Κυριακή 12 Απριλίου 2009

Η επιστημονική δεοντολογία και τα εθνικά θέματα

(Το κείμενο αυτό απαντά στο ζήτημα του ακαδημαϊκά και θεσμικά απαράδεκτου της επιλογής θέματος διδακτορικής διατριβής στο οποίο η "Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας" αποκαλείται "Δημοκρατία της Μακεδονίας" και μάλιστα της αξίωσης των καθηγητών του τμήματος πολιτικής επιστήμης και ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου να χρηματοδοτηθεί από το ελληνικό κράτος).

“Κατά τη σχετική συνεδρία της Γενικής Συνέλευσης του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου οι συνάδελφοι (όλοι πλην ενός) υποστήριξαν ότι αποτελεί στοιχείο της επιστημονικής ελευθερίας να αποκαλούν μια χώρα όπως αυτοί κρίνουν ή να επιλέγουν γι'αυτήν το όνομα που τους αρέσει. Λογικά ως καθηγητές πανεπιστημίου θα έπρεπε να είχαν αντιληφθεί ότι υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά μεταξύ επιστημονικής ελευθερίας και ιδεολογικής ή πολιτικής επιλογής που ο καθένας μπορεί να έχει ως πολίτης. Εάν το θέμα της διατριβής ήταν η σπουδή της άποψης που θέλει η συγκεκριμένη χώρα να ονομάζεται Δημοκρατία της Μακεδονίας, ουδείς θα είχε αντίρρηση. Το θέμα όμως της διδακτορικής διατριβής αφορά στις εθνοτικές διαιρέσεις στη χώρα αυτή και όχι στο όνομα. Επομένως το όνομα της χώρας δεν εμπεριέχεται στην επιστημονική διερεύνηση, λαμβάνεται ως δεδομένο. Συμβαίνει λοιπόν η ενλόγω χώρα να έχει όνομα που το συμφώνησε ομόφωνα ο ΟΗΕ (και η ίδια) και να βρίσκεται σε εξέλιξη διαπραγμάτευση για τη οριστική ονομασία της. Η παράκαμψη του ΟΗΕ και η υιοθέτηση του επιχειρήματος της μιας ή της άλλης πλευράς (“Δημοκρατία της Μακεδονίας” ή “Δημοκρατία των Σκοπίων”) αποτελεί πολιτική πράξη και, ως εκ τούτου, είναι επιστημονικά και ακαδημαϊκά απαράδεκτη.
Μάλιστα, στο μέτρο που το όνομα “Δημοκρατία της Μακεδονίας” εμπλέκεται υπό τις παρούσες συνθήκες στον λόγο του εθνικισμού της γειτονικής χώρας, η υιοθέτησή του μεταβάλλει τους συμπαραστάτες σε τυπικούς εθνικιστές. Εθνικιστής δεν είναι ο εκφραστής του εθνικισμού της χώρας που ανήκει, αλλά ο φορέας εθνικιστικών ιδεών, οποιασδήποτε χώρας και μορφής. Αυτά όμως συμβαίνουν όταν η ιδεολογία έχει καταλάβει τη θέση της επιστήμης στο πανεπιστήμιο. Όταν δηλαδή ο καθηγητής δεν διακρίνει ανάμεσα στις επιστημονικές σχολές σκέψης, που εμπεριέχουν αναπόφευκτα και την “επιλογή” επιχειρήματος και στην ιδεολογικο-πολιτική δράση που υπαγορεύει η σκοπιμότητα της πολιτικής. Εξού και ακούστηκε το επιχείρημα ότι αφού πολλές χώρες υιοθέτησαν το “συνταγματικό” όνομα της ενλόγω χώρας είναι εν δικαίω! Να υποθέσω ότι ένας καθηγητής πανεπιστημίου αδυνατεί να διακρίνει ότι οι πολιτικές στις διεθνείς σχέσεις διαμορφώνονται με γνώμονα τους συσχετισμούς δύναμης που υπαγορεύουν οι ηγεμόνες; Γιατί άραγε, αντί να σπεύδουν τόσο πρόθυμα να στεγασθούν στη θαλπωρή του ηγεμόνα και να υπηρετήσουν το συμφέρον του, δεν διερωτώνται τι επέβαλε την παράκαμψη της ψήφου τους στον ΟΗΕ (δηλαδή του κανόνα που αυτοί διαμόρφωσαν) και την παραβίαση της “ενδιάμεσης συμφωνίας”;
Η προσήλωση αυτή των συναδέλφων στο συμφέρον του ηγεμόνα και στην εθνικιστική υστερία της γείτονος, εξηγεί από την άλλη γιατί στο καλάθι της πολιτικής -κι όχι φυσικά της επιστημονικής- τους ευαισθησίας, δεν υπεισέρχεται ένας στοιχειώδης σεβασμός προς την ελληνική κοινωνία που χρηματοδοτεί πλουσιοπάροχα τον βίο τους. Η οποία, καλώς ή κακώς, με συντριπτική πλειοψηφία δεν αποδέχεται την ολοκληρωτική εκχώρηση του ονόματος αυτού στην γείτονα, αφού εκτιμά ότι έτσι θα αποστερήσει από την ίδια ένα μέρος της δικής της ταυτότητας; Για ποιο λόγο η “ευαισθησία” ως προς το δικαίωμα στην ταυτοτική επιλογή να βαραίνει μονοσήμαντα προς την μια πλευρά και όχι, έστω, ισομερώς; Επιπλέον, παρακάμπτουν, προσποιούμενοι την επιστημονική ελευθερία, το γεγονός ότι εργάζονται σε δημόσιο πανεπιστήμιο μιας χώρας που αυτή τη στιγμή διαπραγματεύεται την τελική ονομασία. Μάλιστα δε, παρόλον ότι υπονομεύουν την ομόφωνη ως προς αυτό στρατηγική της χώρας, αξιώνουν να στεγάσουν την πολιτική τους επιλογή σε πρόγραμμα που χρηματοδοτεί η ελληνική πολιτεία δαπάναις της κοινωνίας. Θα ανέμενε κανείς η ευαισθησία τους να τους παρότρυνε να απευθυνθούν στην γειτονική χώρα, της οποίας τον εθνικισμό διακινούν, προκειμένου να χρηματοδοτήσουν την ενλόγω διδακτορική διατριβή. Ώστε, η βαθιά αντιδημοκρατική τους συμπεριφορά συνοδεύεται από μια εξίσου υψηλή περιφρόνηση της κοινωνίας που τους στεγάζει. Διότι μήπως δεν είναι η ελληνική κοινωνία που αποτελεί τον λόγο ύπαρξης της χώρας, του κράτους, των πανεπιστημίων, αλλά και αυτών των ιδίων; Έχοντας όμως εθισθεί στο δόγμα της νεοτερικότητας που ορίζει τη δημοκρατία όχι ως το ταυτοτικό ισοδύναμο της κοινωνίας των πολιτών, αλλά ως το κράτος που την κατέχει, αντιλαμβάνονται την τελευταία ως το υποζύγιό τους.
Αλλά γιατί άραγε τόση αγωνία να προκαταλάβουν τις εξελίξεις; Τι θα πράξουν οι συνάδελφοι εάν πριν από την υποστήριξη της διδακτορικής διατριβής επιτευχθεί μια συμφωνία μεταξύ των μερών; Θα μας πουν ότι έσφαλαν και θα ζητήσουν να αλλάξουμε τον τίτλο της; Δεν αντιλαμβάνονται ότι έτσι ευτελίζουν την επιστήμη, το ελληνικό πανεπιστήμιο, τη χώρα, αλλά και αυτούς τους ιδίους; Επιλέγοντας να διακινήσουν τον λόγο του εθνικισμού της άλλης πλευράς και, ουσιαστικά, τα σχέδια της υπερδύναμης στην περιοχή, μεταβάλλουν το πανεπιστήμιο σε οργανικό μέρος του προβλήματος και την επιστήμη σε πρόσχημα. Κατανοώ την επιλογή αυτή, στο μέτρο που απλώς αποκαλύπτει την σταθερά όσο και βαθιά αντιδημοκρατική λογική που διακρίνει τη συμπεριφορά των κρατούντων στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Ακριβώς γι'αυτό, αντί να απαντούν στα ζητήματα που εγείρουν οι επιλογές τους, αντί να απολογηθούν για την προσήλωσή τους στο συμφέρον του ηγεμόνα και στην εθνικιστική υστερία της γείτονος, μετατοπίζουν το επίκεντρο του ερωτήματος στο δικαίωμά τους να διακινούν ελεύθερα τις απόψεις τους. Στην πραγματικότητα, κρύβονται πίσω από ένα ανύπαρκτο ερώτημα (είναι καταφανές ότι ουδείς τους αμφισβητεί το δικαίωμα αυτό) προκειμένου να το καταστρατηγήσουν, όπως ακριβώς πράττουν και με την επίκληση της επιστημονικής ελευθερίας την οποία υποτάσσουν σε πολιτικές σκοπιμότητες.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι ίδιοι αυτοί κύκλοι προσέρχονται στις Συνεδρίες των πανεπιστημιακών οργάνων για να νομιμοποιήσουν αποφάσεις που ήδη έχουν “επεξεργασθεί” προηγουμένως και όχι με την πρόθεση να διεξαγάγουν μια αυθεντική δημοκρατική διαβούλευση; Ο δημοκρατικός διάλογος προϋποθέτει επιστημονική επιφάνεια, συνειδησιακή διαφάνεια, προσήλωση σε κανονιστικές αρχές και, μάλιστα, στον λόγο ύπαρξης του θεσμού που είναι, αναντιρρήτως, το συμφέρον της κοινωνίας. Ώστε, η παγίωση του “ετσιθελισμού” της διατεταγμένης πλειοψηφίας των κατόχων του θεσμού δεν αποτελεί κεκτημένο δικαίωμα, αλλά ιδιοποίηση. Επειδή ακριβώς το γνωρίζουν, διακινούν ανερυθριάστως το επιχείρημα ότι η πλειοψηφία της κοινωνίας των πολιτών αποτελεί την μείζονα απειλή των δικαιωμάτων και όχι η δική τους αυτόνομη, δηλαδή ολιγαρχική συνιστώσα. Εξού και όπου “δεν τους βγαίνει”, η ανοχή στον λόγο του άλλου υποκαθίσταται από την ύβρη και το επιχείρημα από την συκοφαντία προς όποιον παραμένει πιστός στην ακαδημαϊκή τάξη και στην επιστήμη. Οι ίδιοι αυτοί που επιλέγουν να διακινούν τον τυπικά λαϊκιστικό εθνικισμό της γείτονος, απομεινάρι του σταλινικού ολοκληρωτισμού, και τον νεοφιλελεύθερο ιμπεριαλισμό, που προσημειώνει στο σκοπό του τα ανθρώπινα δικαιώματα, εγκαλούν τον λόγο της ελευθερίας και την επιστήμη για εθνικισμό. Προσποιούμενοι ότι δήθεν έτσι καταπολεμούν τον ελληνικό εθνικισμό, συμπεριφέρονται ως τυπικοί διακινητές της “νέας τάξης”. Χρειάζεται άραγε να υποσημειώσω ότι όταν ολίγοι από εμάς παλεύαμε για έναν συμβιβασμό στο θέμα του ονόματος, πολλοί από αυτούς που τώρα επιλέγουν την “ιδεολογική” αντί της “εθνικής” αλληλεγγύης είτε “διαπραγματεύονταν” στις πλατείες τον οδυρμό τους είτε κρύβονταν πίσω από τη σιωπή τους;
Σε κάθε περίπτωση, ένα είναι βέβαιο: καμία χώρα δεν μπορεί να ονειρεύεται το μέλλον εάν η κοινωνία της τελεί υπό ένα κράτος κατοχής. Και η ελληνική κοινωνία κατέχεται κυριολεκτικά από τους νομείς των θεσμών του κράτους.

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ η ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ? ΔΙΛΛΗΜΑ ΚΑΛΠΙΚΟ και ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΤΙΚΟ

Το ακούσαμε κι αυτό. Και δυστυχώς το ακούμε όλο και συχνότερα. Και οι επικίνδυνοι θιασώτες του πιο επικίνδυνου αποπροσανατολισμού θα πληθαίνουν, όσο σ αυτό το βρώμικο παιχνίδι, θα μπαίνουν καινούριοι κρατικοδίαιτοι και κάθε λογής προσκυνημένοι.
Εφιάλτες αυτή η χώρα δε θα σταματήσει να γεννά.
Είναι όλοι αυτοί που μισούν την αγάπη αυτού του λαού για την πατρίδα του.
Αυτοί που χύνουν δηλητήριο σ αυτή την αγάπη στις κρίσιμες στιγμές της ιστορίας αυτής της πατρίδας.
Είναι οι σύγχρονοι εφιάλτες της πένας και του προσκυνημένου πνευματισμού.
Οι σύγχρονοι εφιάλτες που δεν έχουν την κουκούλα στον στάνταρντ εξοπλισμό τους.

ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΑ…

- Που έχουν το θράσος να ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ από τους φόρους αυτής της πατρίδας κι αυτού του λαού για να την υπονομεύουν…
- Που δε διστάζουν να ΕΠΙΚΑΛΟΥΝΤΑΙ τα δημοκρατικά τους δικαιώματα για
να μπορούν να χύνουν ασύδοτα το αντεθνικό τους δηλητήριο στις ψυχές των
παιδιών μας…
- Που δεν έχουν το θάρρος να ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΟΥΝ όταν, αντί να είναι αυτοί
που θα σηκώνουν ψηλά τη σημαία του τόπου που τους γέννησε, παραδίδουν τα «πνευματικά» και πολιτικά τους εκτρώματα για να τα καταστήσουν άλλοι σημαίες ευκαιρίας σε βάρος αυτής της πατρίδας.

ΕΙΝΑΙ όλοι αυτοί που ΤΟ «ΖΗΤΩ» δεν τους αξίζει, αλλά και ΤΟ «ΑΙΣΧΟΣ» τους πέφτει δραματικά λίγο γιατί τους πρέπουν πολύ χειρότερα για το δρόμο που διάλεξαν.

Ντρέπεσαι που είσαι Έλληνας κύριε Αλέξη Ηρακλείδη?

Και το μισθό του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ που για να σου δοθεί φορολογούνται ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ, δεν ντρέπεσαι να τον παντελονιάζεις για να πνευματολογείς για μια χώρα που ντρέπεσαι που σε γέννησε?

Και μήπως σου είπε κανείς ότι αυτή η χώρα δεν ντρέπεται που γέννησε τέτοια σκουλήκια?

Πες ένα λόγο που θα έπρεπε αυτή η χώρα να αισθάνεται περήφανη για σένα και για το σινάφι σου, όταν ακόμα και το οξυγόνο της που αναπνέετε το καταναλώνετε άδικα.

Εσύ κυρία Ρεπούση μας με τον ευρηματικό «συνωστισμό» σου? Κι εσύ ντρέπεσαι που κυκλοφορείς με ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ στην τσαντούλα?

Και γιατί δεν παίρνεις τον λαμπρό νεανία κύριο Ηρακλείδη να πάτε να ζητήσετε πολιτικό άσυλο στην γείτονα, για να έχετε το κεφάλι ψηλά ως πολίτες πια μιας χώρας που σέβεται τη δημοκρατία και τον εαυτό της και το λαό της και που έχει μια λατρεία στους πληθυσμιακούς συνωστισμούς…
Σε μια χώρα που ξέρει να σας κάνει περήφανους αφού σέβεται τον Οτσαλάν της, τους Κούρδους της, τους ιρακινούς της, που σεβάστηκε τους Αρμένιους δια της κλασικής μεθόδου του «συνωστισμού»…
Σε μια χώρα που θα σας κάνει περήφανους με τον τρόπο που σέβεται τον πολιτισμό και τα ιστορικά μνημεία που κάποιοι άλλοι της άφησαν παρακαταθήκη στον τόπο της.

Αλήθεια πήγατε να δείτε το χάλι της Αγιά Σοφιάς ευαισθητούληδες και ντροπαλούληδες πνευματικοί μας ταγοί? Είδατε πως έχει καταντήσει αυτό που έφτιαξαν εκείνοι για τους οποίους εσείς ντρέπεστε, από τα χέρια εκείνων για τους οποίους αισθάνεστε περήφανοι?
ΤΡΟΜΑΡΑ ΣΑΣ….

Ας έρθουμε όμως και στην ουσία.

Η αυθαίρετη ταύτιση του πατριωτισμού με τον εθνικισμό όπως και η αυθαίρετη αντιπαράθεση του πατριωτισμού με το διεθνισμό, δεν είναι καθόλου καινούρια ιστορία.

Ιστορικά απετέλεσε, έστω και ασυναίσθητα, το «ιδεολογικό» αποκούμπι των αδυνάτων και των υποταγμένων, αφού μια «γιαλατζή» έκδοση ενός άνευ αιτίας «πατριωτισμού» χρησιμοποιήθηκε ως εργαλείο για τις άδικες ιμπεριαλιστικές παρεμβάσεις – επεμβάσεις εκείνων που με κανέναν τρόπο δεν ήσαν απειλούμενοι. Την κατάδειξη αυτής της αλήθειας την οφείλουμε στην ιστορία και στη γνώση την κοινωνική.

Αυτό όμως δεν νομιμοποιεί τους νεόκοπους νεολογίζοντες, να βλέπουν την μια πλευρά του νομίσματος, και να εθελοτυφλούν σκόπιμα απέναντι στην άλλη.

Δεν θα ρίξουμε στα τάρταρα τον πατριωτισμό σαν έννοια και σαν αξία, επειδή κάποιοι τον κακομεταχειρίστηκαν για να παρασύρουν τους λαούς στα ανομολόγητα σχέδια τους.

Και δε θα αναγνωρίσουμε πολύ περισσότερο σε σας σύγχρονοι κουραφεξολόγοι, το δικαίωμα να την αφυδατώνετε αυτή την πολύτιμη αξία που ταυτίζεται με την ιστορική μνήμη, την ιστορική αλήθεια και την εθνική περηφάνια, και να την κάνετε κουρελόχαρτο με τους προσκυνημένους σας συλλογισμούς.

Δε θα σας αναγνωρίσουμε το δικαίωμα να ντρέπεστε γι αυτό τον τόπο. Ντρεπόμαστε και οργιζόμαστε πρώτα εμείς και μόνο εμείς για την ταυτότητα αυτής της πατρίδας που κουβαλάτε στο πορτοφόλι σας.

Οφείλετε μόνο εσείς να ντρέπεστε γιατί δεν έχετε τα κότσια να τη σέβεστε και να την τιμάτε.

Ο Εθνικισμός λοιπόν αλλά κι ένας αρρωστημένος «πατριωτισμός» που ταυτίστηκε με τον πρώτο, ήταν αυτός που έσπρωξε τη ναζιστική Γερμανία να αιματοκυλήσει τον κόσμο. Αλλά η ιδέα του πατριωτικού πολέμου ήταν αυτή που ενέπνευσε ο Στάλιν στην τότε Σοβιετική Ένωση για να σταθεί ο λαός της όρθιος απέναντι στον εισβολέα.

Ο πατριωτισμός που εσείς αφορίζετε ήταν αυτό που ενέπνευσε τους πρωτεργάτες της Ελληνικής Επανάστασης στον ξεσηκωμό τους, για μια πατρίδα που δικαιούται να ντρέπεται για τα δικά σας πνευματικά σκουπίδια.

Αλλά και η Γαλλική επανάσταση δεν υστέρησε σε πατριωτισμό κι αυτό ήταν μια από τις κορυφαίες αιτίες που την έκαναν να εμπνεύσει και να εμπνευστεί και να βάλει τη σφραγίδα της στη σύγχρονη ιστορία.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΠΡΩΤΟ:
Ο ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ ήταν και θα παραμείνει σε πείσμα των δοσίλογων κουκουλοφόρων η μη, μια ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ ΠΗΓΗ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ και των ΕΘΝΙΚΩΝ αλλά ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ των λαών όλου του κόσμου.

Στις σκοτεινές σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, μια ακόμη αιτία που οδήγησε σε θεωρητικές τερατογεννέσεις και παραμορφωτικές προσεγγίσεις της έννοιας του πατριωτισμού, ήταν η επιπόλαια αντιπαράθεσή του με τις έννοιες της ταξικότητας και του διεθνισμού.

Αυτή ήταν για παράδειγμα η αιτία για το σύμφωνο του Πετριτσίου και για την απόφαση του 3ου έκτακτου συνέδριου του ΚΚΕ το 1924 που συνηγορούσε τότε στο ξεπούλημα της Μακεδονίας και της Θράκης, στο όνομα της μη καταπίεσης του εργαζόμενου λαού κλπ κλπ κλπ.
Να σε τι ολοφάνερα εκτρώματα οδηγεί η πλασματική αντιπαράθεση του


Να ένα απόσπασμα χαρακτηριστικό από τη λαθεμένη απόφαση εκείνου του συνεδρίου:
«Ανεξαρτησία στη Μακεδονία και στη Θράκη: Η ντόπια κεφαλαιοκρατία… καταπιέζει τις εθνικές μειονότητες στη Μακεδονία και στη Θράκη… η ελληνική πλουτοκρατία καταδυναστεύει ένα μέρος του μακεδονικού και θρακικού λαού, κρατώντας με το σίδερο και τη φωτιά τη μακεδονική και θρακική χώρα στην υποταγή της. Δίχως την καταπίεση του μακεδονικού και θρακικού λαού, δίχως την καταπίεση των ξένων εθνών, της είναι αδύνατο να δυναμώσει επάνω μας τον κοινωνικό της ζυγό. Η ντόπια μπουρζουαζία είναι εθνικός δυνάστης και καταπιεστής του μακεδονικού και θρακικού λαού και συγχρόνως ο κοινωνικός δυνάστης της εργατικής τάξεως και των φτωχών αγροτικών και προσφυγικών μαζών. Αν δεν συντρίψουμε τον εθνικό ζυγό της ντόπιας μπουρζουαζίας που βαρύνει στη Μακεδονία και στη Θράκη, δεν μπορούμε να τσακίσουμε τον κοινωνικό ζυγό της ίδιας μπουρζουαζίας που βαρύνει επάνω σε μάς. Δεν μπορούμε αλλιώτικα να γλιτώσουμε από τους κατακτητικούς και ιμπεριαλιστικούς πολέμους που ξεσπούν εις βάρος μας εν όσω εξακολουθεί η σημερινή κατάσταση του διαμελισμού και της καταπιέσεως της Μακεδονίας και Θράκης από τη Βαλκανική και Τουρκική».

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ:
Ο ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ είναι έννοια αλληλένδετη και αλληλοσυμπληρούμενη ΜΕ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΟΤΗΤΑ και ΤΟΝ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟ. Η σκόπιμη και ανιστόρητη αντιπαράθεσή τους, ανεξάρτητα από τις προθέσεις εκείνων που την επιχειρούν, την καθιστά βλαπτική για τα συμφέροντα εκείνων τους οποίους καλείται να υπηρετήσει.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ ΤΡΙΤΟ:
Η Απόρριψη της έννοιας του πατριωτισμού από το λεξιλόγιο των αυτοαποκαλούμενων προοδευτικών, δημοκρατών κλπ,
1. καθιστά τους ίδιους απλώς …προοδευτικίζοντες,
2. παραδίδει τη ίδια την έννοια βορά στα χέρια των πραγματικών εθνικιστών (που
καμία σχέση δεν έχουν με τους πραγματικούς πατριώτες) και έτσι την αφυδατώνει
από το ουσιαστικό περιεχόμενό της, και
3. τους καταδικάζει στην απέλπιδα προσπάθεια να πείσουν τους λαούς πως ο
πατριωτισμός δεν είναι πολύτιμο όπλο και εργαλείο στα χέρια τους, αλλά θηλιά
στο λαιμό τους

• ΟΧΙ κυρίες και κύριοι Ηρακλειδορεπούσηδες.

• Η λαθροχειρία σας δεν θα περάσει.

• Κανέναν δε θα πείσετε πως πήγαν οι Ελληνες στην Σμύρνη, στην Έφεσο, και αλλού για να διώξουν τους …αρχαίους τούρκους από τα πατρογονικά τους εδάφη.

• Κανέναν δε θα πείσετε ότι οι Ελληνες έχυσαν το αίμα τους στην διπλή εξέγερση του Ιλιντεν για να διώξουν τους αρχαίους Σλαβομακεδόνες από τη γη των πατέρων τους

• Κανέναν δε θα πείσετε ότι η Κομοτηνή λεγόταν Κιμουρτζίνα και τη μεταβαφτίσαμε, ότι η Θεσσαλονίκη λεγόταν Σόλουν, η Έδεσσα Βόντεν,

• Κανένα δε θα πείσετε ότι ο Μέγας Αλέξανδρος δε φώναζε το στρατό του «ΑΝΔΡΕΣ» αλλά «ΜΑΖΙ», ότι ο Φίλιππος δεν έλεγε στη γυναίκα του όταν έφευγε «ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΓΥΝΑΙΚΑ» αλλά έλεγε «ΠΡΙΑΤΝΟ ΖΕΝΑ»

• Κανένα δε θα πείσετε ότι αυτοί οι μακεδόνες δεν έλεγαν «ΚΑΛΗΜΕΡΑ» αλλά «ΝΤΟΜΠΑΡ ΝΤΕΝ» και ότι αντί για «ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ» έλεγαν «ΝΤΟΜΠΡΟ ΒΕΤΣΕΡ»

«Πρίατνο πατούβανιε βο βάσατα νόβα ζέμια» Ηρακλειδορεπούσηδες.
Κι αυτό στην Ελληνική μας γλώσσα θα πει: «ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΣΑΣ ΠΑΤΡΙΔΑ»
Σας το έγραψα όμως στα «σλαβομακεδόνικα» για να την καταλάβετε την ευχή.
Το μετέφρασα όμως και στη γλώσσα των ιθαγενών της χώρας για την οποία ντρέπεστε, για να το καταλάβουν κι αυτοί που υστερούν έναντι υμών σε προοδευτικότητα και πνευματισμό. Για να μη νομίζουν πως σας είπα «ΣΤΑ ΤΣΑΚΙΔΙΑ» και με παρεξηγήσουν.
Το «Ηρακλειδορεπούσηδες» είναι ίδιο σ όλες της γλώσσες. Δεν το μεταφράζω.
Είναι σύνθετη λέξη από το κλασικό …ΝΤΡΟΠΗ και ΑΙΣΧΟΣ.
Τα λέω καλά σύγχρονοι γλωσσοπλάστες μου?

Θα επανέλθουμε. Γιατί όσο εσείς δεν έχετε τσίπα, σε μας περισσεύει το φιλότιμο.

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια για το άρθρο που δημοσιεύει σήμερα και το ΠΑΡΟΝ.
Δυστυχώς ιστορικά έχουμε ζήσει πολλούς παρόμοιους κυρίους που το μόνο που σκέφτονται είναι πώς δε θα βοηθήσουν την Πατρίδα. Δεν πειράζει όμως. Οι πολίτες και μνήμη και κρίση έχουν....

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητηρια για το αρθρο και συγχαρητηρια στον σχολιαστη Κυριακο ..

Καποια πραγματα πρεπει να λεγονται με το ονομα τους ...

Ολντ

Ανώνυμος είπε...

σ ευχαριστώ ανώνυμε.
Με χαρά μου να επισκευτείς και το μπλογκ http://ellinikoforum.blogspot.com/
η προσπαθεια που γίνεται είναι να τα λέω έξω από τα δόντια

Ανώνυμος είπε...

Kύριε Κοντογιώργη συγχαρητήρια. Παλεύετε σχεδόν μόνος σας ενάντια στο παράδειγμα, όπως θα έλεγε ο Κουν. Δυστυχώς, η θεωρία σας ότι το ελληνικό κράτος, το πολιτικό σύστημα, δουλεύει συνειδητά εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας είναι η μόνη που εξηγεί τα απίστευτα φαινόμενα της Ελλάδας. Και τίθεται βέβαια το ερώτημα πώς θα το καταλάβουν αυτό οι Έλληνες όταν είναι διαποτισμένοι από ιδεολογίες που τους έχουν απομακρύνει όχι μόνο από την παράδοσή τους αλλά και από την ίδια την πραγματικότητα.