.

Publié au journal Mediapart, 02.11.2011

Georges Papandréou a remporté les élections par tromperie, en proclamant qu’«il y a(vait) de l’argent» alors qu’il savait parfaitement que le pays était au bord du gouffre après des années de pillage systématique de la richesse publique et de l’État par la classe politique. Pendant plusieurs mois, le Premier ministre n’a rien fait pour empêcher la catastrophe, rendant ainsi inévitable la mise du pays sous la tutelle internationale incarnée par la troïka. Mais qui plus est, durant toute la période qui a suivi et jusqu’à présent, il s’est comporté politiquement en conquérant de la société, transférant sur elle l’ensemble des fardeaux accumulés par la classe politique. Son seul souci était de maintenir intacts les piliers de l’État dynastique et corrompu, les privilèges de la classe politique et de ses alliés. Pendant tout ce laps de temps, non seulement les mesures nécessaires pour réformer l’État n’ont pas été prises, mais la corruption et la fraude fiscale ont augmenté, à la mesure de son favoritisme et de son inefficacité. Il est significatif qu’au lieu d’être réduit, le corpus de lois qui entretient la collusion d’intérêts et la corruption a été renforcé. Même les scandales les plus criants et les plus évidents ont été étouffés. Aucun homme politique n’a été traduit en justice. Le criminel le plus imaginatif n’aurait pu édifier autant de barrières constitutionnelles, juridiques et réelles pour se protéger des conséquences de ses actes que ne l’a fait la classe politique du pays. La société a été érigée en ennemi n^o 1 de la classe politique. Et la société a fait de cette dernière la cause principale de son malheur. Une classe politique qui ne dispose pas de la moindre légitimation dans la société ne peut représenter le pays.

L’Europe politique a malheureusement choisi de se reposer sur ces dirigeants et de les légitimer dans la gestion de la crise, en portant préjudice à la société grecque et sans calculer qu’elle serait tôt ou tard appelée à en payer le prix. Confrontée aux effets dévastateurs de la crise, complètement asphyxiée, certaine qu’aucune perspective de sortie de la crise ne se profile à l’horizon malgré les sacrifices inouïs auxquels elle a été soumise, la société grecque a fini par former un mélange explosif de comportement agressif contre la classe politique, et surtout contre le gouvernement. Ce dernier a opté de manière provocante pour la ruine du pays, en usurpant le privilège d’une appropriation du bien public qu’il conserve intact jusqu’à ce jour. L’impasse est apparue en pleine lumière lorsque, au moment de la fête nationale du 28 octobre, la société a littéralement viré les hommes politiques des tribunes officielles, y compris le petit homme que la classe politique a porté à la présidence de la république.

La décision de Georges Papandréou de tenir un référendum ne lui a pas été dictée par une quelconque sensibilité démocratique. Elle vise à exercer un chantage sur la société : après l’avoir amenée au bord du gouffre, il menace de la fusiller si elle ne se suicide pas. Et cela dans le but de sauver sa peau.

L’Europe politique doit prendre ses responsabilités, s’allier à la société grecque, l’aider – s’aidant ainsi elle-même – à se débarrasser de la partitocratie dynastique, qui est en discordance avec l’intérêt national – et européen. Elle doit comprendre que la classe politique grecque est la cause première de la crise grecque et que de ce fait, elle constitue aussi dorénavant une «menace systémique» pour la construction européenne et, comme tout tend à le montrer, pour le monde entier.

Si excessif que cela puisse paraître pour les mœurs européennes, il est urgent d’aider la société grecque:

a) en publiant un mandat d’arrêt international contre le Premier ministre et en le traduisant en justice pour le crime qu’il a consciemment commis contre la société grecque et, au-delà, contre l’Europe. La communauté européenne est appelée à faire ce que la Constitution grecque interdit. Cette arrestation aurait un effet exemplaire de catalyseur pour ramener à la sagesse l’ensemble de la classe politique du pays, qui est animée par la même logique de pillage ; b) en choisissant de soutenir la constitution d’un gouvernement de transition dans le pays, composé exclusivement de personnalités non politiques, avec mandat concret de mettre fin à l’État dynastique et de nettoyer le système politique des mafias politiques qui le rongent.

La société grecque, société européenne par tradition et par nature, mérite ce soutien. Pour l’intérêt même de l’Europe politique. D’autant plus que l’opposition de la société à la classe politique et surtout au gouvernement du pays ne signifie pas qu’elle souhaite la faillite, la sortie de l’euro ni, naturellement, de l’Union européenne. C’est l’aventurisme de Georges Papandréou qui la pousse à ce dilemme, et il ne représente pas la société grecque.

Γιώργος Κοντογιώργης, Η ελληνική δυναστική κομματοκρατία "συστημικός κίνδυνος" για την Ευρώπη και τον κόσμο. Να συλληφθεί ο πρωθυπουργός ως πολιτικός εγκληματίας[1].

Ο Γ.Παπανδρέου κέρδισε τις εκλογές με απάτη διακηρύσσοντας ότι "λεφτά υπάρχουν", ενώ γνώριζε ότι η χώρα ευρίσκετο ένα βήμα πριν από το αδιέξοδο, έχοντας επί μακρόν, με συστηματικό τρόπο, λεηλατηθεί ο δημόσιος πλούτος και το κράτος διαφθαρεί από την πολιτική τάξη.  Ως πρωθυπουργός, για πολλούς μήνες, δεν έπραξε το παραμικρό για να προλάβει τη συμφορά, κάνοντας έτσι αναπόφευκτη την υπαγωγή της στη διεθνή επιτροπεία υπό την τρόικα. Αλλά και καθόλη τη μετέπειτα περίοδο έως σήμερα, πολιτεύθηκε ως κατακτητής επί της κοινωνίας, μετακυλίοντας σ'αυτήν το σύνολο των βαρών που συσσώρευσε η πολιτική τάξη. Μοναδική του μέριμνα ήταν να διατηρήσει ατόφιους τους πυλώνες του δυναστικού και διεφθαρμένου κράτους, τα προνόμια της πολιτικής τάξης και των συμμάχων της. Στο διάστημα αυτό, όχι μόνο δεν ελήφθησαν μέτρα για τη μεταρρύθμιση του κράτους, αλλά και βάθυνε η διαφθορά, διευρύνθηκε η φοροδιαφυγή, η ευνοιοκρατία και η αναποτελεσματικότητά του. Είναι χαρακτηριστικό ότι το σώμα της νομοθεσίας που συντηρεί τη διαπλοκή και τη διαφθορά, αντί να μειωθεί, ενισχύθηκε. Ακόμη και τα κραυγαλέα και ομολογημένα σκάνδαλα συγκαλύφθηκαν. Κανένας πολιτικός δεν προσήχθη στη δικαιοσύνη. Ούτε ο πιο ευφάνταστος κακοποιός δεν θα είχε στήσει τόσα συνταγματικά, νομικά και πραγματικά αναχώματα, προκειμένου να προστατευθεί από τις ανομίες του, όσα η πολιτική τάξη της χώρας. Η κοινωνία έχει αναδειχθεί σε μείζονα εχθρό της πολιτικής τάξης. Και η κοινωνία την έχει στοχοποιήσει ως την μείζονα αιτία της δυστυχίας της. Μια πολιτική τάξη που δεν διαθέτει την παραμικρή νομιμοποίηση στην κοινωνία δεν μπορεί να εκπροσωπεί τη χώρα. 

Η πολιτική Ευρώπη επέλεξε δυστυχώς να στηριχθεί και να στηρίξει την ηγεσία αυτή για τη διαχείριση της κρίσης, βλάπτοντας την ελληνική κοινωνία, χωρίς να αναλογισθεί ότι αργά ή γρήγορα θα εκκαλείτο να καταβάλει το τίμημα. Η ελληνική κοινωνία, αντιμέτωπη με τις καταστροφικές συνέπειες της κρίσης, σε κατάσταση ασφυξίας, με τη βεβαιότητα ότι δεν διαγράφεται στον ορίζοντα καμία προοπτική εξόδου από την κρίση, παρά τις πρωτοφανείς θυσίες στις οποίες υπεβλήθη, οδηγήθηκε στη διαμόρφωση ενός εκρηκτικού μίγματος επιθετικής συμπεριφοράς κατά της πολιτικής τάξης, ιδίως κατά της κυβέρνησης. Η τελευταία, επέλεξε με προκλητικό τρόπο την καταστροφή της χώρας, από την απαλλοτρίωση του προνομίου της ιδιοποίησης του δημόσιου αγαθού, το οποίο εμμένει να διατηρεί ατόφιο μέχρι και σήμερα. Το αδιέξοδο αυτό έγινε πασιφανές όταν κατά την εθνική εορτή της 28ης Οκτωβρίου, η κοινωνία κατέβασε από τις εξέδρες των επισήμων τους πολιτικούς, συμπεριλαμβανομένου και εκείνου του μικρού ανθρώπου που έστησε η πολιτική τάξη στην προεδρία της πολιτείας.

Η απόφαση του Γ.Παπανδρέου να διεξαγάγει δημοψήφισμα δεν υπαγορεύθηκε από δημοκρατική ευαισθησία. Αποβλέπει στον εκβιασμό της κοινωνίας. Την οποία αφού έστησε στο χείλος του γκρεμού την απειλεί ότι θα την πυροβολήσει εάν δεν αυτοκτονήσει.

Η πολιτική Ευρώπη οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της, να συμπήξει συμμαχία με την ελληνική κοινωνία, να την βοηθήσει -βοηθώντας έτσι τον εαυτό της- να απαλλαγεί από τη δυναστική κομματοκρατία, η οποία είναι σε δυσαρμονία με το εθνικό - και το ευρωπαϊκό- συμφέρον. Να αντιληφθεί ότι η ελληνική πολιτική τάξη αποτελεί την πρωτογενή αιτία της ελληνικής κρίσης και, κατά τούτο, συνιστά "συστημική απειλή" εφεξής και για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και, όπως όλα δείχνουν, για τον κόσμο.

Όσο και αν για τα ευρωπαϊκά ήθη φαντάζει υπερβολικό, είναι επείγον να συνδράμει την ελληνική κοινωνία: (α) με την έκδοση διεθνούς εντάλματος για την σύλληψη του πρωθυπουργού και την προσαγωγή του στη δικαιοσύνη, για το ενσυνείδητο έγκλημα που διέπραξε σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας και, περαιτέρω, εναντίον της Ευρώπης. Η ευρωπαϊκή κοινότητα καλείται να πράξει αυτό που το ελληνικό Σύνταγμα απαγορεύει. Η σύλληψή του θα λειτουργήσει παραδειγματικά, ως καταλύτης, για να συνετισθεί το σύνολο της πολιτικής τάξης της χώρας, που διακατέχεται από την ίδια λεηλατική λογική. (β) επιλέγοντας να στηρίξει τη συγκρότηση μεταβατικής κυβέρνησης στη χώρα, αποκλειστικά από εξωπολιτικούς παράγοντες, με συγκεκριμένη εντολή την υπέρβαση του δυναστικού κράτους και την αποκάθαρση του πολιτικού συστήματος από τις πολιτικές συμμορίες που το λυμαίνονται.

Η ελληνική κοινωνία, μια κατά παράδοση και φύσει ευρωπαϊκή κοινωνία, αξίζει τη συμπαράσταση αυτή. Για το συμφέρον της ίδιας της πολιτικής Ευρώπης. Πολλώ μάλλον, αφού η εναντίωση της κοινωνίας στην πολιτική τάξη και, ειδικά, στην κυβέρνηση της χώρας, δεν στοιχειοθετεί την επιλογή της υπέρ της χρεωκοπίας, της εξόδου από το ευρώ και φυσικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στο δίλημμα αυτό σπρώχνει την ελληνική κοινωνία  ο τυχοδιωκτισμός του Γ. Παπανδρέου, δεν την αντιπροσωπεύει.

---

[1] Μετάφραση από τα γαλλικά. Δημοσιεύθηκε στη μεγάλη γαλλική ηλεκτρονική εφημερίδα Mediapart, μαζί με συνέντευξη του Γ.Κοντογιώργη (δημοσιεύονται εδώ)

Ο Γ. Κοντογιώργης στο Mega (29.10.2011) για τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης και τις ευθύνες του Προέδρου της πολιτείας

Πηγή: LoMak

Ο Γιώργος Κοντογιώργης ερμηνεύει τα γεγονότα της προσβολής της Εθνικής Επετείου και του Προέδρου της Πολιτείας. Ο Πρόεδρος Κ.Παπούλιας ως μέρος του προβλήματος

Ο Πρόεδρος της Πολιτείας, πολιτικά συνυπεύθυνος για την ταπείνωση και καταστροφή της χώρας

 Πηγή: LoMak

Ο Γιώργος Κοντογιώργης στο Κανάλι 10, στις 27 Οκτωβρίου 2011, επισήμανε για μια ακόμη φορά την ευθύνη του πολιτικού προσωπικού για την καταστροφή της χώρας και περιέγραψε τον χαρακτήρα του πολιτικού συστήματος ως δυναστικού στη συμπεριφορά του και "νεκρόφιλου". Γι αυτό και φέρνει στην προεδρία του κράτους πολιτικά νεκρούς, για να τους ελέγχει. Ο Πρόεδρος Παπούλιας έχει σημαντική πολιτική ευθύνη και αρμοδιότητα, την οποία έχει απεκδυθεί. Το αντίθετο είναι απολύτως ψευδές και συνιστά υπεκφυγή. Όφειλε εξ αρχής να είχε συνετίσει την πολιτική τάξη. Εν εναντία περιπτώσει, είχε καθήκον να απευθύνει διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό, εγκαλώντας την πολιτική τάξη να αλλάξει σελίδα και να πάψει να συμπεριφέρεται ως δυνάστης της κοινωνίας. Ο Πρόεδρος είναι, κατά τούτο, συνυπεύθυνος για την εθνική ταπείνωση και για την καταστροφή που συντελείται σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας. Κανείς δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να ζητήσει πραγματικά συγνώμη και να αλλάξει την πορεία του "πολιτεύεσθαι". Σύσσωμη η πολιτική τάξη οδηγεί τη χώρα στην απόγνωση και η διέξοδος δυστυχώς θα έρθει μόνο μέσα από την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος. Με ασύμμετρες επιπτώσεις για τη χώρα. Σε μια αποστροφή του λόγου του, ο Γ.Κ.  προκειμένου να καταδείξει το αδιέξοδο της χώρας, είπε, με δόση υπερβολής, ότι θα ελπίσουμε ότι κάτι θα γίνει μόνο την ημέρα που θα πληροφορηθούμε ότι ένας σημαίνων πολιτικός ανέλαβε την ευθύνη για όλη την πολιτική τάξη και αυτοκτόνησε, πέφτοντας από το ψηλότερο σημείο της σημαίας της Βουλής.

G. Contogeorgis, DE L' EUROPE POLITIQUE, L'Harmattan, Paris, 2011

De l'Europe politique.

Identités et citoyenneté dans le système européenDe l’Europe politique

George Contogeorgis

Préface de Paul Alliès

George

La littérature sur l’Europe politique a sa propre historiographie. Elle a vu se renouveler, au cours des deux dernières décennies, les théories les plus classiques de la science politique académique. Celle-ci ιtait confrontée à des questions inιdites afférentes au dιpassement de la forme historique des États-nations dont le continent avait ιtι le site de la naissance et de l’expansion. Même le fédéralisme et ses avatars « régionalo-autonomistes » ne rendaient pas compte de la construction de ce qui restait bien « un objet politique non identifié » selon le mot de Jacques Delors. Rares ont ιtι ceux qui, comme Jόrgen Habermas, ont bβti des concepts originaux pour rendre compte de ce processus inιdit de construction d’une démocratie cosmopolitique.

L’oeuvre de Georges Contogeorgis, fort dense, excède amplement le sujet de l’Union européenne et s’agence autour de la notion de «cosmosystème anthropocentrique » par lequel il dιconstruit les catégories les plus solides de la philosophie politique concernant la liberté, l’identité, l’individualité, la solidarité ; en bref, tout ce qui fait société et permet de la penser dans des représentations et des systèmes. […] Dans cette perspective, l’Union européenne est un moment essentiel oω l’individu se « dιmassifie », se dιnationalise, se politise. […] L’Europe, telle qu’elle est devenue, serait donc un stade de transition vers un cosmosystème moderne qu’annonce la mondialisation. La contribution de Georges Contogeorgis relance le travail de création d’une rιflexion politiste sur une Europe rongée par les techniques et expertises d’une « gouvernance » à la godille et les préconisations de penseurs de pacotille. Voici donc un roboratif antidote à l’endormissement de l’intelligence.

Extraits de la préface de Paul Alliès

Les racines de la crise Grècque. L'annonce, en 1992, de la crise grecque de 2008 et s. (Οι ρίζες της ελληνικής κρίσης. H αναγγελία, το 1992, της ελληνικής κρίσης του 2008 επ.)

Georges Contogeorgis, Histoire de la Grèce, Éditions Hatier, Paris, 1992, pages 433-436.

          ".....L'alternance, avec 1'arrivée du PASOK au pouvoir en 1981, confirme la solidité des fondements du système politique. Elle ouvre en même temps une période d'adaptation du pluralisme représentatif et d'édification d'un système «corporatiste" dans tous les domaines du secteur public au sens large. Il s'agit en réalité d'un « corporatisme » partisan, d'une intégration des corps intermédiaires aux divers niveaux du pouvoir, de telle sorte que soient assurés le contrôle du parti et, au-delà, la reproduction et la pénétration socio-politiques de ses cadres. Cette solution aboutissait en fait, non pas a une redistribution du pouvoir au profit du corps social, mais à la possession conjointe des ressources sociales par le parti et ses nouveaux partenaires par le moyen du pouvoir. Si cette politique conduit à 1'intégration sociale et politique d'un large secteur de la société, à long terme, elle va accélérer la pression sociale et la contestation de  1'ensemble du système du pouvoir, ce qui va très rapidement confronter les dirigeants du PASOK à ce qu'ils ont crée.

          Le second mandat gouvernemental du PASOK (1985- 1989) est marqué par ce double affrontement. II tente de conquérir 1'État en neutralisant les anciens compagnons de route corporatistes du pouvoir. En même temps, il défend 1'autonomie du pouvoir de la classe politique centre la contestation sociale. Cette double confrontation conduira la direction du parti au pouvoir à se placer au-dessus de la dynamique sociale et politique en essayant de plus en plus d'enfermer sa clientèle électorale dans 1'argument « historique » (par ex. les responsabilités de la guerre civile, le parlementarisme sous tutelle, l'« apostasie », la dictature, etc.), de mobiliser des pratiques clientélistes désuètes et de s'approprier ouvertement les mécanismes et les ressources de 1'État. II y a là un cas typique de dérive du pouvoir, dont les expressions extrêmes sont 1'édification d'un système de corruption diffus dans 1'État et le pouvoir

gouvernemental (dont les « affaires » sont 1'aboutissement), avec des complicités sociales (une multitude de subsides, des dizaines de milliers de postes attribues, etc.), le nivellement des mœurs socio-politiques, le pays lourdement hypothéqué auprès des préteurs étrangers, la politisation de masse de la société et la mise sous tutelle partisane totale des medias du secteur public.

          La période qui s'ouvre en 1985 coïncide en effet avec le point culminant de la réaction politique à la contestation sociale sans cesse croissante de 1'autonomie et de l'« auto-suffisante » traditionnelles du pouvoir. Cette autonomie distinguait déjà à maints égards le système politique grec, mais connait un retour en force avec 1'aile de la direction de 1'Union du centre qui pendant les années soixante avait été à 1'initiative de 1'accélération de la démocratisation du pays et qui, après la dictature, a apporté sa contribution à la recomposition du champ politique

et idéologique.

          L'on enregistre indéniablement à cette période un décalage très net entre la volonté politique du pouvoir et la dynamique d'une société dont les caractéristiques fondamentales s'accordent à 1'économie de marché, en particulier celle de 1'époque commerciale et industrielle. Malgré la stagnation industrielle subie par la société grecque (les indices industriels de 1990 restent au niveau de ceux de 1980), son intégration institutionnelle dans le complexe économique européen global, qui se concrétisera lorsqu'elle devient le dixième pays membre de la CEE en Janvier 1981, va contrebalancer ses pertes de dynamisme, face aux résistances de la classe politique. La CEE devient ainsi pour la Grèce un facteur capital de sa modernisation.

          Le désaveu du gouvernement du PASOK aux élections de 1989 et 1'impasse parlementaire sur laquelle débouchent la rigidité du système du parti et la loi électorale vont conduire à 1'expérience inédite d'un gouvernement conjoint de la Nouvelle démocratie et de la Coalition de la gauche, puis d'un gouvernement d'« union nationale ». Ce n'est qu'en 1990 que la Nouvelle démocratie sortira victorieuse des élections et formera un gouvernement homogène.

          La crise profonde et multiple dans laquelle le pays s'enfonce vers 1'expiration du premier mandat du gouvernement socialiste se fera surtout sentir à la fin des années quatre vingt, au fur et à mesure que ses incidences sur 1'intégration de la Grèce dans 1'Europe unie, ainsi que sur son rôle dans 1'ensemble de la région après l'effondrement du socialisme réel deviennent évidentes. Bien que les incidences de cette crise se fassent sentir davantage dans le domaine de 1'économie et dans les autres secteurs de la vie sociale, il est clair que sa cause première se rattache à la crise du système politique, et plus précisément à la crise de la représentativité due au système des partis et à la classe politique. Si la dernière période de gouvernement du PASOK de 1985 à 1989 s'est accompagnée d'un certain sursaut autoritaire, il n'en est pas moins évident que le problème est global, qu'il concerne plus ou moins 1'ensemble de la classe politique grecque, et que, d'une certaine façon, il dépasse les limites du cas grec.....".

Ο Γιώργος Κοντογιώργης στο "Μέγκα Σαββατοκύριακο", στις 16/10/2011: Το ελληνικό αδιέξοδο ως αδιέξοδο του πολιτικού συστήματος

Πηγή LoMak's

Γιώργος Κοντογιώργης, Ο Ξαρχάκος ως οικουμενικός δημιουργός

(Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή της Κυριακής, 9/10/2011, στο ειδικό αφοέρωμα για τον συνθέτη)

Ο Σταύρος Ξαρχάκος ταξινομείται, μαζί με τους Χατζιδάκι και Θεοδωράκη στη χορεία των μεγάλων δημιουργών της σύγχρονης ελληνικής μουσικής γραμματείας. Όπως κάθε μεγάλος δημιουργός ο Ξαρχάκος στέκει με σεβασμό και θαυμασμό ενώπιον της μουσικής ιδιοφυίας του "κοινού λαού", του οποίου το έργο το προσεγγίζει ως ζωοποιό αισθητήρα της έμπνευσής του αλλά και ως πηγή εναρμόνισης του βάθους του ιστορικού χρόνου με τον σύγχρονο κόσμο. Κινείται με την ίδια άνεση στην απλή λαϊκή μουσική παράδοση και στην ορχηστρική δημιουργία. Διαθέτει μια μοναδική ικανότητα να πρωτοτυπεί με γνώμονα τον "λαϊκό" ή τον "δημοτικό" ήχο και, μάλιστα, να τον μεταλλάσσει σε ορχηστρική μυσταγωγία. Ο συνθέτης, αν και δηλώνει, ορθώς, ότι "εν αρχή ην ο ήχος και όχι ο λόγος", μέσα από εξαίσιες μουσικές παρόδους δημιουργεί τις γέφυρες στην πολιτισμική πολυσημία του Έλληνα λόγου, ο οποίος έτσι μεταλλάσσεται σε μυθολογία φωτός.

Το έργο του Ξαρχάκου είναι βαθιά πολιτικό. Η θεματική του αλλά και η συνοίκησή του με τον ιστορικό χρόνο φέρνει τον δημιουργό του αντιμέτωπο με τον ελληνικό ιδεότυπο του κοινωνικού ανθρώπου, την ελευθερία. Η ελευθερία, ως αυτονομία, συνδυάζεται με το "είναι" της αισθητικής, λειτουργεί ως δεξαμενή ανίχνευσης του αγωνιώδους ερωτήματος της ταυτότητας. Μέσα από το μουσικό του ιδίωμα ο Ξαρχάκος μας δείχνει ότι η ελληνική ταυτότητα είναι βαθέως ορίζοντα "τρόπος" του βίου και, συγχρόνως, συνεκτική παράμετρος της πολυσημίας των εκφράσεων. Η αντίθεση ακριβώς αυτή, μεταξύ του Έλληνα "τρόπου", που ορίζει την ελληνική ελευθερία, και του "τρόπου" του νεοέλληνα, που μηρυκάζει εγκιβωτισμένος ως άθυρμα στο κράτος, είναι που κάνει να αναβλύζει στο έργο του διάχυτος ο θυμός της ιστορίας.         Ο Σταύρος Ξαρχάκος αισθάνεται έγκλειστος στη "νεοελληνική" φυλακή, η οποία έχει τάξει ως αποστολή της να καταπνίγει κάθε ανάσα πρωτοτυπίας. Η αναδρομή στην ελληνική μεγαλουργία λειτουργεί λυτρωτικά και, συγχρόνως, ως δικλείδα αντίστασης στο ανοίκειο. Θα έλεγα, με άλλα λόγια, ότι το έργο του Ξαρχάκου, εμπνευσμένο και πολυσήμαντο, αποδίδει την προσωπική αγωνία ενός δημιουργού, ο οποίος διαλέγεται με τους ήχους των ανθρώπινων, με την αισθητική των πραγμάτων, ταξιδεύοντας στο άπειρο του μουσικού χρόνου και τόπου. Κατά τούτο, ο Ξαρχάκος είναι οικουμενικός, ξεπερνάει, θα έλεγα διαχέει τα ελληνικά σύνορα, στην οικουμένη. Διευκρινίζει τις αρετές του ελληνικού μουσικού πολιτισμού και, συγχρόνως, οικοδομεί, με ήχο και λόγο, μια μουσική πανδαισία, που φέρνει τη σφραγίδα της ευφυούς συνάντησης των πηγών με την πρωτοτυπία του δημιουργού.

Συνοδό του μεγάλου δημιουργού χάρισμα είναι η πηγαία "θεατρική" παράσταση που δίνει ο συνθέτης πάνω στη σκηνή. Παράσταση, που εμπνέει τους συντελεστές και συνεγείρει το κοινό του.

Georges Contogeorgis, L'Europe et le Monde. Civilisation et pluralisme culturel, L'Harmattan, Paris, 2011

Sommaire

Comment aborder les concepts de civilisation et de culture? Quelle est la nature de la civilisation européenne, les fondements et les limites de son pluralisme culturel et de sa géopolitique, la polysémie du phénomène religieux ?

L’identité de l’Europe repose sur le fait que l’espace géopolitique européen a posé pour la première fois dans l’histoire le phénomène des sociétés en liberté : depuis la petite échelle de la cité – que le monde hellénique créa et incarne en dernière analyse – jusqu’à son extension à grande échelle, via l’État-nation.

Cet ouvrage annonce le dépassement des idées des Lumières, dans la mesure où elles ont achevé leur mission mais aussi parce qu’elles sont devenues un frein conservateur qui entrave l’évolution politique en Europe.