Παρασκευή 3 Αυγούστου 2012
Η Ελλάδα μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012
Η Ελλάδα μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012. Είναι επείγον η Ελλάδα να ανασυγκροτηθεί (το πολιτικό σύστημα, το κράτος, η νομοθεσία) και η πολιτική τάξη να ανακτήσει λαϊκή νομιμοποίηση έτσι ώστε να ξαναγίνει συνομιλητής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του διεθνούς παράγοντα. Απαιτείται η ριζική αναθεώρηση των στρατηγικών στόχων της χώρας, προκειμένου να είναι σε θέση να αξιώσει μια συνολική αναδιαπραγμάτευση των επαχθών για την κοινωνία και τη χώρα όρων του μνημονίου. Το μνημόνιο οφείλει να αποβλέπει στην εκ βάθρων εξάλειψη της κομματοκρατίας, του δυναστικού και ιδιοποιημένου κράτους και όχι στη συντριβή της κοινωνίας των πολιτών.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Αγαπητέ κύριε Κοντογιώργη, παρακολουθώ με θερμό ενδιαφέρον το δημόσιο λόγο που αρθρώνετε, ειδικά ως απόφοιτος του πολιτικού της νομικής και μεταπτυχιακός φοιτητής, δεν χάνω την ευκαιρία να μελετάω τις παρατηρήσεις σας για την ιδιότητα του πολίτη, τον άστοχο διαχωρισμό της δημοκρατίας σε "άμεση" και "έμμεση", την έννοια της κομματοκρατίας και του δυναστικού κράτους κατοχής κοκ...
Θα ήθελα να σας θέσω δυο ερωτήματα και αν-και όποτε- έχετε χρόνο να τοποθετηθείτε:
1.Πολλοί επιστήμονες σας αποδίδουν ένα ρουσωικό πνεύμα ως προς τις δημόσιες και επιστημονικές αντιλήψεις σας, αντίθετα κατά την άποψή μου, η νηφαλιότητα των τοποθετήσεών σας, αλλά και η οξυδέρκεια που σας διακρίνει, με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πλησιάζει ο λόγος σας πιο "κοντά" στον Τοκβίλ.
Συμμερίζεστε -κατά τι- αυτή την άποψη;
2.Η επιστήμη που υπηρετείτε, δυστυχώς είναι περισσότερο εκτεθειμένη στην ακαδημαϊκή στράτευση, πίσω από την οποία ηγούνται οικονομικές και πολιτικές ελίτ.
Με κίνδυνο μάλιστα να χάσει μέρος της συστηματικότητας και του γνωσιολογικού της υπόβαθρου και να μετατραπεί σε εργαλείο προπαγάνδισης, αριστερο-δεξιών ομάδων.
Πως θα μπορούσε να αποφευχθεί αυτός ο κίνδυνος;
3.Θεωρείτε ότι η έννοια της κομματοκρατίας στην οποία αναγκάζονται να καταφύγουν οι πολίτες για να διεκδικήσουν το αυτονόητο, αναιρεί την κυνική ρητορεία Παγκάλου "όλοι μαζί τα φάγαμε";;;
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων και σας τονίζω πως είστε το επιστημονικό πρότυπο αναφοράς για εμένα και μεθοδολογικά, αλλά και υφολογικά, αλλά κυρίως ως προς τις απόψεις που με προσήνεια καταθέτετε στο δημόσιο διάλογο.
Είστε παράδειγμα προς μίμηση κυρίως επειδή είστε αστράτευτος, αντικειμενικός, άρα εξακολουθείτε να είστε επιστήμων.
Δεν είμαι ούτε ρουσωικός ούτε τοκβιλικός. Βεβαίως διότι διαφοροποιούμαι από τους δύο αυτούς στοχαστές ως προς το επιστημονικό μου διατακτικό. Αυτό που περιγράφει ο Τοκβίλ δεν είναι δημοκρατία. Δεν γνωρίζει ουσιαστικά την έννοια και, οπωσδήποτε, το διακύβευμά της και τους όρους της εγκαθίδρυσής της. Αλλά και ο Ρουσώ, όπως και οι άλλοι στοχαστές της νεοτερικότητας, δεν διέθετε στην εποχή του τα γνωσιολογικά εργαλεία για να κατανοήσει τη δημοκρατία. Το να επικαλείται κανείς στοιχεία της δημοκρατίας, τα οποία έχει διακρίνει στην ελληνική γραμματεία, δεν σημαίνει ότι κατανόησε και το φαινόμενο. Συμβαίνει ότι και στην περίπτωση που ενδεχομένως συμπίπτει κανείς με κάποιον άλλον ως προς την κριτική αποτίμηση μιας κατάστασης -λχ για τα συμπτώματα ή τις εκδηλώσεις της σημερινής κρίσης-. Δεν σημαίνει ότι έχει κατανοήσει την αιτία της και την κατεύθυνση της εξόδου από αυτήν. Ανεξαρτήτως αυτού όμως, το επιστημονικό μου διάβημα είναι διαφορετικό: από την πλευρά μου, επιχειρώ τη συγκρότηση μιας καθολικής γνωσιολογίας του κοινωνικού φαινομένου, δυνάμει της οποίας θα ορίσουμε τις έννοιες, θα αντιληφθούμε το διακύβευμά τους και θα συγκροτήσουμε την τυπολογία του χρόνου τους. Τη γνωσιολογία αυτή την αποκαλώ κοσμοσυστημική, καθώς διδάσκω ότι ο χρόνος της ιστορίας συνάδει με την φύση, την ιδιοσυστασία του κοινωνικού γεγονότος, και όχι με τον γραμμικά διατεταγμένο ιστορικό χρόνο. Μια μικρή γεύση της κοσμοσυστημικής γνωσιολογίας -επομένως της ουσίας των εννοιών, του διακυβεύματός τους και του χρόνου των συστημάτων που τις εμπραγματώνουν- μπορείτε να βρείτε στον κύκλο των διαλέξεών μου στο Ίδρυμα Θεοχαράκη που είναι αναρτημένες στο εδώ ιστολόγιο. Βεβαίως για περισσότερα θα πρέπει να ανατρέξετε στο έργο μου.
Θα έλεγα λοιπόν ότι από την άποψη αυτή, τοποθετούμαι στον αντίποδα της επιστήμης της νεοτερικότητας, στο μέτρο που αυτή λειτουργεί "εξ αποφάσεως" και όχι δυνάμει μιας καθολικής γνωσιολογίας, η οποία να υπάγει επίσης το παράδειγμά της στην κρίση της. Δεν πρέπει να αγνοούμε ότι από την εποχή του Διαφωτισμού το εννοιολογικό και αξιακό οπλοστάσιο της νεοτερικότητας ελάχιστα έχει μεταβληθεί. Όμως το γνωσιολογικό οπλοστάσιο του Διαφωτισμού έχει εξαντληθεί, δεδομένου ότι αυτό υπηρέτησε το διακύβευμα της μετάβασης από τη δεσποτεία στον ανθρωποκεντρισμό. Σήμερα η φάση αυτή έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί και επομένως οι στοχαστές του έχουν εγκατασταθεί στον χώρο που ανήκουν: στο μαυσωλείο της ιστορίας. Η επίκληση επομένως της "γνωσιολογίας" και των αξιών του Διαφωτισμού από τους στοχαστές της νεοτερικότητας, προδίδει συνειδητή ή μη συνειδητή πρόθεση να διακινήσουν ιδεολογίες, με παρωχημένο και ουσιαστικά συντηρητικό έως αντιδραστικό περιεχόμενο. Αναλαμβάνουν ρόλους θεραπόντων της κατεστημένης τάξης, αντί να επιχειρούν να φωτίσουν και, μάλιστα, να απαλλάξουν από ιδεολογικές και άλλες επιβαρύνσεις την εποχή τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η δημοκρατία. Το ζήτημα δεν είναι να εγκαθιδρυθεί σήμερα η δημοκρατία, διότι δεν είναι ο χρόνος της, αλλά να ενταχθεί η δημοκρατία σε ένα σύστημα γνώσης που θα ορίζει, μεταξύ των άλλων, τι είναι ως πολιτεία, ποιά η τελεολογία της, σε ποιά φάση της ανθρώπινης εξέλιξης αντιστοιχεί κλπ. Εάν εγκαθιδρύσει κανείς την τυπολογία των πολιτειών θα είναι στη συνέχεια σε θέση να ξεκαθαρίσει τον χαρακτήρα του σημερινού πολιτικού συστήματος. Ότι ισχύει για τη δημοκρατία αφορά όλες τις έννοιες, για τις οποίες επικρατεί σήμερα πλήρης σύγχυση, αφού ορίζονται κατά περιγραφήν του περιεχομένου τους στην εποχή μας και όχι δυνάμει μιας καθολικής γνωσιολογίας. Για να γίνω πιο απλός θα επικαλεσθώ ένα παράδειγμα: εάν θέλουμε να ορίσουμε την έννοια άνθρωπος έχουμε δύο δυνατότητες. Η μια, να σταθούμε μπροστά στον καθρέφτη και να περιγράψουμε τον εαυτό μας και στη συνέχεια να ισχυρισθούμε ότι όποιος και όσο μας μοιάζει είναι άνθρωπος. Η άλλη επιλογή είναι να συγκρατήσουμε τα γενικά χαρακτηριστικά της έννοιας άνθρωπος και στη συνέχεια να υποτάξουμε ακόμη και τον εαυτό μας στην καθολική έννοια άνθρωπος. Η νεοτερικότητα πράττει το πρώτο. Εγώ επιχειρώ το δεύτερο. Τώρα σε ό,τι αφορά στο "παγκάλιον άγος" δεν έχω να πω κάτι παραπάνω από ότι έχω γράψει σχετικά με την ερμηνεία του ελληνικού φαινομένου, όπου και παραπέμπω.
" Η επίκληση επομένως της "γνωσιολογίας" και των αξιών του Διαφωτισμού από τους στοχαστές της νεοτερικότητας, προδίδει συνειδητή ή μη συνειδητή πρόθεση να διακινήσουν ιδεολογίες, με παρωχημένο και ουσιαστικά συντηρητικό έως αντιδραστικό περιεχόμενο."
Αυτές οι παρατηρήσεις σας (παρακολούθησα σχετικώς και τη εισαγωγική τοποθέτησή σας με θέμα "Η φύση της πολιτικής Ευρώπης" πρόσφατα αναρτηθείσα στο διαδίκτυο), είναι πραγματικά ουσιαστικές και ειδικά απέναντι σε μια εκδοχή στερεότυπης και στεγανοποιημένης γνώσης του νεοτερικού φαινομένου, που το επικαλούμαστε ως απόλυτο ερμηνευτικό φαινόμενο, χωρίς εξελικτικότητα και ιστορικό προορισμό.
Και φυσικά σας ευχαριστώ θερμά για την απάντησή σας κύριε καθηγητά!
"Η Ελλάδα μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012." ;;;;
Με όλο το σεβασμό, ΠΟΥ ΤΙΣ ΕΙΔΑΤΕ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ;;;;
Εκείνες που ορίζει το σύνταγμα δηλαδή, όχι το όποιο πανήγυρη που κάποιοι βαφτίζουν εκλογές. Τις βουλευτικές εκλογές για την ανάδειξη των αντιπροσώπων του Έθνους για τα επόμενα τέσσερα χρόνια από την ημέρα της εκλογής τους από το λαό ως έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας του άρθρου 1Σ, που τις είδατε;; Την Κυριακή 17 Ιουνίου υποτίθεται ότι τέτοιες εκλογές διεξάχθηκαν : βουλευτικές. Εκλέξατε εσείς κάνα βουλευτή;;; Τα 300 άτομα που βρίσκονται τώρα στην βουλή εκλέχτηκαν στις 17 Ιουνίου ;; Όχι ντα ! Διορίστηκαν από τα κόμματα και έχει γίνει έτσι η πλήρη ανατροπή του πολιτεύματος. Της κοινοβουλευτικής, αντιπροσωπευτικής ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ μας που ορίζει το Σύνταγμα.
ΣΥΝΤΑΓΜΑ
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: Βασικές διατάξεις
ΤΜΗΜΑ Α': Μορφή του πολιτεύματος
Άρθρο 1
1. Το πολίτευμα της Ελλάδας είναι Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.
ΤΜΗΜΑ Γ': Βουλή
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ: Ανάδειξη και συγκρότηση της Βουλής
Άρθρο 51
1. Ο αριθμός των βουλευτών ορίζεται με νόμο, δεν μπορεί όμως να είναι μικρότερος από διακόσιους ούτε μεγαλύτερος από τριακόσιους.
2. Οι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το Έθνος.
3. Οι βουλευτές εκλέγονται με άμεση, καθολική και μυστική ψηφοφορία από τους πολίτες που έχουν εκλογικό δικαίωμα, όπως νόμος ορίζει. Ο νόμος δεν μπορεί να περιορίσει το εκλογικό δικαίωμα παρά μόνο αν δεν έχει συμπληρωθεί κατώτατο όριο ηλικίας ή για ανικανότητα δικαιοπραξίας ή ως συνέπεια αμετάκλητης ποινικής καταδίκης για ορισμένα εγκλήματα.
4. Οι βουλευτικές εκλογές διενεργούνται ταυτόχρονα σε ολόκληρη την Επικράτεια. Νόμος που ψηφίζεται με την πλειοψηφία των δύο τρίτων του όλου αριθμού των βουλευτών μπορεί να ορίζει τα σχετικά με την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος από τους εκλογείς που βρίσκονται έξω από την Επικράτεια. Ως προς τους εκλογείς αυτούς η αρχή της ταυτόχρονης διενέργειας των εκλογών δεν κωλύει την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος με επιστολική ψήφο ή άλλο πρόσφορο μέσο, εφόσον η καταμέτρηση και η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων διενεργείται όποτε αυτό γίνεται και σε ολόκληρη την Επικράτεια.
5. Η άσκηση του εκλογικού δικαιώματος είναι υποχρεωτική.
Άρθρο 52
Η ελεύθερη και ανόθευτη εκδήλωση της λαϊκής θέλησης, ως έκφρασης της λαϊκής κυριαρχίας, τελεί υπό την εγγύηση όλων των λειτουργών της Πολιτείας, που έχουν υποχρέωση να τη διασφαλίζουν σε κάθε περίπτωση. Νόμος ορίζει τις ποινικές κυρώσεις κατά των παραβατών της διάταξης αυτής.
Άρθρο 53
1. Οι βουλευτές εκλέγονται για τέσσερα συνεχή έτη που αρχίζουν από την ημέρα των γενικών εκλογών.
Κύριε καθηγητά, θα θεωρούσα ενδιαφέρουσα την κρίση σας, αρχικά σαν ακαδημαϊκού και εν συνεχεία ως πολιτικού επιστήμονα, αλλά και ως πολίτη, αναφορικά με την ιστορία των εθνικών κρατών, τις προωθούμενες(;) αποσχιστικές τάσεις μέσα στην επικράτειά τους, και ειδικότερα με άξονα αναφοράς την θλιβερή ελληνική νομοθεσία.
Και πιο συγκεκριμένα, αναρωτιέμαι:
Με αφορμή την άνοδο της ακροδεξιάς, (αναρωτιέμαι) αν ο ελληνικός λαός που κατέχει υψηλό δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης, υπέπεσε στο θέλγητρο του ρατσισμού εξαιτίας της κακής του «υποδομής» ή αν τελικά το λεγόμενο "ψάρι" ...βρωμάει απ' το κεφάλι.
Πως είναι δυνατόν, εν τέλει, να ανακοινώνονται οι βάσεις εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με μια πενταπλή(!) διάκριση, και μέσα από αυτή, στο ήδη αποσαθρωμένο σύστημα ανώτατης εκπαίδευσης, να διακρίνουμε μεταξύ άλλων για τους νεαρούς μουσουλμάνους (με κάθε σεβασμό φυσικά στους συνανθρώπους μας αυτούς), τη δυνατότητα να διεκδικούν μια θέση στην επιστήμη ως:
-Χημικοί: βαθμός πρόσβασης ...4,77!
-Καθηγητές Φυσικής ...5,6
-Φιλόλογοι ...7,45
-Νομική-Θράκης ...10,48!!!
-Πολιτικοί επιστήμονες/δημοσιολόγοι ...4,62!!
-Δάσκαλοι με ...9,62!
(Πάντα στην 20βάθμια κλίμακα)
-Μαθηματικοί με 6
-Βιολόγοι με 10
-Και το αποκορύφωμα... Ιατρική Κρήτης, με βαθμό πρόσβασης 11,58!!!
Φυσικά, δεν τοποθετώ το ερώτημα, από τη σκοπιά της ξενοφοβίας, ή των διακρίσεων, αλλά αναρωτιέμαι αν τελικά το κράτος και η νομοθεσία καλλιεργούν τις συνθήκες αυτές, στις οποίες εισαγωγικά αναφέρθηκα, και αν τελικά υφίστανται οι αρχές της ισονομίας και της ισοπολιτείας, ή ζούμε σε καθεστώς αποικιοκρατίας των αρχών του αιώνα που μας πέρασε...
Και παράλληλα το ίδιο -παρανοϊκό- κράτος, προς τέρψιν εντυπώσεων, δύναται να αποκαλεί επιχειρήσεις "σκούπα" τις προσπάθειες απομάκρυνσης των παράνομων μεταναστών, θεωρώντας τους "σκουπίδια" ενώ την ίδια στιγμή να αποκαλεί το σχέδιο αυτό με την κωδική ονομασία "Ξένιος Ζευς"(...)
Εν ολίγοις, αποσταθεροποιούν την περιοχή με ενίσχυση του μουσουλμανικού στοιχείου, την ίδια ώρα αφήνουν ανέλεγκτους να διαπερνούν τα σύνορα εξαθλιωμένους μετανάστες και τους συγκεντρώνουν πάλι ως "απόβλητα" και παράλληλα, αφού έχουν ενισχύσει υπόγεια τον ρατσισμό και τη ξενοφοβία, βαφτίζουν την επιχείρησή τους όπως τόνισα για τις ανάγκες/απαιτήσεις της πολιτικής ορθότητας, με τίτλο "ξένιος ζευς"!
Και επειδή ζούμε σε πονηρές εποχές, αναρωτιέμαι, πόσοι θα είναι οι έλληνες πολίτες, που επιθυμώντας να καμαρώσουν τα παιδιά τους ...γιατρούς, θα μπουν στον πειρασμό να αλλαξοπιστήσουν.
Φυσικά είναι σχεδόν ρητορικό το ερώτημα.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη για μια ακόμη φορά το κράτος κατοχής μέσω της νομοθεσίας, σφάζει με το βαμβάκι και διαρρηγνύει τον κοινωνικό ιστό, με τρομερές συνέπειες για το άμεσο μέλλον.
Δημοσίευση σχολίου