Ο έκτος τόμος του έργου «Το Ελληνικό Κοσμοσύστημα» του
καθηγητή Γ. Κοντογιώργη
του Παναγή Αϊδίνη,
Ένας απόφοιτος Φιλοσοφικής Σχολής, θα δυσκολευόταν να δεχθεί
ότι, μετά τους Ρουσσώ, Καντ, Χέγκελ, Μαρξ, Ρωλς, Χάμπερμας, κ.ά., θα ήταν
δυνατό να έλθει σε επαφή με κοινωνικοπολιτικό και ιστορικό έργο, το οποίο θα
τόν έκανε να σκεφθεί ότι «τα πράγματα εδώ σοβαρεύουν». Και η κυριολεκτικά
προσγειωτική αυτή αίσθηση, δεν πηγάζει μόνο από τη συνάντηση με μια νέα
Επιστήμη η οποία εκπλήσσει με τη δομή, το εύρος πεδίου, τη συνεκτικότητα και
την πρωτοτυπία του προτάγματός της, αλλά και από το πλήθος των ιστορικών πρωτογενών
πηγών τις οποίες διαθέτει στο οπλοστάσιό της, τις οποίες και επικαλείται
σχολαστικά σε κάθε διαπιστωτικό της διάβημα. Αυτή η στέρεα αποδεικτική της
θεμελίωση και η προγραμματική αξιοποίησή της βασικών αρχών της επιστήμης της
βιολογίας, τής προσδίδει μάλιστα μια φυσικοεπιστημονική χροιά ιδιαίτερα
δυσεύρετη στον χώρο των ανθρωπιστικών επιστημών. Απορεί αρκετές φορές ο,
ανυποψίαστος ιδίως, αναγνώστης με την επιμονή του συγγραφέα να επικαλείται ένα
δυσανάλογο πλήθος πρώτων πηγών για να τού αποδείξει ότι ο Ήλιος είναι
μεγαλύτερος από τη Γη. -Απορία εύλογη για κάποιον που, ως απόφοιτος νεοτερικού
προσανατολισμού σχολής, ήλθε σε επαφή με το Βυζάντιο μέσα από την καθιερωμένη
ιστόρησή του από τους γνωστούς βυζαντινολόγους ή ιστορικούς, οι οποίοι αγαπούν
πολύ να θαυμάζουν περισσότερο το μέγεθος της Γης από εκείνο του Ήλιου.