Παρέμβαση του Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρώην πρύτανη του Παντείου
Πανεπιστημίου κ. Γιώργου Κοντογιώργη, στις 2.3.2014, στην εκπομπή
"Καλημέρα ΣΚΑΪ" και στον δημοσιογράφο Γιώργο Αυτιά.
4 σχόλια:
Ανώνυμος
είπε...
Καλησπέρα σας.
Ως απόφοιτος πολιτικών επιστημών και δημόσιας διοίκησης και μεταπτυχιακός φοιτητής, πραγματικά αισθάνομαι την πρόκληση της δεδομένης άγνοιας του βουλευτή. Ρωτάει λοιπόν τον κύριο Κοντογιώργη, που το επιστημονικό του έργο ειναι γνωστό στις πολιτικές επιστήμες, ποιες είναι οι "λύσεις" και οι προτάσεις που θέτει στο δημόσιο διάλογο. Μια ενδιαφέρουσα λοιπόν απάντηση θα ήταν αυτή του κυρίου Γιανναρά στην πρόσφατη επιφυλλίδα του της Καθημερνινής.
Αλλά πέρα από αυτό με στενοχωρεί ιδιαίτερα, το κριτήριο με το οποίο μπορεί κάποιος να είναι ακαδημαϊκός σήμερα. Για το πιο απλό πράγμα πχ προκειμένου να εισαχθεί κάποιος σε μια σχολή διοίκησης του κράτους, οφείλει να είναι ενημερωμένος τουλάχιστον για το έργο και τις γενικές αρχές του έργου του καθηγητή Κοντογιώργη. Όπως οι συνταγματολόγοι αντιστοίχως, ή του διοικητικού δικαίου, της πολιτικής οικονομίας, της δημόσιας οικονομικής οφείλουν να γνωρίζουν τις πηγές και τους επιστήμονες που είναι αρμόδιοι στην κατηγορία τους.
Θέτω λοιπόν το ερώτημα.. Ως φοιτητής, θα μπορούσα να εκθέσω γραπτώς τις ιδέες μου λχ για την δημοκρατία και να μην έχω διαβάσει Κοντογιώργη, που καινοτομεί και μάλιστα ακριβώς επειδή καινοτομεί αποτελεί ο επιστημονικός λόγος του σημείο αναφοράς; Τι διδάσκουν τελικά οι πολιτικοί επιστήμονες; Παίρνουν τα μοντέλα δημοκρατίας του Held, το σύγγραμμα του Heywood και αραδιάζουν παπαγαλίες; Αυτή είναι η γνώση;
Τελικά τι πρέπει να κάνουμε; Να υιοθετήσουμε μια τυπολογία σταθερή με εκδοχές δημοκρατίας (άμεση, έμμεση, ελλειματική κτλ)για να θεωρούμαστε πτυχιούχοι πολιτικών επιστημών; Και είμαστε καλυμμένοι με αυτό;
Τέλος, ένα θέμα άσχετο με την ανάρτηση που με προβληματίζει. Θα πρέπει οι επιστήμονες όλων των κατευθύνσεων, να απαιτήσουν και να συμφωνήσουν με την μη παρουσία των φοιτητικών παρατάξεων των κομμάτων μέσα στα πανεπιστήμια, μήπως και λειτουργήσει σωστά η τριτοβάθμια εκπαίδευση. Να υπάρχουν εκπρόσωποι για όλους τους φοιτητές μέσα από ανεξάρτητες από κόμματα διαδικασίες ανάδειξης και ελέγχου τους και φυσικά χωρίς να παιζουν τον ρόλο των ομάδων πίεσης, όπως τον έχουμε γνωρίσει.
Καλησπέρα φίλε/η (δεν χρειάζεται να με αποκαλείς "κύριο", ένας απλός σχολιαστής είμαι). Στην τελευταία επιφυλλίδα του ο Γιανναράς σημειώνει μεταξύ άλλων: "Δουλειά και χρέος του δασκάλου είναι να φωτίζει τα προβλήματα, τα πραγματικά τους δεδομένα, να τα αναλύει με ορθολογισμό και τιμιότητα. Να ελευθερώνει την κρίση του πολίτη από ψευδαισθητικές υποβολές, ψυχολογικές αγκυλώσεις, σκόπιμες στρεβλωτικές οπτικές".
Αυτό το αντιπαραθέτω με την (θεωρώ) ψυχροπολεμική τακτική των κομματικών, όταν αρθρώνει συγκροτημένο δημόσιο λόγο ουσίας ο καθηγητής, να αραδιάζουν φληναφήματα τύπου "προτείνετε λύσεις" και άλλα τέτοια (όπως έκανε και ο Παπακωνσταντίνου, τότε υπουργός περιβάλλοντος απέναντι στον καθηγητή).
Και σα να μη φτάνει αυτό, ορισμένοι είναι ακαδημαϊκοί, άρα προσπαθούν με πλάγιο τρόπο να υποβαθμίσουν το επιχείρημα ενός επιστήμονα, που θέλει να ενημερώσει την κοινωνία με ακρίβεια και ευρεία οπτική των καταστάσεων.
Ήθελα πιο πολύ να αναδείξω την τακτική των κομματικών (πολιτικών, ενίοτε δημοσιογραφούντων κτλ) να στρέψουν αλλού την ουσία μέσα από εξυπνακισμούς και θεατρινίστικες πρακτικές.
Αγαπητέ αυτά είναι ευρέως γνωστά. Δεν περιμέναμε να τα γράψει ο κος Γιανναράς στις καθεστωτικές φυλλάδες, ως ευχολόγιο, σε ήχο πλάγιο του τέταρτου με αρκετές γρηγοριανές παρεκτροπές και να υποδείξει στους ακάματους ομολογώ ολιγάρχες πως να μην κάνουν τη δουλειά τους. Είναι ιδιαίτερα απλοϊκό και αρκετά υποτιμητικό για ένα δοκιμαζόμενο λαό, να γράφουν οι διανοητές του τύπου του κου Γιανναρά τέτοιες φράσεις συνταγογραφόντας στο πουθενά για έναν νεκρό. Θα μου επιτρέψετε να φωνάξω αλλά νομίζω ήρθε πλέον η ώρα. ΞΕΚΟΛΑΤΕΕΕΕΕΕΕΕ.
4 σχόλια:
Καλησπέρα σας.
Ως απόφοιτος πολιτικών επιστημών και δημόσιας διοίκησης και μεταπτυχιακός φοιτητής, πραγματικά αισθάνομαι την πρόκληση της δεδομένης άγνοιας του βουλευτή.
Ρωτάει λοιπόν τον κύριο Κοντογιώργη, που το επιστημονικό του έργο ειναι γνωστό στις πολιτικές επιστήμες, ποιες είναι οι "λύσεις" και οι προτάσεις που θέτει στο δημόσιο διάλογο.
Μια ενδιαφέρουσα λοιπόν απάντηση θα ήταν αυτή του κυρίου Γιανναρά στην πρόσφατη επιφυλλίδα του της Καθημερνινής.
Αλλά πέρα από αυτό με στενοχωρεί ιδιαίτερα, το κριτήριο με το οποίο μπορεί κάποιος να είναι ακαδημαϊκός σήμερα.
Για το πιο απλό πράγμα πχ προκειμένου να εισαχθεί κάποιος σε μια σχολή διοίκησης του κράτους, οφείλει να είναι ενημερωμένος τουλάχιστον για το έργο και τις γενικές αρχές του έργου του καθηγητή Κοντογιώργη.
Όπως οι συνταγματολόγοι αντιστοίχως, ή του διοικητικού δικαίου, της πολιτικής οικονομίας, της δημόσιας οικονομικής οφείλουν να γνωρίζουν τις πηγές και τους επιστήμονες που είναι αρμόδιοι στην κατηγορία τους.
Θέτω λοιπόν το ερώτημα..
Ως φοιτητής, θα μπορούσα να εκθέσω γραπτώς τις ιδέες μου λχ για την δημοκρατία και να μην έχω διαβάσει Κοντογιώργη, που καινοτομεί και μάλιστα ακριβώς επειδή καινοτομεί αποτελεί ο επιστημονικός λόγος του σημείο αναφοράς;
Τι διδάσκουν τελικά οι πολιτικοί επιστήμονες;
Παίρνουν τα μοντέλα δημοκρατίας του Held, το σύγγραμμα του Heywood και αραδιάζουν παπαγαλίες;
Αυτή είναι η γνώση;
Τελικά τι πρέπει να κάνουμε;
Να υιοθετήσουμε μια τυπολογία σταθερή με εκδοχές δημοκρατίας (άμεση, έμμεση, ελλειματική κτλ)για να θεωρούμαστε πτυχιούχοι πολιτικών επιστημών;
Και είμαστε καλυμμένοι με αυτό;
Τέλος, ένα θέμα άσχετο με την ανάρτηση που με προβληματίζει.
Θα πρέπει οι επιστήμονες όλων των κατευθύνσεων, να απαιτήσουν και να συμφωνήσουν με την μη παρουσία των φοιτητικών παρατάξεων των κομμάτων μέσα στα πανεπιστήμια, μήπως και λειτουργήσει σωστά η τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Να υπάρχουν εκπρόσωποι για όλους τους φοιτητές μέσα από ανεξάρτητες από κόμματα διαδικασίες ανάδειξης και ελέγχου τους και φυσικά χωρίς να παιζουν τον ρόλο των ομάδων πίεσης, όπως τον έχουμε γνωρίσει.
Με εκτίμηση
Γιώργος Π.
Επιτελους!
Ηρθε η ωρα να βροντοφωναξουν οι αληθινοι δασκαλοι την μοναδικη αληθεια.
Ομως κυριε Γεωργιε Π τι σχεση εχει το εργο του καθηγητη Κοντογιωργη με τις γραμμες του κου Γιανναρα στς φυλλαδες τις Κυριακής;
@5.17
Καλησπέρα φίλε/η (δεν χρειάζεται να με αποκαλείς "κύριο", ένας απλός σχολιαστής είμαι).
Στην τελευταία επιφυλλίδα του ο Γιανναράς σημειώνει μεταξύ άλλων: "Δουλειά και χρέος του δασκάλου είναι να φωτίζει τα προβλήματα, τα πραγματικά τους δεδομένα, να τα αναλύει με ορθολογισμό και τιμιότητα. Να ελευθερώνει την κρίση του πολίτη από ψευδαισθητικές υποβολές, ψυχολογικές αγκυλώσεις, σκόπιμες στρεβλωτικές οπτικές".
Αυτό το αντιπαραθέτω με την (θεωρώ) ψυχροπολεμική τακτική των κομματικών, όταν αρθρώνει συγκροτημένο δημόσιο λόγο ουσίας ο καθηγητής, να αραδιάζουν φληναφήματα τύπου "προτείνετε λύσεις" και άλλα τέτοια (όπως έκανε και ο Παπακωνσταντίνου, τότε υπουργός περιβάλλοντος απέναντι στον καθηγητή).
Και σα να μη φτάνει αυτό, ορισμένοι είναι ακαδημαϊκοί, άρα προσπαθούν με πλάγιο τρόπο να υποβαθμίσουν το επιχείρημα ενός επιστήμονα, που θέλει να ενημερώσει την κοινωνία με ακρίβεια και ευρεία οπτική των καταστάσεων.
Ήθελα πιο πολύ να αναδείξω την τακτική των κομματικών (πολιτικών, ενίοτε δημοσιογραφούντων κτλ) να στρέψουν αλλού την ουσία μέσα από εξυπνακισμούς και θεατρινίστικες πρακτικές.
Να είσαι καλά, χαιρετώ.
Αγαπητέ αυτά είναι ευρέως γνωστά. Δεν περιμέναμε να τα γράψει ο κος Γιανναράς στις καθεστωτικές φυλλάδες, ως ευχολόγιο, σε ήχο πλάγιο του τέταρτου με αρκετές γρηγοριανές παρεκτροπές και να υποδείξει στους ακάματους ομολογώ ολιγάρχες πως να μην κάνουν τη δουλειά τους.
Είναι ιδιαίτερα απλοϊκό και αρκετά υποτιμητικό για ένα δοκιμαζόμενο λαό, να γράφουν οι διανοητές του τύπου του κου Γιανναρά τέτοιες φράσεις συνταγογραφόντας στο πουθενά για έναν νεκρό.
Θα μου επιτρέψετε να φωνάξω αλλά νομίζω ήρθε πλέον η ώρα.
ΞΕΚΟΛΑΤΕΕΕΕΕΕΕΕ.
Δημοσίευση σχολίου