Οι μηχανισμοί του κράτους κατοχής και οι ολιγαρχικές συμμορίες
που το νέμονται παραμένουν ανέγγιχτα,
έτοιμα να "διαχειρισθούν" τις "δόσεις" του κάθε νέου δανείου,
κατά τον "τρόπο" τους και το συμφέρον των σιτιζομένων στο πρυτανείο
τους. Η εναλλαγή του κομματικού
κατεστημένου στην εξουσία είναι απολύτως αδιέξοδη, αφού όλες οι πολιτικές
δυνάμεις συμφωνούν στο ουσιώδες της διατήρησης των δομών του βαθέως κράτους.
Η ίδια η "Αριστερά", αγκυλωμένη στο παρελθόν της,
διατηρεί μια άκρως προβληματική σχέση με την εθνική συλλογικότητα, επειδή προσεγγίζει
τον φορέα της, την κοινωνία των πολιτών, ως υποζύγιο για την κατάκτηση της πολιτικής ηγεμονίας και εξουσίας. Εξακολουθεί
να διακηρύσσει το σωτηριακό "ιστορικό της πεπρωμένο", που είναι η καθοδήγηση
και όχι η αντιπροσώπευση της κοινωνίας. Γι'αυτό και αντιμετωπίζει με απέχθεια την προοπτική μιας θεσμικής
ενσωμάτωσης της κοινωνίας των πολιτών στην πολιτεία. Ισχυρίζεται ότι αρκεί να ανέβη αυτή στην
εξουσία για να βρει ο "λαός" τη θέση που του ταιριάζει σ'αυτήν. Όμως,
ενόσω χρόνο η κοινωνία των πολιτών έστελνε την "Αριστερά" στο εκλογικό
περιθώριο, η τελευταία επιχειρούσε να στρέψει εναντίον της πρώτης τους
οικονομικούς μετανάστες, επικαλούμενη την ανωτερότητα των "δικαιωμάτων",
έναντι της "ελευθερίας", της ολιγαρχικής ετερότητας έναντι της δημοκρατικής
αυτονομίας. Η ίδια αυτή "Αριστερά" προτάσσει μια εκδοχή του
περιβάλλοντος, αποφλοιωμένη από το κοινωνικό
της διακύβευμα, η οποία προόρισται να μεταβάλλει τη "χώρα" σε "χώρο",
καθώς και μια αντίληψη του οικονομικού συστήματος, που αναπέμπει την κοινωνία
στην εποχή των σπηλαίων .
Η απομάκρυνση της "Αριστεράς" από το διακύβευμα
της προόδου, την οδήγησε να οικοδομήσει την πολιτική της ρητορική για την κρίση,
αφενός στην άρνηση της ελληνικής ιδιαιτερότητας -της προφανούς αναντιστοιχίας
του τριτοκοσμικού νεοτερικού τύπου κράτους προς το ανθρωποκεντρικό ανάπτυγμα
της ελληνικής κοινωνίας- και , συνακόλουθα, στη μετάθεση της ευθύνης για την
κρίση στην Ευρώπη. Και αφετέρου, στον ισχυρισμό της ηθικής της ανωτερότητας
έναντι του αντιπάλου. Εάν αναλογισθεί κανείς ποιοί θα μας κυβερνήσουν σε μια ενδεχόμενη
κυβέρνηση της "Αριστεράς", μόνο μελαγχολία και τρόμος μας αναλογεί .
Στον αντίποδα, για να ξαναγίνει η χώρα συνομιλητής με την "τρόικα"
προϋποτίθεται η άρση των αιτίων της ελληνικής κρίσης, δηλαδή η εκ βάθρων ανασυγκρότηση
των πυλώνων της ιδιοποίησης του πολιτικού συστήματος, της δημόσιας διοίκησης
και η ανάκληση της νομοθεσίας που οικοδομεί τη διαπλοκή και τη διαφθορά. Για να
γίνει όμως αυτό, απαιτείται η δημιουργία μιας θεσμικά δομημένης νέας πολιτειακής σχέσης μεταξύ της κοινωνίας
των πολιτών και της πολιτικής εξουσίας , που θα εξαναγκάζει την πολιτική τάξη
να πολιτεύεται εθνικά ή, με διαφορετική διατύπωση, κατά το κοινό συμφέρον.
|
||||||||||||
Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012
Ο Γ.Κοντογιώργης στο "Κόντρα Τσάνελ" (26.11.2012): Η κοινωνία ως υποζύγιο για την κατάκτηση πολιτικής ηγεμονίας από την κομματοκρατία και νομιμοποίησης της κατοχής της
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Το καίριο ερώτημα στο οποίο, όπως φαίνεται, δεν έχετε βρει ακόμα μια απάντηση είναι πως θεραπεύεται το ασύμβατο της (αυτόνομης) κοινωνίας των πολιτών και του (αυτόνομου) πολιτικού συστήματος.
Ίσως έχετε στο νου σας μόνο τη σκέψη κάποιου σοκ.
Δεν φαίνεται ότι θεωρείται ρεαλιστική την πνευματική λύση, παρόλο που η ασθένεια είναι του πνεύματος της παθητικότητας.
Επιτρέψτε μου να σας θυμίσω την δια Χριστόν ενεργητικότητας, ως της μόνης ριζικής θεραπείας.
δεν ασχολειται ο Θεος με τις εξουσιες
τα ειχε πει και ο Κυριος τα του Καισαρος τω Καισαρι κλπ
Τελος αλλο θεραπεια της ψυχης κι αλλο της κοινωνιας κι επειδη δεν γνωριζουν ολοι την ιδια θεραπεια προτιμω να επιλεξουμε μια λυση που να υπακουει στους νομους της βαρυτητας, στον τρισδιαστατο χρονοχωρο. Οταν περασουμε σε αλλη διασταση τοτε το συζηταμε
Πριν λίγες μέρες έγινε ένα συνέδριο συνταγματολόγων με θέμα τη σημερινή κρίση.
Από τους 6-7 καθηγητες που ήσαν εκεί,ένας μόνον μίλησε για κλεπτοκρατία στο παρελθόν και χρεωκρατία στο παρόν.
Κατηγορήθηκε εμμέσως από τον πρόεδρο της επιτροπής για λαικισμό.
Επομένως,μη σπεύδουμε να περιμένουμε τη σωτηρία από ανθρώπους που έχουν το θάρρος της γνωμης τους.Ο Κοντογιώργης,δεν είναι,ούτε διεκδικεί τον τίτλο του σωτήρα.Δίνει τις κατευθύνσεις και προσπαθεί να φωτίσει την κοινωνία.
Τις λύσεις,εμείς πρέπει να τις αναζητήσουμε.
Ας μην περιμένουμε το θαύμα,γιατί αυτό,μπορεί να αργήσει,ή να μην έρθει ποτέ!
Συνταγματολογοι σε μια πολιτεια με καταργημεν το Συνταγμα δια Μνημονιων και την εθνικη κυριαρχια ειναι τραγικομωδια. Ειναι σιγουρα εικεινη η εκδηλωση στο Μεγαρο Μουσικης σε καποια αιθουσα οπου μαζευτηκαν μερικοι αποτυχημενοι κρατικοδιατοι επιστημονες χωρις επισημοσυνη και εκτελεσαν το Ρεκβιεμ του Συνταγματος της Κομαμτοκρατιας.
Φυσικα οταν πεταξετε νοτματες στου Κοντρατενορους και τις αθλιες Κολορατουρες που καταργουν την επιστημη τοτε υπαρχει ελπιδα
Σύνταγμα με ασυλίες, ανεύθυνον της πολιτικής τάξης,και μη δυνατότητα ανάκλησης των ανικάνων, δεν είναι σύνταγμα,είναι ένα κουρελόχαρτο,το οποίο νομιμοποιεί την παραβίαση έστω των κάποιων καλών διατάξεών του.
Δεν είδαμε όντως κανέναν εκεί να ομιλεί για αλλαγή συντάγματος.
Και μάλιστα αλλαγή συντάγματος από τους πολίτες.Οι πολιτικοί,όσες φορές το αναθεώρησαν απλά φρόντισαν να κατοχυρώσουν νομικά τη δυνατότητα να παρανομούν.Ποιος λοιπόν κάνει λόγο για κάτιτέτοιο;Ουδείς!ένα εξ υπαρχής νέο σύνταγμα,θα σήμαινε τη δυνατότητα να δικαστούν και να καταδικαστούν όσοι ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση και αναδρομικά.Τα ξυλοπόδαρα που στηρίζουν το σάπιο πολιτικό σύστημα,δεν επιθυμούν τέτοιου είδους αλλαγές.
Με ντομάτες,γιαούρτια και διαδηλώσεις στους δρόμους,λύση δε δίνεται στα προβλήματά μας.
Εκείνο που χρειάζεται,είναι να βρούμε εκείνα που θα μας ενώσουν σα λαό και μαζί με όσους ελαχίστους πνευματικούς ανθρώπους μπορούν να δώσουν τις σωστές κατευθύνσεις,να οργανωθούμε σαν κοινωνία,αντί να διχαζόμαστε.Διότι το χειρότερο κακό που έχουν προκαλέσει στους Έλληνες,είναι πως με τα ψευδοδιλήμματα και τη διακριτική μεταχείρηση κάποιων,κατάφεραν να μας αποκοιμήσουν και να μας βάλουν να φαγωνόμαστε μεταξύ μας.
Δημοσίευση σχολίου