Γιώργος Κοντογιώργης,
Εθνολαϊκισμός: Η ιδεολογική
ρομφαία της ολιγαρχίας
27 Ιουνίου
2020
Είναι κοινός
τόπος πλέον πως οι παραδοσιακές ιδεολογίες έχουν εκπληρώσει τον προορισμό τους
και έχουν περιέλθει στα αζήτητα της ιστορίας. Αυτό έχει ως συνέπεια
τα κόμματα να έχουν μεταβληθεί άρδην σε "ιδιωτικές εταιρίες", ή για
να είμαι πιο επιεικής σε εταιρίες ιδιοποίησης του δημοσίου χώρου.
Ειδικότερα
στην Ελλάδα, από την πρώτη στιγμή της Βαυαροκρατίας το κομματικό σύστημα από
φορέας διαμεσολάβησης συμφερόντων και τροφοδότης με πολιτικό προσωπικό της
εξουσίας μεταβλήθηκε σε πολιτικό σύστημα. Ίππευσε στο πολιτικό σύστημα, το
ιδιοποιήθηκε και δι’ αυτού λειτούργησε ως επικαρπωτής του κράτους και δυνάστης
της κοινωνίας. Γι’ αυτό και έχω ορίσει το ελληνικό πολιτικό σύστημα ως
δυναστική κομματοκρατία.
Σε ό,τι
αφορά στο "λαϊκισμό" και στις νεότερες χρήσεις του, πρέπει να είμαστε
πολύ προσεκτικοί για να μην γίνουμε παίγνιο στα χέρια των ιδεολόγων της
ολιγαρχίας. Άλλοτε, η έννοια του λαϊκισμού όριζε την συμπεριφορά εκείνου του
πολιτικού προσωπικού που επιδίωκε την εξαπάτηση του λαού, την καταδολίευση των
συμφερόντων του, με σκοπό να αποσπάσει την εμπιστοσύνη του και να ηγεμονεύσει.
Σήμερα, με
την έννοια του λαϊκισμού ορίζεται κάτι άλλο, εντελώς διαφορετικό. Συγκεκριμένα
σαν λαϊκιστής χαρακτηρίζεται εκείνος που αναφέρεται στην ανάγκη ο σκοπός της
πολιτικής να είναι το συμφέρον της κοινωνίας και όχι των αγορών, όποιος
επικαλείται την ανάγκη η κοινωνία να γίνει θεσμικός εταίρος της Πολιτείας. Έτσι
λαϊκιστής αποκαλείται αυτός που στρέφεται κατά της μονοσήμαντης κυριαρχίας των
αγορών και της εξαθλίωσης των κοινωνιών. Αυτός που διακηρύσσει την ανάγκη να
φύγουμε από το καθεστώς της εκλόγιμης μοναρχίας, που εξυπηρετεί αποκλειστικά
τις αγορές, και να μεθαρμόσουμε το πολιτικό σύστημα σε αντιπροσώπευση ή
δημοκρατία.
Η επιτήδεια
αυτή αλλαγή περιεχομένου της έννοιας του λαϊκισμού αποσκοπεί στην ενοχοποίηση
και επομένως στην απαξίωση κάθε εγχειρήματος που θα απέβλεπε στην αμφισβήτηση
της τωρινής τάξης και στην αλλαγή των πραγμάτων υπέρ των κοινωνιών. Εξ ου και η
έννοια αυτή του λαϊκισμού συνδυάζεται με τη μομφή του εθνικισμού, η οποία στην
πραγματικότητα κατά κανόνα επιχειρεί να στιγματίσει τον πατριωτισμό.
"Εθνολαϊκιστής"
αποκαλείται τελικά αυτός που αγαπάει την πατρίδα, την μήτρα της ύπαρξής του,
και θέλει η κοινωνική συλλογικότητα να ευημερεί εν ελευθερία, ούσα υπεύθυνη για
την μοίρα της. Οι διεθνείς και οι εγχώριες ολιγαρχικές ελίτ, στο μέτρο που δεν
έχουν ιδεολογία να υποστηρίξει το εγχείρημά τους για μονοσήμαντη ηγεμονία,
οικοδομούν την ιδεολογία της απαξίωσης του μεγίστου εχθρού τους: της
εθνικής-πολιτισμικής συνοχής και της δημοκρατίας. Αυτοί γνωρίζουν ό,τι οι
κοινωνίες αγνοούν: ότι το σημερινό σύστημα δεν είναι πουθενά στο κόσμο ούτε
δημοκρατία ούτε καν αντιπροσώπευση. Ούτε κατ’ ευφημισμόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου