Χαρδούβελης: "Οι πολίτες γνωρίζουν ότι δεν υπάρχουν
πια δωρεάν γεύματα". Γνωρίζουν όμως επίσης ότι οι πολιτικοί και οι
συγκατανευσιφάγοι εξακολουθούν να σιτίζονται πλουσιοπάροχα δωρεάν στο πρυτανείο
του κράτους, δαπάναις των πολιτών, ότι ο σκληρός καθεστωτικός πυρήνας δεν έχει εξ
αποφάσεως αισθανθεί την κρίση και ότι η κυβέρνηση συνεχίζει να αμνηστεύει τα
σκάνδαλα που παράγει ή που δημιούργησαν οι προηγούμενοι. Γνωρίζουν τέλος ότι η πολιτική
τάξη ανταλλάσει "παροχές" προς κάθε δεξιά ή αριστερά κατεύθυνση, με
στόχο τον έλεγχο την επόμενη ημέρα των μηχανισμών με δικούς της ανθρώπους. Το
δίλημμα είναι σαφές: ή συναινείς με το σύστημα, στην καλύτερη περίπτωση εισέρχεσαι
και εσύ στην τάξη των συγκατανευσιφάγων, ή στιγματίζεσαι ως λαϊκιστής. Η έννοια
του λαϊκισμού έχει μεθαρμοσθεί για να στοχοποιεί καλύτερα τον "εχθρό"
της ολιγαρχίας: δεν είναι ο δημοκοπών με σκοπό την εξαπάτηση του λαού, αλλά όποιος
αντιτείνει το αυτονόητο: η κοινωνία να αποτελέσει τον λόγον ύπαρξης της πολιτικής
(και της οικονομίας). Να εισέλθει, επομένως, στην πολιτεία ως συστατικός θεσμός
και αναγκαστικός εταίρος στη διαδικασία λήψεως των αποφάσεων. Για να αποτρέψει
την περαιτέρω λεηλασία της από τους νομείς του κράτους. Είπαμε, ο πολίτης
γνωρίζει ότι γι'αυτόν μόνο δεν υπάρχουν δωρεάν γεύματα, όχι για τους Ολιγάρχες.
Το κράτος είναι για τους "άλλους", οι πολίτες οφείλουν να αρκεσθούν
στη φιλάνθρωπη διάθεση των συμπατριωτών τους. Ρωμαίος αυτοκράτορας όρισε με ακρίβεια
τον λεηλατικό χαρακτήρα του σημερινού ελληνικού πολιτικού συστήματος, τους στόχους
του πολιτικού προσωπικού της κομματοκρατίας: "Ομονοείτε, υμάς (και τους συγκατανευςιφάγους) πλουτίζετε, των άλλων πάντων
καταφρονείτε". Καληνύχτα Ελλάδα.
2 σχόλια:
Οποίος περιμενει την υπέρβαση σε όλο αυτό δεν ειναι καν Πλατωνιστης έχει φύγει πέρα από τα όρια του όρου επειδή ο αρχαίος σοφός που είδε το αδύνατο της υπέρβασης άγγιξε την υπερβολή της .Λαικισμος θάταν αν ο λαός ολόκληρος είχε σταματήσει να βλέπει τηλεόραση, ποδόσφαιρο και να ψηφίζει ληστες.Τιποτα κοινο με την σκεψη του μέσου Έλληνα πολιτη δεν υπαρχει στις διαπιστώσεις σας για την αναγκαιότητα ανατροπής της ολιγαρχίας μεσα στη συνείδηση του.
Αν το καλοσκεφτείτε θα δικαιωσετε τον Αριστοτέλη που δεν πίστευε ποτέ στις υπερβάσεις του βιολογικου δεδομένου των κοινωνιών αλλά στην εξέλιξη τους μεσα από τα δεδομενα της κάθε εποχής.Εκτος αν λαθευω ως προς αυτό το τελευταίο.
θεωρώ ότι λίγο ως πολύ όλοι έχουν συνειδητοποιήσει το τι συμβαίνει. Το βασικό πρόβλημα όμως βρίσκεται στους διανοούμενους κυρίως. Για οποιοδήποτε προσπάθεια διαμόρφωσης κινήματος απαιτείται μια ιδεολογική πλατφόρμα. Θέσεις συγκεκριμένες και καθαρές. Αυτό προαπαιτεί όμως την ομαδοποίηση των διανοούμενων. Την προσπάθειά τους να υπερβούν την άνεση της κατά μόνας κριτικής. Οι περισσότεροι άνθρωποι (κακά τα ψέματα) είναι συγκινησιακά εστιασμένοι και ελάχιστα στοχαστικοί. Η "ευθύνη" πέφτει συνεπώς στους διανοούμενους. Τα προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί έχουν προσλάβει έναν ολιστικό χαρακτήρα. Δεν υπάρχει σχεδόν ανθρώπινος τομέας που να μη βρίσκεται σε κρίση (πολιτική, θρησκεία, τέχνη, καθημερινότητα, ανθρώπινες σχέσεις, εκπαίδευση, οικονομία κλπ κλπ). Μία μόνο θεώρηση των πραγμάτων δεν είναι επαρκής. Απαιτείται προσπάθεια από πολλούς, από όσους τουλάχιστον αντιλαμβάνονται το αδιέξοδο και τις τραγικές του συνέπειες.
Δημοσίευση σχολίου