ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΗΣ στο Vmedia.gr, για τη Δημοκρατία και την εποχή μας17/9/2015
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΗΣ στο
Vmedia.gr, 17/9/2015
ο καθηγητης
πολιτικης επιστημης κ.Γιωργος Κοντογιωργης σε μια συνεντευξη στον Χρηστο
Κοτσιρεα, για την δημοκρατια και τη συγχρονη πολιτικη κατασταση στην περιοδο
της κρίσης
Μόνο ένα είδος (μαρξιστικής) αριστεράς μπορεί να θεωρηθεί αντιαυταρχική και πλήρως δημοκρατική αριστερά : ο συμβουλιακός κομμουνισμός (Pannekoek κλπ. Είναι μα αντιλενινιστική αριστερά που θέλει το σύστημα να ανήκει όχι στο κράτος όπως γινόταν στα λεγόμενα σοβιετικά κράτη (τα οποία απορρίπτει ως κρατικό καπιταλισμό, η εν λόγω αριστερά) αλλά ακριβώς στην κοινωνία.Πρόκειται για ίση συμμετοχή όλων στις αποφάσεις. Οχι ιδιοκτησία του συστήματος από το κράτος, “ιδιοκτησία” του κράτους από το κόμμα και “ιδιοκτησία” του κόμματος από την κάστα που το διοικεί και εν τέλει από τον γενικό γραμματέα.
Ενα άλλο σχόλιο: το να κατηγορείς την κοινωνία για την κατάντια της αθωώνοντας το ότι ζούμε σε ολιγαρχία, είναι το ίδιο λάθος με το να εξωραΐζεις την κοινωνία και να την απαλλάσεις από κάθε ευθύνη και μάλιστα από κάθε αρνητική ιδιότητα. Υπάρχει πολλή αμάθεια, κακία, ψευτιά, προσποίηση, κουτοπονηριά, κρυφά αισθήματα κατωτερότητας και γελοίοι ναρκισσισμοί στην κοινωνία μας, υπάρχει μια διάχυτη ιδεολογία της αρπαχτής, της μαγκιάς, που περιγελά ως κορόιδα όποιον δεν κάνει λαμογιές . Στην Ελλάδα όποιος δεν κάνει λαμογιές θεωρείται σχεδόν μη φυσιολογικός, θεωρείται ότι μάλλον έχει πολύ τυρρανικό υπερεγώ και πρέπει να κάνει λίγο ψυχοθεραπεία μήπως και βοηθηθεί. Επίσης αυστηρό, σχεδόν σαδιστικό υπερεγώ, θεωρείται ότι έχει, όποιος έχει αίσθημα ευθύνης. Το αίσθημα της ευθύνης είναι κάτι που θεωρείται πρόβλημα που χρήζει ίασης. Υπάρχει η “προσταγή” να είσαι χαλαρός. Ολοι λοιπόν προσποιούνται ότι είναι χαλαροί και όντως είναι αδιάφοροι για τα πάντα εκτός από τον εαυτούλη τους. Οι ψυχές είναι μολύσμένες και εκβαρβαρισμένες. Για όλα αυτά έχει πει πολλά πχ ο Θεόδωρος Ζιάκας. Το ότι δεν φταίει η τουρκοκρατία, ή το Βυζάντιο ή τα κακά μας τα γονίδια κλπ, είναι άλλο θέμα. Το ότι δεν ευθύνεται η κοινωνία για την ψυχική της αθλιότητα, δεν σημαίνει ότι πρέπει να παραβλέπουμε αυτή την αθλιότητα. Φυσικά και ευθύνεται η ολιγαρχία και κομματοκρατία, αλλά η ανάλυση ο υπέροχος λαός, και η κακή σατανική κομματοκρατία, είναι το ίδιο απλοϊκή με την ανάλυση του (σταλινικού) κκε περί υπέροχου λαού και κακών μονοπωλίων, ή σαν εκείνες τις εντελώς αντιδιαλεκτικές αναλύσεις που υπονοούν ότι το μόνο πρόβλημα είναι 5, 50 , άντε 500 πλούσιοι, και αγνοούν πόσο πολύπλοκα διαρθρωμένα είναι τα συμφέροντα (ή τα νομιζόμενα ως συμφέροντα), πιο πολύ αρθρωμένα σε ομόκεντρους κύκλους. Είναι το πρόβλημα της εθελοδουλείας, και είναι και πρόβλημα ψυχολογικής/ψυχιατρικής ανθρωπολογίας, σε διαλεκτική σχέση εννοείται με τα πολιτικά και οικονομικά ζητήματα της κοινωνίας. ΙΝΤ
Θα κάνω μια εξαίρεση να απαντήσω σε ανώνυμο σχόλιο διότι χρειάζεται να μπουν κάποια πράγματα στη θέση τους. Πρώτον, η εμμονή σε αρχαϊκές ιδεολογίες ή εκδοχές τους που απαντούσαν ή ανεδείχθησαν στο περιβάλλον του γνωσιολογικού ελλείμματος στον 19ο αιώνα ομολογεί στασιμότητα του νου, ή αλλοτρίωση, που έχει τις ίδιες πηγές όπως αυτή που καταλογίζεται στην ελληνική κοινωνία. Η διαφορετική αφετηρία ή κατεύθυνση δεν είναι το σημαίνον. Ο μαρξισμός και η ιδεολογία του κομμουνισμού έχει περιέλθει οριστικά στο μαυσωλείο της ιστορίας (και της επιστήμης). Δίδαξε ότι αντιπροσώπευε το πολλά υποσχόμενο μετα-"καπιταλιστικό" στάδιο, το καταστάλαγμα της ανθρώπινης εξέλιξης, και τελικά δεν ήταν παρά ένας διαφορετικός δρόμος για τη μετάβαση από τη φεουδαρχία στον ανθρωποκεντρισμό για τις χώρες που καθυστέρησαν. Κατά τούτο δεν απαντιέται με αντεπιχείρημα. Η εμμονή στις απόψεις αυτές ομολογεί ότι ο διακινητής τους ξέμεινε σε μια άλλη εποχή και, κυρίως, δεν προτίθεται να ξεκολλήσει, να διαλογισθεί με τους όρους του 21ου αιώνα. Δεν εννοώ να προσχωρήσει στις ιδέες που διακινεί η αρχή της ενννιαίας σκέψης και πράξης της εποχής μας, αλλά να ενημερωθεί για το διδακτικό μέρος της κοσμοσυστημικής γνωσιολογίας. Σε κάθε περίπτωση, απαιτείται να απελευθερωθεί κανείς από τις βεβαιότητες στις οποίες εθισθεί από την εποχή της νιότης του για να δυνηθεί να βγει στο ξέφωτο μια νέας γνωσιολογίας που θα τον μεταφέρει στο μέλλον. Δεύτερον, σε ό,τι αφορά στα σχόλια για την ιδιοτελή και αλλοτριωμένη ελληνική κοινωνία διαπιστώνω ότι ο διαλογισμός που εκτίθεται ανωτέρω αναπαράγει -προφανώς χωρίς να το γνωρίζει- το επιχείρημα της βαυαρικής απολυταρχίας στην εισηγητική έκθεση του νόμου που συνοδεύει την κατάλυση της δημοκρατίας (της εκκλησίας του δήμου/λαού) που ίσχυσε στα κοινά μέχρι και την τουρκοκρατία. Εάν η όποια τηλεοπτική ή άλλη παρουσία χρησίμευε για την περαιτέρω αναζήτηση απαντήσεων στα ερωτήματα που εγείρονται από τον ομιλούντα και όχι απλώς για μια καφενειακού τύπου αντιλογία, θα διαπίστωνε ο αναγνώστης ότι η διατύπωση αναφέρεται σε μια πλήρη επιχειρηματολογία που εξηγεί το φαινόμενο της πολιτικής συμπεριφοράς μιας κοινωνίας. Το ήθος της κοινωνίας είναι το ήθος της πολιτείας. Και όχι το αντίθετο. Εάν το σύστημα διδάσκει τον πολίτη ότι θα ευδοκιμήσει εφώ ετάχθη μόνον με τη διέλευσή του από τη διαπλοκή και τη διαφθορά, η πλειοψηφία αυτό θα πράξει. Η ολιγαρχική κομματοκρατία επί δύο αιώνες εργάσθηκε και εξακολουθεί να το πράττει προς την κατεύθυνση της εναρμόνισης του πολίτη στο διατακτικό της. Έχω εξηγήσει γιατί το σύστημα αυτό οικοδομήθηκε στο νεοελληνικό κράτος και δεν ανάγεται στις κληρονομιές της ελληνικής κοινωνίας. Έχω επίσης διεξοδικά εξηγήσει πώς μπορεί αυτό να αλλάξει. Λέω ένα παράδειγμα. Εάν το άτομο που έχει εθισθεί να λειτουργεί ως πολιτικός πελάτης εγγραφεί σε ένα σύστημα κοινωνικής συλλογικότητας και κληθεί υπό την ιδιότητά του αυτήν να επιλύσει τα προβλήματά του, θα σκεφθεί και θα συμπεριφερθεί διαφορετικά, δηλαδή σύμφωνα με το ήθος και τους κανόνες της άλλης, εν προκειμένω της αντιπροσωπευτικής ή της δημοκρατικής πολιτείας. Δεν θα πάει λχ στον πολιτικό να διορίσει τον γιο του αλλά θα επιζητήσει λύση που θα προέλθει από την βούληση της κοινωνικής συλλογικότητας. Αυτά τα ολίγα ως παρότρυνση στον ανώνυμο σχολιογράφο να επανεκινήσει την πνευματική του περιέργεια, αν όχι για να αλλάξει γνώμη τουλάχιστον για να ενημερωθεί για το επιστημονικό επιχείρημα ή σκεπτικό του συνομιλητή του. Διότι αν μη τι άλλο, ο διάλογος πάνω σε ένα θέμα προϋποθέτει ενημέρωση.
1) Κι άλλες φορές απαντάτε σε ανώνυμα σχόλια και δικά μου και άλλων, και πολύ καλά κάνετε κατά την αποψή μου, χωρίς φυσικά να είστε υποχρεωμένος. Το να απαντά ο συντάκτης του ιστολογίου, γνωστός συγγραφέας-καθηγητής στα σχόλια ταπεινών “ανώνυμων” είναι κάτι που κατά την δική μου τουλάχιστον εντύπωση, μάλλον σας τιμά. Αλλωστε βάζω τα αρχικά του ονοματός μου στο τέλος και επίσης πρέπει να συνδέομαι με το email μου για να καταχωρήσω σχόλιο. 2) Μα ακριβώς επειδή θεωρώ ότι έχω σε κάποιο βαθμό “ενημερωθεί για το διδακτικό μέρος της κοσμοσυστημικής γνωσιολογίας” (όπως ίσως προκύπτει και από προηγούμενα σχόλια μου σε αυτό το ιστολόγιο, τα οποία φυσικά δεν είναι υποχρεωμένος κανείς να θυμάται), επειδή έχω σε κάποιο βαθμό μελετήσει άρθρα και βιβλία σας, και τολμώ να θεωρήσω ότι δικαιούμαι να έχω κάποια άποψη, και επειδή επίσης ακριβώς τείνω να συμφωνήσω με τις αναλύσεις αυτές σε πολλά, και βρίσκω σε αυτές κάτι το πολύτιμο και βοηθητικό, και για να το θέσω αλλιώς βρίσκω σε αυτές μια ελπίδα και “έναν σύμμαχο”, γι'αυτό έγραψα το σχόλιο της 18/09, όχι για να πω ότι εσείς έχετε άδικο και δίκαιο έχει ο κομμουνισμός, αλλά για να πω ότι υπάρχει ένας είδος αριστεράς, εντελώς μα εντελώς άγνωστο στο 99,9% των ανθρώπων, το οποίο δεν έχει καμιά σχέση με αυτό που οι περισσότεροι ξέρουν ως αριστερά, δηλαδή τον μαρξισμό-λενινισμό, και το οποίο παντελώς άγνωστο είδος αριστεράς συγκλίνει με την αποψή σας περί δημοκρατίας. Εσείς απαντάτε σαν ο μαρξισμός και ο κομμουνισμός να είναι ένα ενιαίο πράγμα. Σε αυτό που εσείς θεωρείται ως κομμουνισμό, είμαστε και εμείς ενάντια, απορρίπτουμε κάθε σοβιετικό μαρξισμό και κάθε χυδαιομαρξισμό του 19ου ή όποιου αιώνα. Απλά λέμε ότι υπάρχει και ένα είδος αριστεράς, παντελώς άγνωστο το τονίζω, που ο κόσμος στον οποίο στοχεύει, κατά την άποψη μας πάντα, δεν διαφέρει από αυτό που εσείς λέτε μετακρατοκεντρική δηλαδή οικουμενική φάση του ανθρωποκεντρικού κοσμοσυστήματος μεγάλης κλίμακας. Το “όραμα” , αν επιτρέπεται η λέξη, είναι το ίδιο. Ας μην μείνουμε στις ταμπέλες, πχ μαρξιστικό, κομμουνισμός κλπ οι οποίες γεννούν συχνά αντανακλαστικές σκέψεις, αν μη τι άλλο επειδή είναι και έντονα αρνητικά φορτισμένες λόγω και εσσδ. Κάποιος μπορεί να χρησιμοποιεί την ίδια λέξη/ταμπέλα με κάποιον άλλον, αλλά με εντελώς άλλο περιεχόμενο. Σημασία έχει ότι υπάρχει μια αριστερά της οποίας το ύστατο πολιτικό πρόταγμα δεν διαφέρει πολύ από την μετακρατοκεντρική δηλαδή οικουμενική φάση του ανθρωποκεντρικού κοσμοσυστήματος μεγάλης κλίμακας. Φυσικά δεν το θέτει με την δική σας ορολογία, και επίσης είναι αυτονόητο ότι δεν εκφράζεται από κάποιο υπάρχον πολιτικό κόμμα. ΙΝΤ (συνεχίζεται λόγω έλλειψης χώρου/μέγιστο σχόλιο 4096 χαρακτήρες)
(συνέχεια από προηγούμενο σχόλιο) 3) Οσο για το ζήτημα της ελληνικής κοινωνίας, πάλι έχω την εντύπωση ότι δεν διαφωνούμε και τόσο. Συμφωνώ (και επαυξάνω, που λέει ο λόγος) ότι “Το ήθος της κοινωνίας είναι το ήθος της πολιτείας. Και όχι το αντίθετο.” Αλλο ζήτημα η εξήγηση μιας κατάστασης, κι άλλο η παραδοχή ότι υπάρχει η κατάσταση. Θέλω κι εγώ να πιστεύω (εγώ δυστυχώς δεν έχω την δική σας βεβαιότητα, αλλά τείνω να συμφωνήσω) ότι όπως γράφετε “Εάν το άτομο που έχει εθισθεί να λειτουργεί ως πολιτικός πελάτης εγγραφεί σε ένα σύστημα κοινωνικής συλλογικότητας και κληθεί υπό την ιδιότητά του αυτήν να επιλύσει τα προβλήματά του, θα σκεφθεί και θα συμπεριφερθεί διαφορετικά, δηλαδή σύμφωνα με το ήθος και τους κανόνες της άλλης, εν προκειμένω της αντιπροσωπευτικής ή της δημοκρατικής πολιτείας.” . Ηταν φανερό νομίζω από το προηγούμενο σχόλιο μου ότι δεν υιοθετώ λιμπεραλιστικές/ψευδοδιαφωτιστικές εξηγήσεις περί τουρκοκρατίας ή “Ράμφειες” εξηγήσεις περί Βυζαντίου, ούτε ρατσιστικές εξηγήσεις περί μεσανατολιτών μη Ελλήνων/γονιδιακής αλλοίωσης κλπ. Αντίθετα τείνω να συμφωνήσω με την δική σας εξήγηση περί νεοελληνικού κράτους, η οποία όπως επανειλημμένα έχω γράψει και στο ιστολόγιο σας, συμφωνεί και με την άποψη του Γεράσιμου Κακλαμάνη. Απλά ήθελα να τονίσω ότι αυτή η σωστή εξήγηση, δεν αναιρεί και δεν πρέπει να μας κάνει να ξεχνάμε την υπάρχουσα ψυχική αθλιότητα (και) της νεοελληνικής κοινωνίας, όπως έχει αναλύσει και ο Θεόδωρος Ζιάκας. Δεν θεωρούμε αυτή την αθλιότητα ως εγγενές φυσικό χαρακτηριστικό, προς Θεού. Ελπίζουμε και εμείς ότι θα αλλάξει μόλις το σύστημα γίνει αντιπροσωπευτικό και κάποια στιγμή δημοκρατικό. Συνεπώς έχω την εντύπωση ότι το σχόλιο σας, περί “καφενειακού τύπου αντιλογίας”, με αδικεί, ενώ δεν σας παρακολουθώ από την τηλεόραση γιατί δεν βλέπω, αλλά από το ιστολόγιο σας και τα βιβλία σας. Την παρότρυνσή σας περί πνευματικής περιέργειας, την έχουμε ακολουθήσει προ πολλού, απλά πάσχουμε και από τη “νόσο της αμφιβολίας” και άρα “παιδεύουμε” (εκτός από τους εαυτούς μας και) αυτούς που εκτιμούμε. ΙΝΤ
Αγαπητέ μου φίλε η απάντησή σου με συγκινεί. Όντως δεν συμπαθώ την ανωνυμία, αν και δεν της αποδίδω δόλο. Αποτελεί στάση έναντι των ανθρωπίνων πραγμάτων. Θα συμφωνήσω προφανώς με ότι λέτε για την άλλη πλευρά της αριστεράς που έχει τεθεί στο περιθώριο από τις εξελίξεις. Όμως θέλω να επαναλάβω ότι η αριστερά αυτή έπασχε από γνωσιολογικό έλλειμμα και βεβαίως δεν είχε σχέση με τις εξελίξεις. Γι αυτό και κυριάρχησε ή άλλη αριστερά. Αυτό που θέλω να συγκρατήσετε είναι ότι αυτή η γνωσιολογική άγνοια οδήγησε τους εμπνευστές της να διαβάσουν την ελληνική γραμματεία με τρόπο που δεν έδειχνε ότι κατάλαβαν πολλά και να επεξεργασθούν ιδέες που δεν πατούσαν σε στέρεο έδαφος. Ήταν φυσικό για την εποχή αφού ούτε τότε ούτε και τώρα υπάρχει μια γνωσιολογία που να επιλύει το ζήτημα της εννοιολογίας και της τυπολογίας των φαινομένων, ώστε να τα ορίζει σωστέ και να τα τοποθετεί στον βιολογικό χρόνο του κοινωνικού ανθρώπου. Η αναφορά σας στην αναλογία των απόψεων αυτών με την μετακρατοκεντρική οικουμένη είναι χαρακτηριστική. Η φάση της οικουμένης αφορά την επόμενη της κρατοκεντρικής περιόδου εποχή. Οι στοχαστές της αριστερά αυτής μόλις βίωναν την είσοδό τους στην πρώιμη κρατοκεντρική φάση. Πώς μπορεί ένα έμβρυο να γεννηθεί στην ηλικία των εξήντα ετών ή να μεγαλώσει εξ αποφάσεως; Εξού και κέρδισε η άλλη αριστερά που ομιλούσε τον λόγον της εποχής της και όχι αυτή η αριστερά. Θέλω να σας διαβεβαιώσω τέλος ότι η όποια κριτική (σας) άποψη είναι ευπρόσδεκτη και θα έλεγα ευεργετική για την σκέψη μου. Την επιζητώ. Κάποιες φορές μπορεί λόγω βιασύνης που ανάγεται στην πίεση του χρόνου να απαντώ χωρίς την πρέπουσα καλλιλογία. Ακόμη και αν δεν απαντώ, πάντα σας διαβάζω και εκτιμώ τις παρεμβάσεις σας.
mcbt10p4a... μάλλον θέλετε να πείτε αν καταλαβαίνω καλά, ότι ναι συμφωνώ με τις εξηγήσεις για τον τρόπο που συμπεριφέρεται η κοινωνία αλλά όταν βγαίνω από το σπίτι μου για να πάω στην δουλειά μου, να ψωνίσω, να κάνω την βόλτα μου κτλ συναντάω μια απερίγραπτη νεοεληνική αθλιότητα στην θέα της οποίας κάθε επιστημονική ανάλυση του τρόπου λειτουργίας της κοινωνίας πάει περίπατο. Το ζήτημα αυτό το διαπραγματεύθηκε με συναρπαστικό τρόπο ο δημιουργός Λαρς Φον Τρίαρ στην εκπληκτική του ταινία Dogville στο φινάλε της οποίας η πρωταγωνίστρια προσπαθεί να δικαιολογήσει τις άθλιες πράξεις των κατοίκων της περιοχής στην οποία κατέφυγε, απέναντι στο πρόσωπό της, τους έβλεπε όλους έναν προς έναν και για τον καθένα εξέφραζε μια δικαιολογία για να μπορέσει να τους συγχωρέσει, στο τέλος αποφάνθηκε ότι όλοι, ανεξαρτήτως αντίξοων κοινωνικών συνθηκών που ευνοούν μόνο την απανθρωπιά και την ατιμία, θα μπορούσαν να συμπεριφερθούν καλύτερα ως άτομα και τους τιμώρησε.
Δειτε σε πρώτη ευκαιρία τα Πολιτικά του Αριστοτέλη. Εκεί που εξηγεί ότι η άθρωπος είναι το πιο άγριο θηρίο. Και εξηγεί πώς θα εξημερωθεί.... Με άλλη έννοια το ομολογεί και ο Πλατων.
Η ανωνυμία στο ίντερνετ ειναι σχεδόν δεδομένη αφου θα μπορούσα να βάλω και εγω όποιο ονομα θέλω πχ Καραμήτρος Παναγιώτης. Αλλα και πάλι δεν μπορείς να παρεις σοβαρά ενα σχόλιο και να κανεις συζήτηση με τον πχ. "bigdog" ή δεν ξερω εγω τι αλλο ψευδώνυμο.
Αυτο που θα ηθελα ειναι να υπάρχει δυνατότητα απο το site να ειδοποιεί μεσω mail για καινούργια post.
Έναν λόγο για το ότι "Ο μαρξισμός και η ιδεολογία του κομμουνισμού... δεν ήταν παρά ένας διαφορετικός δρόμος για τη μετάβαση από τη φεουδαρχία στον ανθρωποκεντρισμό για τις χώρες που καθυστέρησαν.", έτσι ακριβώς είναι, όποιος επισκεφθεί την Ρωσία και την δει όχι ως τουρίστας αλλά με τα μάτια του Οδυσσέα διαπιστώνει άμεσα και ξεκάθαρα αυτό που αναφέρει ο κύριος Καθηγητής, μια διαπίστωση που την κάνουν ένα σωρό Έλληνες εδώ και δεκαετίες, από διανοούμενους μέχρι τον απλό κόσμο , και αφού αυτήν την αλήθεια την κατανοούν και οι απλοί άνθρωποι του καθημερινού βίου πως γίνεται και στην πολιτικό δημόσιο λόγο οι μεν δεξιοί να μιλάν περί κομμουνισμού που κατέρρευσε, οι παλαιοαριστεροί να διατυμπανίζουν τα καλά που εξασφάλιζε ο υπαρκτός σοσιαλισμός στους εκεί πολίτες όταν αυτοί εδώ και στον υπόλοιπο καπιταλιστικό κόσμο είχαν πολλές περισσότερες ανέσεις οι δε αναθεωρητές της αριστεράς να μιλούν για γραφειοκρατικό σοσιαλισμό που απέτυχε; Eίναι ολιγόμυαλοι όλοι αυτοί; Iδεοληπτικοί ή δεν γνωρίζουν; Προσωπικά δεν το νομίζω, προσποιούνται όλοι τους, και δεξιοί και αριστεροί, ότι δεν κατέχουν το πως έχουν τα πράγματα γιατί αυτό απαιτεί η ανάγκη του να διατηρήσουν τις δημόσιες θέσεις τους κα αξιώματα, με ότι υλικό και όχι μόνο κέρδος συνεπάγεται αυτό
Κύριε Κοντογιώργη, χαίρομαι ιδιαίτερα για την απάντησή σας (19 Σεπτεμβρίου 2015 - 9:57 μ.μ) και σας ευχαριστώ. Κύριε Παπαδόπουλε βρίσκω εύστοχο το σχόλιο σας (19 Σεπτεμβρίου 2015 -11:03 μ.μ.). Αυτό που ήθελα να τονίσω επιπρόσθετα είναι το ότι το να κοιτάς κατάματα την άσχημη αλήθεια (που βεβαίως είναι από τα πλέον δύσκολα πράγματα στον κόσμο, και αυτό ισχύει και για τα άτομα και για τις κοινωνίες συλλογικά νομίζω) οδηγεί ίσως πιο γρήγορα στην λύση. Ισως με το να εστιάζουμε στις δικαιολογίες που όντως έχουμε (σε πραγματικές δηλαδή και όχι ψεύτικες δικαιολογίες), κατά κάποιον τρόπο επαναπαυόμαστε, όχι επειδή έχουμε κάτι “στραβό” εμείς, αλλά μου φαίνεται σαν πανανθρώπινος ψυχολογικός μηχανισμός-τάση. Φυσικά σε επίπεδο διανόησης πρέπει να δοθούν οι εξηγήσεις των πραγμάτων αναλυτικά, όπως κάνει ο κύριος Κοντογιώργης. Απλά λέω ότι ψυχολογικά δεν μας συμφέρει σαν κοινωνία να εστιάζουμε συναισθηματικά στις πραγματικές δικαιολογίες μας, παρότι πρέπει να τις κατέχουμε διανοητικά. Δηλαδή λέω κάτι που είναι λιγάκι παράδοξο. Οτι αποφεύγοντας συναισθηματικά (όχι αρνούμενοι διανοητικά) αυτό που μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα, θα αναγκαστούμε να αναζητήσουμε πιο άμεσα μια ριζική και πρακτική λύση. ΙΝΤ
Με δεδομένο ότι η γνωσιολογία του γράφοντος είναι λίαν περιορισμένη, ως προς το γνωστικό επιστημονικό αντικείμενο του κυρίου Κοντογιώργη, θα είχαν να του υποβάλω το εξής ερώτημα : Κατά πόσον οι προτάσεις του, προς άρση της καθεστωτικής κομματοκρατίας, μπορεί να καταστούν εφαρμόσιμες μετά από την εξ αντικειμένου απαξίωση της ψευδεπίγραφης - προσχηματικής ή "Λουδοβίκειας κοπής" - δημοκρατίας ;
Τούτο, κατά τη γνώμη μου, θα γίνει εμφανές, εφόσον η αποχή (ούτε άκυρο, ούτε λευκό) υπερβεί ποσοστό μεγαλύτερο του 60 με 70%. Τι προβλέπει το Σύνταγμα για ένα ενδεχόμενο όπως αυτό ; Μήπως την παράγραφο που ορίζει το υποχρεωτικό της ψήφου ;
Δεν μου διαφεύγει ότι εκστρατεία υπέρ της αποχής (ούτε καν λευκό ή άκυρο) μπορεί να θεωρηθεί - έχουμε και την πολιτική ορθότητα - παράνομη ενέργεια, ενδεχομένως δε, αντιεξουσιαστική ή αναρχοαυτόνομη πράξη κατάλυσης του πολιτεύματος, από τους γνωστούς κύκλους του "κράτους" των Εξαρχείων.
Μπορεί να κάνω λάθος. Αν όμως όχι, δημιουργούνται με αυτή την προϋπόθεση συνθήκες Συντακτικής (ή άλλης) Εθνοσυνέλευσης, από πρόσωπα που ουδέποτε συμπεριλήφθηκαν σε λίστες των λεγόμενων "συγκατανευσιφάγων" ; Φυσικά, συμπεριλαμβάνω σ΄ αυτές και τους μόλις αναφερθέντες κύκλους των Εξαρχείων.
12 σχόλια:
Μόνο ένα είδος (μαρξιστικής) αριστεράς μπορεί να θεωρηθεί αντιαυταρχική και πλήρως δημοκρατική αριστερά : ο συμβουλιακός κομμουνισμός (Pannekoek κλπ. Είναι μα αντιλενινιστική αριστερά που θέλει το σύστημα να ανήκει όχι στο κράτος όπως γινόταν στα λεγόμενα σοβιετικά κράτη (τα οποία απορρίπτει ως κρατικό καπιταλισμό, η εν λόγω αριστερά) αλλά ακριβώς στην κοινωνία.Πρόκειται για ίση συμμετοχή όλων στις αποφάσεις. Οχι ιδιοκτησία του συστήματος από το κράτος, “ιδιοκτησία” του κράτους από το κόμμα και “ιδιοκτησία” του κόμματος από την κάστα που το διοικεί και εν τέλει από τον γενικό γραμματέα.
Ενα άλλο σχόλιο: το να κατηγορείς την κοινωνία για την κατάντια της αθωώνοντας το ότι ζούμε σε ολιγαρχία, είναι το ίδιο λάθος με το να εξωραΐζεις την κοινωνία και να την απαλλάσεις από κάθε ευθύνη και μάλιστα από κάθε αρνητική ιδιότητα. Υπάρχει πολλή αμάθεια, κακία, ψευτιά, προσποίηση, κουτοπονηριά, κρυφά αισθήματα κατωτερότητας και γελοίοι ναρκισσισμοί στην κοινωνία μας, υπάρχει μια διάχυτη ιδεολογία της αρπαχτής, της μαγκιάς, που περιγελά ως κορόιδα όποιον δεν κάνει λαμογιές . Στην Ελλάδα όποιος δεν κάνει λαμογιές θεωρείται σχεδόν μη φυσιολογικός, θεωρείται ότι μάλλον έχει πολύ τυρρανικό υπερεγώ και πρέπει να κάνει λίγο ψυχοθεραπεία μήπως και βοηθηθεί. Επίσης αυστηρό, σχεδόν σαδιστικό υπερεγώ, θεωρείται ότι έχει, όποιος έχει αίσθημα ευθύνης. Το αίσθημα της ευθύνης είναι κάτι που θεωρείται πρόβλημα που χρήζει ίασης. Υπάρχει η “προσταγή” να είσαι χαλαρός. Ολοι λοιπόν προσποιούνται ότι είναι χαλαροί και όντως είναι αδιάφοροι για τα πάντα εκτός από τον εαυτούλη τους. Οι ψυχές είναι μολύσμένες και εκβαρβαρισμένες. Για όλα αυτά έχει πει πολλά πχ ο Θεόδωρος Ζιάκας. Το ότι δεν φταίει η τουρκοκρατία, ή το Βυζάντιο ή τα κακά μας τα γονίδια κλπ, είναι άλλο θέμα. Το ότι δεν ευθύνεται η κοινωνία για την ψυχική της αθλιότητα, δεν σημαίνει ότι πρέπει να παραβλέπουμε αυτή την αθλιότητα. Φυσικά και ευθύνεται η ολιγαρχία και κομματοκρατία, αλλά η ανάλυση ο υπέροχος λαός, και η κακή σατανική κομματοκρατία, είναι το ίδιο απλοϊκή με την ανάλυση του (σταλινικού) κκε περί υπέροχου λαού και κακών μονοπωλίων, ή σαν εκείνες τις εντελώς αντιδιαλεκτικές αναλύσεις που υπονοούν ότι το μόνο πρόβλημα είναι 5, 50 , άντε 500 πλούσιοι, και αγνοούν πόσο πολύπλοκα διαρθρωμένα είναι τα συμφέροντα (ή τα νομιζόμενα ως συμφέροντα), πιο πολύ αρθρωμένα σε ομόκεντρους κύκλους. Είναι το πρόβλημα της εθελοδουλείας, και είναι και πρόβλημα ψυχολογικής/ψυχιατρικής ανθρωπολογίας, σε διαλεκτική σχέση εννοείται με τα πολιτικά και οικονομικά ζητήματα της κοινωνίας.
ΙΝΤ
Θα κάνω μια εξαίρεση να απαντήσω σε ανώνυμο σχόλιο διότι χρειάζεται να μπουν κάποια πράγματα στη θέση τους. Πρώτον, η εμμονή σε αρχαϊκές ιδεολογίες ή εκδοχές τους που απαντούσαν ή ανεδείχθησαν στο περιβάλλον του γνωσιολογικού ελλείμματος στον 19ο αιώνα ομολογεί στασιμότητα του νου, ή αλλοτρίωση, που έχει τις ίδιες πηγές όπως αυτή που καταλογίζεται στην ελληνική κοινωνία. Η διαφορετική αφετηρία ή κατεύθυνση δεν είναι το σημαίνον. Ο μαρξισμός και η ιδεολογία του κομμουνισμού έχει περιέλθει οριστικά στο μαυσωλείο της ιστορίας (και της επιστήμης). Δίδαξε ότι αντιπροσώπευε το πολλά υποσχόμενο μετα-"καπιταλιστικό" στάδιο, το καταστάλαγμα της ανθρώπινης εξέλιξης, και τελικά δεν ήταν παρά ένας διαφορετικός δρόμος για τη μετάβαση από τη φεουδαρχία στον ανθρωποκεντρισμό για τις χώρες που καθυστέρησαν. Κατά τούτο δεν απαντιέται με αντεπιχείρημα. Η εμμονή στις απόψεις αυτές ομολογεί ότι ο διακινητής τους ξέμεινε σε μια άλλη εποχή και, κυρίως, δεν προτίθεται να ξεκολλήσει, να διαλογισθεί με τους όρους του 21ου αιώνα. Δεν εννοώ να προσχωρήσει στις ιδέες που διακινεί η αρχή της ενννιαίας σκέψης και πράξης της εποχής μας, αλλά να ενημερωθεί για το διδακτικό μέρος της κοσμοσυστημικής γνωσιολογίας. Σε κάθε περίπτωση, απαιτείται να απελευθερωθεί κανείς από τις βεβαιότητες στις οποίες εθισθεί από την εποχή της νιότης του για να δυνηθεί να βγει στο ξέφωτο μια νέας γνωσιολογίας που θα τον μεταφέρει στο μέλλον. Δεύτερον, σε ό,τι αφορά στα σχόλια για την ιδιοτελή και αλλοτριωμένη ελληνική κοινωνία διαπιστώνω ότι ο διαλογισμός που εκτίθεται ανωτέρω αναπαράγει -προφανώς χωρίς να το γνωρίζει- το επιχείρημα της βαυαρικής απολυταρχίας στην εισηγητική έκθεση του νόμου που συνοδεύει την κατάλυση της δημοκρατίας (της εκκλησίας του δήμου/λαού) που ίσχυσε στα κοινά μέχρι και την τουρκοκρατία. Εάν η όποια τηλεοπτική ή άλλη παρουσία χρησίμευε για την περαιτέρω αναζήτηση απαντήσεων στα ερωτήματα που εγείρονται από τον ομιλούντα και όχι απλώς για μια καφενειακού τύπου αντιλογία, θα διαπίστωνε ο αναγνώστης ότι η διατύπωση αναφέρεται σε μια πλήρη επιχειρηματολογία που εξηγεί το φαινόμενο της πολιτικής συμπεριφοράς μιας κοινωνίας. Το ήθος της κοινωνίας είναι το ήθος της πολιτείας. Και όχι το αντίθετο. Εάν το σύστημα διδάσκει τον πολίτη ότι θα ευδοκιμήσει εφώ ετάχθη μόνον με τη διέλευσή του από τη διαπλοκή και τη διαφθορά, η πλειοψηφία αυτό θα πράξει. Η ολιγαρχική κομματοκρατία επί δύο αιώνες εργάσθηκε και εξακολουθεί να το πράττει προς την κατεύθυνση της εναρμόνισης του πολίτη στο διατακτικό της. Έχω εξηγήσει γιατί το σύστημα αυτό οικοδομήθηκε στο νεοελληνικό κράτος και δεν ανάγεται στις κληρονομιές της ελληνικής κοινωνίας. Έχω επίσης διεξοδικά εξηγήσει πώς μπορεί αυτό να αλλάξει. Λέω ένα παράδειγμα. Εάν το άτομο που έχει εθισθεί να λειτουργεί ως πολιτικός πελάτης εγγραφεί σε ένα σύστημα κοινωνικής συλλογικότητας και κληθεί υπό την ιδιότητά του αυτήν να επιλύσει τα προβλήματά του, θα σκεφθεί και θα συμπεριφερθεί διαφορετικά, δηλαδή σύμφωνα με το ήθος και τους κανόνες της άλλης, εν προκειμένω της αντιπροσωπευτικής ή της δημοκρατικής πολιτείας. Δεν θα πάει λχ στον πολιτικό να διορίσει τον γιο του αλλά θα επιζητήσει λύση που θα προέλθει από την βούληση της κοινωνικής συλλογικότητας. Αυτά τα ολίγα ως παρότρυνση στον ανώνυμο σχολιογράφο να επανεκινήσει την πνευματική του περιέργεια, αν όχι για να αλλάξει γνώμη τουλάχιστον για να ενημερωθεί για το επιστημονικό επιχείρημα ή σκεπτικό του συνομιλητή του. Διότι αν μη τι άλλο, ο διάλογος πάνω σε ένα θέμα προϋποθέτει ενημέρωση.
1) Κι άλλες φορές απαντάτε σε ανώνυμα σχόλια και δικά μου και άλλων, και πολύ καλά κάνετε κατά την αποψή μου, χωρίς φυσικά να είστε υποχρεωμένος. Το να απαντά ο συντάκτης του ιστολογίου, γνωστός συγγραφέας-καθηγητής στα σχόλια ταπεινών “ανώνυμων” είναι κάτι που κατά την δική μου τουλάχιστον εντύπωση, μάλλον σας τιμά. Αλλωστε βάζω τα αρχικά του ονοματός μου στο τέλος και επίσης πρέπει να συνδέομαι με το email μου για να καταχωρήσω σχόλιο.
2) Μα ακριβώς επειδή θεωρώ ότι έχω σε κάποιο βαθμό “ενημερωθεί για το διδακτικό μέρος της κοσμοσυστημικής γνωσιολογίας” (όπως ίσως προκύπτει και από προηγούμενα σχόλια μου σε αυτό το ιστολόγιο, τα οποία φυσικά δεν είναι υποχρεωμένος κανείς να θυμάται), επειδή έχω σε κάποιο βαθμό μελετήσει άρθρα και βιβλία σας, και τολμώ να θεωρήσω ότι δικαιούμαι να έχω κάποια άποψη, και επειδή επίσης ακριβώς τείνω να συμφωνήσω με τις αναλύσεις αυτές σε πολλά, και βρίσκω σε αυτές κάτι το πολύτιμο και βοηθητικό, και για να το θέσω αλλιώς βρίσκω σε αυτές μια ελπίδα και “έναν σύμμαχο”, γι'αυτό έγραψα το σχόλιο της 18/09, όχι για να πω ότι εσείς έχετε άδικο και δίκαιο έχει ο κομμουνισμός, αλλά για να πω ότι υπάρχει ένας είδος αριστεράς, εντελώς μα εντελώς άγνωστο στο 99,9% των ανθρώπων, το οποίο δεν έχει καμιά σχέση με αυτό που οι περισσότεροι ξέρουν ως αριστερά, δηλαδή τον μαρξισμό-λενινισμό, και το οποίο παντελώς άγνωστο είδος αριστεράς συγκλίνει με την αποψή σας περί δημοκρατίας.
Εσείς απαντάτε σαν ο μαρξισμός και ο κομμουνισμός να είναι ένα ενιαίο πράγμα. Σε αυτό που εσείς θεωρείται ως κομμουνισμό, είμαστε και εμείς ενάντια, απορρίπτουμε κάθε σοβιετικό μαρξισμό και κάθε χυδαιομαρξισμό του 19ου ή όποιου αιώνα. Απλά λέμε ότι υπάρχει και ένα είδος αριστεράς, παντελώς άγνωστο το τονίζω, που ο κόσμος στον οποίο στοχεύει, κατά την άποψη μας πάντα, δεν διαφέρει από αυτό που εσείς λέτε μετακρατοκεντρική δηλαδή οικουμενική φάση του ανθρωποκεντρικού κοσμοσυστήματος μεγάλης κλίμακας. Το “όραμα” , αν επιτρέπεται η λέξη, είναι το ίδιο. Ας μην μείνουμε στις ταμπέλες, πχ μαρξιστικό, κομμουνισμός κλπ οι οποίες γεννούν συχνά αντανακλαστικές σκέψεις, αν μη τι άλλο επειδή είναι και έντονα αρνητικά φορτισμένες λόγω και εσσδ. Κάποιος μπορεί να χρησιμοποιεί την ίδια λέξη/ταμπέλα με κάποιον άλλον, αλλά με εντελώς άλλο περιεχόμενο. Σημασία έχει ότι υπάρχει μια αριστερά της οποίας το ύστατο πολιτικό πρόταγμα δεν διαφέρει πολύ από την μετακρατοκεντρική δηλαδή οικουμενική φάση του ανθρωποκεντρικού κοσμοσυστήματος μεγάλης κλίμακας. Φυσικά δεν το θέτει με την δική σας ορολογία, και επίσης είναι αυτονόητο ότι δεν εκφράζεται από κάποιο υπάρχον πολιτικό κόμμα.
ΙΝΤ
(συνεχίζεται λόγω έλλειψης χώρου/μέγιστο σχόλιο 4096 χαρακτήρες)
(συνέχεια από προηγούμενο σχόλιο)
3) Οσο για το ζήτημα της ελληνικής κοινωνίας, πάλι έχω την εντύπωση ότι δεν διαφωνούμε και τόσο. Συμφωνώ (και επαυξάνω, που λέει ο λόγος) ότι “Το ήθος της κοινωνίας είναι το ήθος της πολιτείας. Και όχι το αντίθετο.” Αλλο ζήτημα η εξήγηση μιας κατάστασης, κι άλλο η παραδοχή ότι υπάρχει η κατάσταση. Θέλω κι εγώ να πιστεύω (εγώ δυστυχώς δεν έχω την δική σας βεβαιότητα, αλλά τείνω να συμφωνήσω) ότι όπως γράφετε “Εάν το άτομο που έχει εθισθεί να λειτουργεί ως πολιτικός πελάτης εγγραφεί σε ένα σύστημα κοινωνικής συλλογικότητας και κληθεί υπό την ιδιότητά του αυτήν να επιλύσει τα προβλήματά του, θα σκεφθεί και θα συμπεριφερθεί διαφορετικά, δηλαδή σύμφωνα με το ήθος και τους κανόνες της άλλης, εν προκειμένω της αντιπροσωπευτικής ή της δημοκρατικής πολιτείας.” . Ηταν φανερό νομίζω από το προηγούμενο σχόλιο μου ότι δεν υιοθετώ λιμπεραλιστικές/ψευδοδιαφωτιστικές εξηγήσεις περί τουρκοκρατίας ή “Ράμφειες” εξηγήσεις περί Βυζαντίου, ούτε ρατσιστικές εξηγήσεις περί μεσανατολιτών μη Ελλήνων/γονιδιακής αλλοίωσης κλπ. Αντίθετα τείνω να συμφωνήσω με την δική σας εξήγηση περί νεοελληνικού κράτους, η οποία όπως επανειλημμένα έχω γράψει και στο ιστολόγιο σας, συμφωνεί και με την άποψη του Γεράσιμου Κακλαμάνη. Απλά ήθελα να τονίσω ότι αυτή η σωστή εξήγηση, δεν αναιρεί και δεν πρέπει να μας κάνει να ξεχνάμε την υπάρχουσα ψυχική αθλιότητα (και) της νεοελληνικής κοινωνίας, όπως έχει αναλύσει και ο Θεόδωρος Ζιάκας. Δεν θεωρούμε αυτή την αθλιότητα ως εγγενές φυσικό χαρακτηριστικό, προς Θεού. Ελπίζουμε και εμείς ότι θα αλλάξει μόλις το σύστημα γίνει αντιπροσωπευτικό και κάποια στιγμή δημοκρατικό. Συνεπώς έχω την εντύπωση ότι το σχόλιο σας, περί “καφενειακού τύπου αντιλογίας”, με αδικεί, ενώ δεν σας παρακολουθώ από την τηλεόραση γιατί δεν βλέπω, αλλά από το ιστολόγιο σας και τα βιβλία σας. Την παρότρυνσή σας περί πνευματικής περιέργειας, την έχουμε ακολουθήσει προ πολλού, απλά πάσχουμε και από τη “νόσο της αμφιβολίας” και άρα “παιδεύουμε” (εκτός από τους εαυτούς μας και) αυτούς που εκτιμούμε.
ΙΝΤ
Αγαπητέ μου φίλε η απάντησή σου με συγκινεί. Όντως δεν συμπαθώ την ανωνυμία, αν και δεν της αποδίδω δόλο. Αποτελεί στάση έναντι των ανθρωπίνων πραγμάτων. Θα συμφωνήσω προφανώς με ότι λέτε για την άλλη πλευρά της αριστεράς που έχει τεθεί στο περιθώριο από τις εξελίξεις. Όμως θέλω να επαναλάβω ότι η αριστερά αυτή έπασχε από γνωσιολογικό έλλειμμα και βεβαίως δεν είχε σχέση με τις εξελίξεις. Γι αυτό και κυριάρχησε ή άλλη αριστερά. Αυτό που θέλω να συγκρατήσετε είναι ότι αυτή η γνωσιολογική άγνοια οδήγησε τους εμπνευστές της να διαβάσουν την ελληνική γραμματεία με τρόπο που δεν έδειχνε ότι κατάλαβαν πολλά και να επεξεργασθούν ιδέες που δεν πατούσαν σε στέρεο έδαφος. Ήταν φυσικό για την εποχή αφού ούτε τότε ούτε και τώρα υπάρχει μια γνωσιολογία που να επιλύει το ζήτημα της εννοιολογίας και της τυπολογίας των φαινομένων, ώστε να τα ορίζει σωστέ και να τα τοποθετεί στον βιολογικό χρόνο του κοινωνικού ανθρώπου. Η αναφορά σας στην αναλογία των απόψεων αυτών με την μετακρατοκεντρική οικουμένη είναι χαρακτηριστική. Η φάση της οικουμένης αφορά την επόμενη της κρατοκεντρικής περιόδου εποχή. Οι στοχαστές της αριστερά αυτής μόλις βίωναν την είσοδό τους στην πρώιμη κρατοκεντρική φάση. Πώς μπορεί ένα έμβρυο να γεννηθεί στην ηλικία των εξήντα ετών ή να μεγαλώσει εξ αποφάσεως; Εξού και κέρδισε η άλλη αριστερά που ομιλούσε τον λόγον της εποχής της και όχι αυτή η αριστερά. Θέλω να σας διαβεβαιώσω τέλος ότι η όποια κριτική (σας) άποψη είναι ευπρόσδεκτη και θα έλεγα ευεργετική για την σκέψη μου. Την επιζητώ. Κάποιες φορές μπορεί λόγω βιασύνης που ανάγεται στην πίεση του χρόνου να απαντώ χωρίς την πρέπουσα καλλιλογία. Ακόμη και αν δεν απαντώ, πάντα σας διαβάζω και εκτιμώ τις παρεμβάσεις σας.
mcbt10p4a... μάλλον θέλετε να πείτε αν καταλαβαίνω καλά, ότι ναι συμφωνώ με τις εξηγήσεις για τον τρόπο που συμπεριφέρεται η κοινωνία αλλά όταν βγαίνω από το σπίτι μου για να πάω στην δουλειά μου, να ψωνίσω, να κάνω την βόλτα μου κτλ συναντάω μια απερίγραπτη νεοεληνική αθλιότητα στην θέα της οποίας κάθε επιστημονική ανάλυση του τρόπου λειτουργίας της κοινωνίας πάει περίπατο. Το ζήτημα αυτό το διαπραγματεύθηκε με συναρπαστικό τρόπο ο δημιουργός Λαρς Φον Τρίαρ στην εκπληκτική του ταινία Dogville στο φινάλε της οποίας η πρωταγωνίστρια προσπαθεί να δικαιολογήσει τις άθλιες πράξεις των κατοίκων της περιοχής στην οποία κατέφυγε, απέναντι στο πρόσωπό της, τους έβλεπε όλους έναν προς έναν και για τον καθένα εξέφραζε μια δικαιολογία για να μπορέσει να τους συγχωρέσει, στο τέλος αποφάνθηκε ότι όλοι, ανεξαρτήτως αντίξοων κοινωνικών συνθηκών που ευνοούν μόνο την απανθρωπιά και την ατιμία, θα μπορούσαν να συμπεριφερθούν καλύτερα ως άτομα και τους τιμώρησε.
Δειτε σε πρώτη ευκαιρία τα Πολιτικά του Αριστοτέλη. Εκεί που εξηγεί ότι η άθρωπος είναι το πιο άγριο θηρίο. Και εξηγεί πώς θα εξημερωθεί.... Με άλλη έννοια το ομολογεί και ο Πλατων.
Η ανωνυμία στο ίντερνετ ειναι σχεδόν δεδομένη αφου θα μπορούσα να βάλω και εγω όποιο ονομα θέλω πχ Καραμήτρος Παναγιώτης. Αλλα και πάλι δεν μπορείς να παρεις σοβαρά ενα σχόλιο και να κανεις συζήτηση με τον πχ. "bigdog" ή δεν ξερω εγω τι αλλο ψευδώνυμο.
Αυτο που θα ηθελα ειναι να υπάρχει δυνατότητα απο το site να ειδοποιεί μεσω mail για καινούργια post.
Ευχαριστώ
Έναν λόγο για το ότι "Ο μαρξισμός και η ιδεολογία του κομμουνισμού... δεν ήταν παρά ένας διαφορετικός δρόμος για τη μετάβαση από τη φεουδαρχία στον ανθρωποκεντρισμό για τις χώρες που καθυστέρησαν.", έτσι ακριβώς είναι, όποιος επισκεφθεί την Ρωσία και την δει όχι ως τουρίστας αλλά με τα μάτια του Οδυσσέα διαπιστώνει άμεσα και ξεκάθαρα αυτό που αναφέρει ο κύριος Καθηγητής, μια διαπίστωση που την κάνουν ένα σωρό Έλληνες εδώ και δεκαετίες, από διανοούμενους μέχρι τον απλό κόσμο , και αφού αυτήν την αλήθεια την κατανοούν και οι απλοί άνθρωποι του καθημερινού βίου πως γίνεται και στην πολιτικό δημόσιο λόγο οι μεν δεξιοί να μιλάν περί κομμουνισμού που κατέρρευσε, οι παλαιοαριστεροί να διατυμπανίζουν τα καλά που εξασφάλιζε ο υπαρκτός σοσιαλισμός στους εκεί πολίτες όταν αυτοί εδώ και στον υπόλοιπο καπιταλιστικό κόσμο είχαν πολλές περισσότερες ανέσεις οι δε αναθεωρητές της αριστεράς να μιλούν για γραφειοκρατικό σοσιαλισμό που απέτυχε; Eίναι ολιγόμυαλοι όλοι αυτοί; Iδεοληπτικοί ή δεν γνωρίζουν; Προσωπικά δεν το νομίζω, προσποιούνται όλοι τους, και δεξιοί και αριστεροί, ότι δεν κατέχουν το πως έχουν τα πράγματα γιατί αυτό απαιτεί η ανάγκη του να διατηρήσουν τις δημόσιες θέσεις τους κα αξιώματα, με ότι υλικό και όχι μόνο κέρδος συνεπάγεται αυτό
Κύριε Κοντογιώργη, χαίρομαι ιδιαίτερα για την απάντησή σας (19 Σεπτεμβρίου 2015 - 9:57 μ.μ) και σας ευχαριστώ.
Κύριε Παπαδόπουλε βρίσκω εύστοχο το σχόλιο σας (19 Σεπτεμβρίου 2015 -11:03 μ.μ.). Αυτό που ήθελα να τονίσω επιπρόσθετα είναι το ότι το να κοιτάς κατάματα την άσχημη αλήθεια (που βεβαίως είναι από τα πλέον δύσκολα πράγματα στον κόσμο, και αυτό ισχύει και για τα άτομα και για τις κοινωνίες συλλογικά νομίζω) οδηγεί ίσως πιο γρήγορα στην λύση. Ισως με το να εστιάζουμε στις δικαιολογίες που όντως έχουμε (σε πραγματικές δηλαδή και όχι ψεύτικες δικαιολογίες), κατά κάποιον τρόπο επαναπαυόμαστε, όχι επειδή έχουμε κάτι “στραβό” εμείς, αλλά μου φαίνεται σαν πανανθρώπινος ψυχολογικός μηχανισμός-τάση. Φυσικά σε επίπεδο διανόησης πρέπει να δοθούν οι εξηγήσεις των πραγμάτων αναλυτικά, όπως κάνει ο κύριος Κοντογιώργης. Απλά λέω ότι ψυχολογικά δεν μας συμφέρει σαν κοινωνία να εστιάζουμε συναισθηματικά στις πραγματικές δικαιολογίες μας, παρότι πρέπει να τις κατέχουμε διανοητικά. Δηλαδή λέω κάτι που είναι λιγάκι παράδοξο. Οτι αποφεύγοντας συναισθηματικά (όχι αρνούμενοι διανοητικά) αυτό που μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα, θα αναγκαστούμε να αναζητήσουμε πιο άμεσα μια ριζική και πρακτική λύση.
ΙΝΤ
Με δεδομένο ότι η γνωσιολογία του γράφοντος είναι λίαν περιορισμένη, ως προς το γνωστικό επιστημονικό αντικείμενο του κυρίου Κοντογιώργη, θα είχαν να του υποβάλω το εξής ερώτημα : Κατά πόσον οι προτάσεις του, προς άρση της καθεστωτικής κομματοκρατίας, μπορεί να καταστούν εφαρμόσιμες μετά από την εξ αντικειμένου απαξίωση της ψευδεπίγραφης - προσχηματικής ή "Λουδοβίκειας κοπής" - δημοκρατίας ;
Τούτο, κατά τη γνώμη μου, θα γίνει εμφανές, εφόσον η αποχή (ούτε άκυρο, ούτε λευκό) υπερβεί ποσοστό μεγαλύτερο του 60 με 70%. Τι προβλέπει το Σύνταγμα για ένα ενδεχόμενο όπως αυτό ; Μήπως την παράγραφο που ορίζει το υποχρεωτικό της ψήφου ;
Δεν μου διαφεύγει ότι εκστρατεία υπέρ της αποχής (ούτε καν λευκό ή άκυρο) μπορεί να θεωρηθεί - έχουμε και την πολιτική ορθότητα - παράνομη ενέργεια, ενδεχομένως δε, αντιεξουσιαστική ή αναρχοαυτόνομη πράξη κατάλυσης του πολιτεύματος, από τους γνωστούς κύκλους του "κράτους" των Εξαρχείων.
Μπορεί να κάνω λάθος. Αν όμως όχι, δημιουργούνται με αυτή την προϋπόθεση συνθήκες Συντακτικής (ή άλλης) Εθνοσυνέλευσης, από πρόσωπα που ουδέποτε συμπεριλήφθηκαν σε λίστες των λεγόμενων "συγκατανευσιφάγων" ; Φυσικά, συμπεριλαμβάνω σ΄ αυτές και τους μόλις αναφερθέντες κύκλους των Εξαρχείων.
Δημοσίευση σχολίου