Γ.Κοντογιώργης, Η κομματοκρατία ως διαρκής αξία.

Η κομματοκρατία ως διαρκής αξία. Τιμωρείται αυτός που επωφελήθηκε από πολιτικές του συστήματος αλλά όχι εκείνοι που έστησαν το σύστημα και κάλεσαν τους πολίτες ή τους επέβαλαν  να "παίξουν" με τους όρους του. Αυτός που διορίσθηκε με τους φαύλους κανόνες που όρισαν οι υπουργοί και όχι οι υπουργοί. Αυτός που έπαιρνε παράνομα μισθό ή σύνταξη και όχι εκείνοι που τον παρότρυναν ή τον συνέδραμαν σε αυτό ή που αδιαφόρησαν να τον ελέγξουν. Αλλά είπαμε. Η πολιτεία δικαίου αφορά στους πολίτες όχι στους πολιτικούς. Οι τελευταίοι ως Λουδοβίκοι είναι υπεράνω του νόμου. Και η δικαιοσύνη; Μα είναι διαπιστευμένη να δικάζει κατά το σύστημα. Και αυτό κάνει η άρχουσα δικαιοσύνη. Μόνο που το σύστημα αυτό, το οποίο υπηρετεί, δεν είναι εκείνο που περιγράφει το Σύνταγμα, αλλά η κατά παράδοση παραφθορά του από την κομματοκρατία. Ποιος είπε ότι η ισότητα όλων των πολιτών, ανεξαρτήτως ιδιότητας, αποτελεί ρήτρα του Συντάγματος; Ακριβώς γι αυτό και επειδή βέβαια η πολιτική τάξη είναι απασχολημένη με την υψηλή πολιτική "δεν άδειασε" μέχρι τώρα να καταργήσει τους επονείδιστους νόμους περί μη ευθύνης των υπουργών (και των βουλευτών). "Άστα γι αργότερα" αυτά που ενοχλούν τους πρίγκιπες. Εξάλλου πως θα μπορούν οι "ηγέτες" να διορίζουν ως υπουργούς αυθάδη ανδρείκελα, βουλευτές αχυρανθρώπους εκφορείς της βούλησής τους ή ως διοικητές οργανισμών αποτυχημένους πολιτικούς και άλλα ανθρωπάρια για να συνεχίζουν την παράδοση της φαυλοκρατίας και της ιδιοποίησης του δημόσιου αγαθού. Ή για να είμαστε πιο παραστατικοί, να αμνηστεύουν εαυτούς και τους περί αυτούς συγκατανευσιφάγους, για να δύνανται να συνεχίζουν στο μέσον της καταστροφής το έργο τους; Θα έλεγα ότι δεν χρειάζεται να εντρυφήσει κανείς στα πεπραγμένα της κομματοκρατίας. Αρκεί να διαβάσει τη συνέντευξη του ενός εκ των οικονομικών εισαγγελέων, του κ Μουζακίτη, για να δει τι περιμένει όποιον δικαστικό λειτουργό εκτραπεί από τη "λογική" του πολιτεύματος. Τελικά η πολιτική είναι ένας αλάνθαστος τρόπος για να γίνεις προσωπικότητα, για να σταδιοδρομήσεις, να πλουτίσεις ως άτομο κατατρώγοντας τις σάρκες της κοινωνίας.