Δευτέρα 6 Απριλίου 2015
Γ.Κοντογιώργης, Τα ελληνικά κοινά και η νεοτερική ολιγαρχική νομενκλατούρα
Start tv, Κέρκυρα. 28/3/2015. Παρουσίαση: Κώστας Βέργος. Συζήτηση με τον Γιώργο Κοντογιώργη, ομ. καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου. Τα κοινά (οι κοινότητες) των Ελλήνων από την αρχαιότητα μέχρι τους νεώτερους χρόνους.
Τι είναι τα κοινά/πόλεις στον ελληνικό κόσμο/κοσμοσύστημα και πώς εμπλέκονται στην πολεμική της σύγχρονης ολιγαρχικής νομενκλατούρας εναντίον της δημοκρατίας
Τα κοινά (ή όπως εσφαλμένα αποκαλούνται, οι κοινότητες) είναι οι πόλεις κράτη της ελληνικής (κρατοκεντρικής) αρχαιότητας, όπως μετεξελίχθηκαν κατά την περίοδο της οικουμένης. Αποτελούν τη σταθερά θεμέλια κοινωνία του ελληνικού κόσμου, που το αντίστοιχό τους είναι σήμερα οι κοινωνίες των κρατών εθνών. Τα κοινά της τουρκοκρατίας παρουσιάζουν ομοθετική ομοιότητα με τις πόλεις κράτη: ως προς τις αρμοδιότητες που στοιχειοθετούν την αυτονομία τους, ως προς τις πολιτείες τους (τη δημοκρατία, την ολιγαρχία, την αντιπροσώπευση κλπ), ως το εταιρικό οικονομικό τους σύστημα, που εισήχθη σταδιακά με την είσοδο στην οικουμένη και ολοκληρώθηκε στο μέσο Βυζάντιο και το οποίο διακρίνεται για την εφαρμογή της δημοκρατίας στο πεδίο της οικονομίας. Τα κοινά/πόλεις συμπυκνώνουν το πολιτικό πρόταγμα του ελληνικού έθνους που υποστασιοποιείται ως έθνος κοσμοσύστημα και όχι ως έθνος κράτος. Τα κοινά/πόλεις και τη δημοκρατία, που έφεραν μαζί τους τα πιο πρωτοπόρα από αυτά, κατήργησαν οι Δυνάμεις και οι ιδεολογικοί θιασώτες του πνεύματος του Διαφωτισμού της εποχής της μετάβασης από τη δεσποτεία στον πρωτόλειο ανθρωποκεντρισμό, με το επιχείρημα ότι ήταν προ-νεοτερικά (εν ολίγοις η δημοκρατία!...), και ουσιαστικά για να μην εκτίθεται η εξουσιαστικά αυστηρή ολιγαρχική πολιτεία τους. Το διακύβευμα, όπως απέδειξε ήδη ο Ρήγας, δεν ήταν η επιστροφή στη μικρή κλίμακα των κοινών/πόλεων, προκειμένου να εφαρμοσθεί η δημοκρατία, αλλά η μετακένωση του συνόλου πολιτειακού τους συστήματος (δηλαδή της οικονομικής και πολιτικής δημοκρατίας) στο επίπεδο της νέας θεμέλιας πολιτειακής κοινωνίας, του κράτους έθνους. Αυτό ακριβώς απεχθάνονταν οι Ολιγάρχες του Διαφωτισμού. Το ίδιο αυτό διακύβευμα διακινούν και οι σύγχρονοι Ολιγάρχες, οι οποίοι επίσης επικαλούνται το "Διαφωτισμό" για να εμποδίσουν την εξέλιξη, δηλαδή την πορεία προς την απελευθέρωση των κοινωνιών από τα δεσμά της ολιγαρχίας των αγορών και της κομματοκρατίας.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 σχόλια:
Έχετε βάλει λάθος βίντεο,ορίστε το σωστό https://www.youtube.com/watch?v=6FCkV5bQil0
Σας ευχαριστώ για την επισήμανση. Διορθώθηκε!
Αλλού οι Ελληνικές κοινότητες είχαν ολιγαρχικό χαρακτήρα και αλλού σοσιαλιστικό, στην Μικρά ασία για παράδειγμα που είναι ο κατεξοχήν τόπος καταγωγής των Αγίων, η επίκληση και ο σεβασμός στα πρόσωπα των Αγίων αποτελεί επικύρωση αυτού του σοσιαλιστικού χαρακτήρα της κοινωνίας, δηλαδή ναι μεν θα υπάρχουν φτωχοί και πλούσιοι, όμως κανείς εξαθλιωμένος δεν θα αφήνεται από την κοινότητα να τα βγάλει πέρα μόνος του
Ορθή παρατήρηση. με μια διευκρίνιση. Ο χριστιανισμός αποτέλεσε στην αρχή την τρίτη κατά σειρά πράξη αντίστασης του ελληνισμού έναντι της ρωμαϊκής κατοχής και της ολιγαρχικής της επιλογής. Αντέτεινε την εκκλησία του δήμου και την εγγραφή του κοινωνικού προβλήματος (την αγαπητική σχέση) ως συλλογικό διακύβευμα. Η νέα αυτή πραγματικότητα ακολουθεί τη γενίκευση του εταιρικού οικονομικού συστήματος, το οποίο εμφανίζεται από τις απαρχές της οικουμένης, κατά το πρώιμο Βυζάντιο, το οποίο θα μετριάσει σημαντικά τις κοινωνικές επιπτώσεις της ολιγαρχίας εκεί όπου υπήρχε. Όμως η (οικονομική και πολιτική) πραγματικότητα αυτή δεν πρέπει να μας οδηγεί σε συγκρίσεις που την αδικούν. Ο σοσιαλισμός είναι πρόταγμα που ανάγεται στην εποχή της μετάβασης από τη φεουδαρχία στον ανθρωποκεντρισμό και μάλιστα σε κοινωνίες που βρίσκονται σε καθυστέρηση, όπως η ρωσική και η κινεζική. Αυτό που περιγράφετε στη ΜΑσία ταξινομείται σε μια μετακρατοκεντρική/οικουμενική περίοδο. Η εξελικτική απόσταση μεταξύ τους ξεπερνάει τα μερικές χιλιάδες χρόνια. Για τα ζητήματα αυτά μπορείτε να συμβουλευτείτε τον Β' τόμο του ελληνικού κοσμοσυστήματος.
Aναμφίβολα ο Χριστιανισμός αποτελεί μια απάντηση του Ελληνικού κόσμου σε δικά του κοινωνικά και ιστορικά προβλήματα, είναι ο εξορθολογισμένος συναισθηματικός τρόπος του για να διαπλατύνει τόσο την έννοια της δημοκρατίας ώστε αυτή να μην αφήνει κανέναν από έξω. Η διπλή ερμηνεία του προσώπου του Αγίου τα λέει όλα, ο ανυπόταχτος στους Ρωμαίους Άγιος που βιώνει μαρτυρικό θάνατο για τα πιστεύω του, γίνεται μετά θάνατον ο εγγυητής της αγαπητικής κοινωνίας των ανθρώπων. Όταν λέμε σοσιαλισμό δεν εννοούμε τον επιστημονικό σοσιαλισμό που ερνημεύει τις οικονομικές δομές τις κοινωνίας και προβλέπει για το που τραβάει στο μέλλον και πως θα πάει εκεί, εδώ ο σοσιαλισμός δεν προπαγανδιζόταν στην κοινωνία ως η νέα επιστημονική αποκάλυψη που πρέπει να ασπαστεί από όλους, εδώ την χαρακτήριζε την κοινωνία
Κε Παπαδόπουλε,
στον προβληματισμό σας για τον συσχετισμό και την στενή σχέση Ελληνισμού - Χριστιανισμού, λάβετε παρακαλώ υπόψη σας και την παρακάτω άποψη ενός εκ των Αγίων της Ελληνικής πίστεως:
"Είμαι χριστιανός, ως εκ τούτου δεν δύναμαι να είμαι Έλλην.
Αν με ρωτήσει κανείς τι είμαι , απαντώ Χριστιανός είμαι!"
- Γεννάδιος Σχολάριος, ο πρώτος πατριάρχης Κων/πολής μετά την άλωσή της από τους Οθωμανούς του Μωάμεθ Β'.
Εορτάζεται την 25η Αυγούστου.
Aυτά είναι περισσότερο διαμάχες του Ελληνικού κόσμου και λιγότερο κάτι άλλο, μήπως ο Βατάτζης ο αυτοκράτορας της Νίκαιας, και αυτός Άγιος, δεν ήταν Χριστιανός όταν έλεγε Έλληνες είμαστε στο γένος;
Δημοσίευση σχολίου