Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Ο Eλληνισμός και ο κόσμος σήμερα. Μία απάντηση στην κρίση; (5/6)


Πηγή Αντίφωνο

Δευτέρα, 28 Μάιος 2012 09:00

Γιώργος Κοντογιώργης
Η κρίση που διέρχεται ο κόσμος σήμερα επαναφέρει το ερώτημα:  Εξακολουθεί ο ελληνικός κόσμος να είναι επίκαιρος; Μπορεί να βοηθήσει τον σημερινό άνθρωπο να κατανοήσει τον κόσμο της εποχής του, να δώσει απαντήσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ή, ενδεχομένως, να του υποδείξει το μέλλον;
Αναθεωρώντας τον τρόπο που ορίζουμε θεμελιώδεις έννοιες, όπως η δημοκρατία, η αντιπροσώπευση, η ελευθερία και τα δικαιώματα, η πολιτική, η εργασία, το παγκόσμιο σύστημα, ή φαινόμενα, όπως ο πόλεμος και η ειρήνη, η παγκοσμιοποίηση, η οικονομική αγορά, ο καθηγητής Γιώργος Κοντογιώργης προσεγγίζει τον Ελληνισμό ως κοσμοσύστημα. Παράλληλα, δίνει μέσα από τη σειρά των διαλέξεων του το κλειδί για την κατανόηση του σύγχρονου κόσμου, υπό το πρίσμα του μέλλοντος, που διδάσκει ο Ελληνισμός.
17 Ιανουαρίου - 21 Φεβρουαρίου, Χώρος Αμφιθέατρο Ιδρύματος Β & Μ Θεοχαράκη
5η συνάντηση

Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

Ο Γ. Κοντογιώργης μιλάει εφ' όλης της ύλης


Ο Γ.Κοντογιώργης μιλάει εφ'όλης της ύλης, για την φύση και την ιστορία του ελληνικού κράτους, τη δημοκρατία, την ελευθερία, την αντιπροσώπευση, για την λεηλατική κομματοκρατία και τη δυναστική λειτουργία του ελληνικού πολιτικού συστήματος και κράτους. Αναφέρεται επίσης για τον χαρακτήρα της ευρωπαϊκής και της δυτικής κρίσης, την οποία αντιδιαστέλει, ως προς τα παραγωγικά της αίτια, από την ελληνική κρίση. Επισημαίνει ότι, για πρώτη φορά, στο άμεσο μέλλον η ελληνική κοινωνία και η Δύση θα συναντηθούν στη βάση ενός κοινού προτάγματος για την έξοδο από την κρίση, που θα συμπυκνώνει η μετάβαση σε ένα αντιπροσωπευτικό πολιτικό σύστημα.

Τρίτη 22 Μαΐου 2012

Ο Eλληνισμός και ο κόσμος σήμερα. Μία απάντηση στην κρίση; (4/6)


Πηγή Αντίφωνο

Δευτέρα, 21 Μάιος 2012
Γιώργος Κοντογιώργης
Η κρίση που διέρχεται ο κόσμος σήμερα επαναφέρει το ερώτημα:  Εξακολουθεί ο ελληνικός κόσμος να είναι επίκαιρος; Μπορεί να βοηθήσει τον σημερινό άνθρωπο να κατανοήσει τον κόσμο της εποχής του, να δώσει απαντήσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ή, ενδεχομένως, να του υποδείξει το μέλλον;
Αναθεωρώντας τον τρόπο που ορίζουμε θεμελιώδεις έννοιες, όπως η δημοκρατία, η αντιπροσώπευση, η ελευθερία και τα δικαιώματα, η πολιτική, η εργασία, το παγκόσμιο σύστημα, ή φαινόμενα, όπως ο πόλεμος και η ειρήνη, η παγκοσμιοποίηση, η οικονομική αγορά, ο καθηγητής Γιώργος Κοντογιώργης προσεγγίζει τον Ελληνισμό ως κοσμοσύστημα. Παράλληλα, δίνει μέσα από τη σειρά των διαλέξεων του το κλειδί για την κατανόηση του σύγχρονου κόσμου, υπό το πρίσμα του μέλλοντος, που διδάσκει ο Ελληνισμός.
17 Ιανουαρίου - 21 Φεβρουαρίου, Χώρος Αμφιθέατρο Ιδρύματος Β & Μ Θεοχαράκη
4η συνάντηση

Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

Γ. Κοντογιώργης - Διακομματική συμφωνία 21.5.2012


Πηγή LoMak

Παρέμβαση του Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρώην πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργου Κοντογιώργη στην εκπομπή "Πρωινό ΑΝΤ1", στις 21.5.2012

Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

Γ. Κοντογιώργης - Παρέμβαση στον Ρ/Σ Flash 96 - 16 Μαΐου 2012


Πηγή LoMak

Πέμπτη, 17 Μαΐου 2012

Γ. Κοντογιώργης - Παρέμβαση στον Ρ/Σ Flash 96 - 16 Μαΐου 2012

Παρέμβαση του Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρώην πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργου Κοντογιώργη, στις 16.5.12, στον ραδιοφωνικό σταθμό Flash 96 και στον δημοσιογράφο Γρηγόρη Νιάκα, για τα μετεκλογικά.

Γ. Κοντογιώργης - Παρέμβαση στον Ρ/Σ Α' Πρόγραμμα - 102 FM της ΕΡΤ3 - 16 Μαΐ 2012


Πηγή LoMak

Πέμπτη, 17 Μαΐου 2012


Παρέμβαση του Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρώην πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργου Κοντογιώργη, στις 16.5.12, στον ραδιοφωνικό σταθμό Α΄ Πρόγραμμα - 102 FM της ΕΡΤ3 και στον δημοσιογράφο Δημήτρη Βενιέρη, για τα μετεκλογικά.

Ο Eλληνισμός και ο κόσμος σήμερα. Μία απάντηση στην κρίση; (3/6)


Πηγή Αντίφωνο

Τετάρτη, 16 Μάιος 2012
Γιώργος Κοντογιώργης
Η κρίση που διέρχεται ο κόσμος σήμερα επαναφέρει το ερώτημα:  Εξακολουθεί ο ελληνικός κόσμος να είναι επίκαιρος; Μπορεί να βοηθήσει τον σημερινό άνθρωπο να κατανοήσει τον κόσμο της εποχής του, να δώσει απαντήσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ή, ενδεχομένως, να του υποδείξει το μέλλον;
Αναθεωρώντας τον τρόπο που ορίζουμε θεμελιώδεις έννοιες, όπως η δημοκρατία, η αντιπροσώπευση, η ελευθερία και τα δικαιώματα, η πολιτική, η εργασία, το παγκόσμιο σύστημα, ή φαινόμενα, όπως ο πόλεμος και η ειρήνη, η παγκοσμιοποίηση, η οικονομική αγορά, ο καθηγητής Γιώργος Κοντογιώργης προσεγγίζει τον Ελληνισμό ως κοσμοσύστημα. Παράλληλα, δίνει μέσα από τη σειρά των διαλέξεων του το κλειδί για την κατανόηση του σύγχρονου κόσμου, υπό το πρίσμα του μέλλοντος, που διδάσκει ο Ελληνισμός.
17 Ιανουαρίου - 21 Φεβρουαρίου, Χώρος Αμφιθέατρο Ιδρύματος Β &Μ Θεοχαράκη

3η συνάντηση

Τρίτη 15 Μαΐου 2012

Ο Eλληνισμός και ο κόσμος σήμερα. Μία απάντηση στην κρίση; (2/6)


Πηγή Αντίφωνο

Δευτέρα, 07 Μάιος 2012
Γιώργος Κοντογιώργης
Η κρίση που διέρχεται ο κόσμος σήμερα επαναφέρει το ερώτημα:  Εξακολουθεί ο ελληνικός κόσμος να είναι επίκαιρος; Μπορεί να βοηθήσει τον σημερινό άνθρωπο να κατανοήσει τον κόσμο της εποχής του, να δώσει απαντήσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ή, ενδεχομένως, να του υποδείξει το μέλλον;
Αναθεωρώντας τον τρόπο που ορίζουμε θεμελιώδεις έννοιες, όπως η δημοκρατία, η αντιπροσώπευση, η ελευθερία και τα δικαιώματα, η πολιτική, η εργασία, το παγκόσμιο σύστημα, ή φαινόμενα, όπως ο πόλεμος και η ειρήνη, η παγκοσμιοποίηση, η οικονομική αγορά, ο καθηγητής Γιώργος Κοντογιώργης προσεγγίζει τον Ελληνισμό ως κοσμοσύστημα. Παράλληλα, δίνει μέσα από τη σειρά των διαλέξεων του το κλειδί για την κατανόηση του σύγχρονου κόσμου, υπό το πρίσμα του μέλλοντος, που διδάσκει ο Ελληνισμός.
17 Ιανουαρίου 12 - 21 Φεβρουαρίου 12 Χώρος Αμφιθέατρο Ιδρύματος Β & Μ Θεοχαράκη
2η συνάντηση

Κυριακή 13 Μαΐου 2012

Γ. Κοντογιώργης, Το ομιχλώδες μετεκλογικό τοπίο, 10 Μαΐ 2012

Συνέντευξη στις 10.5.2012, στο ραδιοφωνικό σταθμό Α΄ Πρόγραμμα - 102 FM της ΕΡΤ3 και στη δημοσιογράφο Λέλα Κεσίδου.

Σχετικό βίντεο:

  1. Ο Γιώργος Κοντογιώργης στις Ανιχνεύσεις της ΕΤ3, στις 9.5.2012 με θέμα «Ανιχνεύοντας το ομιχλώδες μετεκλογικό τοπίο»

Ο Γιώργος Κοντογιώργης στις Ανιχνεύσεις της ΕΤ3, στις 9.5.2012 με θέμα «Ανιχνεύοντας το ομιχλώδες μετεκλογικό τοπίο»


Πηγή LoMak

Ο καθηγητής πολιτικής επιστήμης και πρώην πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργος Κοντογιώργης απαντά στα ερωτήματα της εκπομπής Ανιχνεύσεις της 9.5.2012 με θέμα «Ανιχνεύοντας το ομιχλώδες μετεκλογικό τοπίο».

Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

Ο Eλληνισμός και ο κόσμος σήμερα. Μία απάντηση στην κρίση; (1/6)


Πηγή Αντίφωνο


Δευτέρα, 30 Απρίλιος 2012

Γιώργος Κοντογιώργης
Η κρίση που διέρχεται ο κόσμος σήμερα επαναφέρει το ερώτημα:  Εξακολουθεί ο ελληνικός κόσμος να είναι επίκαιρος; Μπορεί να βοηθήσει τον σημερινό άνθρωπο να κατανοήσει τον κόσμο της εποχής του, να δώσει απαντήσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ή, ενδεχομένως, να του υποδείξει το μέλλον;
Αναθεωρώντας τον τρόπο που ορίζουμε θεμελιώδεις έννοιες, όπως η δημοκρατία, η αντιπροσώπευση, η ελευθερία και τα δικαιώματα, η πολιτική, η εργασία, το παγκόσμιο σύστημα, ή φαινόμενα, όπως ο πόλεμος και η ειρήνη, η παγκοσμιοποίηση, η οικονομική αγορά, ο καθηγητής Γιώργος Κοντογιώργης προσεγγίζει τον Ελληνισμό ως κοσμοσύστημα. Παράλληλα, δίνει μέσα από τη σειρά των διαλέξεων του το κλειδί για την κατανόηση του σύγχρονου κόσμου, υπό το πρίσμα του μέλλοντος, που διδάσκει ο Ελληνισμός.
17 Ιανουαρίου 12 - 21 Φεβρουαρίου 12 Χώρος Αμφιθέατρο Ιδρύματος Β & Μ Θεοχαράκη
1η συνάντηση

Δευτέρα 7 Μαΐου 2012

Γ. Κοντογιώργης - Ψήφος αποπομπής της κομματοκρατίας - 7.5.2012


Πηγή LoMak

Παρέμβαση του Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρώην πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργου Κοντογιώργη στην εκπομπή "Πρωινό ΑΝΤ1", στις 7.5.2012.

Η ετυμηγορία της κοινωνίας: Οι πολιτικές δυνάμεις να σχηματίσουν κυβέρνηση ευρείας συνεργασίας, οικουμενική, με πρόγραμμα την ανασυγκρότηση του πολιτικού συστήματος και του κράτους, υπερβαίνοντας τον εαυτό τους, ή να παραδώσουν αυτοβούλως τη σκυτάλη, πριν τους αναγκάσει γι'αυτό η κοινωνία ή καταρρεύσουν μπροστά στα αδιέξοδα που συσσωρεύουν στον ορίζοντα της χώρας. Η κοινωνία, έχοντας επίγνωση ότι αιτία του μνημονίου είναι η κομματοκρατική δυσμορφία του πολιτικού συστήματος και το δυναστικό κράτος, γνωρίζει ότι η έξοδος από την κρίση συνδέεται άρρηκτα με την υπέρβασή τους. Ώστε, η επικέντρωση της πολιτικής αντίθεσης, κατά τρόπο μονοσήμαντο, στο μνημόνιο, ομολογεί την αντιδραστική εμμονή των δυνάμεων της κομματοκρατίας να παρακάμψουν ομογνωμόνως την εντολή της κοινωνίας των πολιτών, προκειμένου να διατηρήσουν το κεκτημένο της ηγεμονίας και της ασύδοτης λεηλασίας της. Ασελγώντας, καταφανώς, πάνω στο πτώμα της Ελλάδας, διαγκωνίζονται για το "συμπτωματικό αποτέλεσμα" (το μνημόνιο) αντί για την αιτία (το πολιτικό σύστημα και το κράτος). Η χώρα χρειάζεται επειγόντως ένα "μνημόνιο" για το κράτος και όχι εναντίον της κοινωνίας. Εάν συνεχίσουν να προσποιούνται ότι αγνοούν το πρόβλημα και, προφανώς, την ετυμηγορία της κοινωνίας, θα καταρρεύσουν, συμπαρασύροντας την κοινωνία στον Καιάδα της ιστορίας.  

Εκλογές της 6.5.2012. Να εναρμονισθούν με τη λαϊκή βούληση


Εκλογές της 6.5.2012
 
Nα ανοίξουν το δρόμο για την αυτόβουλη υπέρβασή τους... Ο Γιώργος Κοντογιώργης στο TVXS (Κρυσταλία Πατούλη tvxs.gr/node/93487)
21:05, 06 Μάιος 2012 |

Ο Καθηγητής Πολιτικής επιστήμης, Γιώργος Κοντογιώργης, σχολιάζει τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα των Ελληνικών Βουλευτικών εκλογών 2012, στην Κρυσταλία Πατούλη και το tvxs.gr.

Σαν σχόλιο μέχρι στιγμής, για τα αποτελέσματα των εκλογών έχω να πω ότι επιβεβαιώνεται αυτό που διέκρινα πριν τις εκλογές ως δυναμική της κοινωνίας και στην κατεύθυνση της οποίας είχαμε διατυπώσει (από κοινού με τον Σταύρο Ξαρχάκο) στην Επιστολή προς τους Συμπολίτες μας, δηλαδή, να ψηφίσουν κατά τρόπο εξαναγκαστικό προς το σύνολο του κομματικού συστήματος, με την επισήμανση της προτεραιότητας να εξαφανίσουν από τον πολιτικό χάρτη τους πρωταίτιους της καταστροφής μας.

Αυτό και έπραξε η κοινωνία! Οδήγησε το κομματικό σύστημα στην κατάρρευση. Έδειξε ότι γι'αυτήν το δίλημμα δεν εστιάζεται στο σύμπτωμα (το μνημόνιο) αλλά στην αιτία που οδήγησε σ'αυτό. Με την έννοια αυτή, η κοινωνία βγήκε για μια ακόμη φορά μπροστά από τους δυνάστες της. Δεν επέλεξε ούτε τις αντιμνημονιακές ούτε τις μνημονιακές δυνάμεις. Υπέδειξε την υπέρβασή τους.

Το δεύτερο στοιχείο αφορά στους αποδέκτες του μηνύματος της κοινωνίας. Μέχρι αυτή τη στιγμή, οι πολιτικές δυνάμεις δείχνουν ότι δεν έλαβαν το μήνυμα της κοινωνίας. Διότι, διαπιστώνω πως ξεκίνησαν ήδη να διαγκωνίζονται για τις προσωπικές τους φιλοδοξίες, τη στιγμή που η κοινωνία στοχοποιεί ουσιαστικά το κεντρικό πρόβλημα που είναι το δυναστικό κράτος και η κομματοκρατία.

Δεν είδα καμία πολιτική δύναμη, ούτε μεταξύ αυτών που είναι υπέρ του μνημονίου, ούτε κατά του μνημονίου, να εγείρουν αυτό το ζήτημα. Κάτι που με φοβίζει, διότι, η Αριστερά δεν δείχνει να έχει αντιληφθεί ότι η ψήφος προς αυτήν δεν έχει να κάνει με μια ιδεολογική αποδοχή της, αλλά με μία θέση αποδοκιμασίας του κομματικού συστήματος, των αιτίων και των πολιτικών που και αυτή κρύβει κάτω από το χαλί.

Ανακεφαλαιώνοντας, εκτιμώ ότι η κοινωνία δήλωσε, ότι αποδοκιμάζει συλλήβδην το κομματικό σύστημα και τις πολιτικές του, αξιώνει την υπέρβασή του. Η κοινωνία ήγειρε το θέμα που η πολιτική τάξη αρνείται πεισματικά να αγγίξει. Τους πυλώνες της καταστροφής: το κομματοκρατικό πολιτικό σύστημα, το δυναστικό κράτος και τη νομοθεσία που οικοδομεί τη διαπλοκή και τη διαφθορά..

Οπότε, εάν συνεχίσουν να διαπληκτίζονται με βάση το σύμπτωμα – τα υπέρ ή κατά του μνημονίου- και δεν αποδεχθούν ότι το πρόβλημα είναι οι ίδιοι και το κράτος που έχουν εγκαθιδρύσει, όποια κυβέρνηση και να βγει, θα καταρρεύσει -υπό το βάρος αυτής της υπεκφυγής-, το αργότερο σε μερικούς μήνες.

Αυτό που χρειάζεται, είναι να ανοίξουν το δρόμο για την αυτόβουλη υπέρβασή τους και όχι για το ποιος θα εναλλαγεί στην εξουσία και θα κυβερνήσει. Τελείωσε αυτό το διακύβευμα! Και θα έλεγα ότι τελείωσε ο χρόνος τους. Εάν δεν σχηματίσουν κυβέρνηση ευρείας συνεργασίας, οικουμενική, με πρόγραμμα την ανασυγκρότηση του κράτους, καλύτερα να παραδώσουν μόνοι τους τη σκυτάλη, διότι θα τους αναγκάσει γι'αυτό η κοινωνία. Με επώδυνες συνέπειες για τη χώρα. Ελπίζω την τελευταία στιγμή να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Ο Γ.Κοντογιώργης στον Σκάι, (6.5.2012) για τις εκλογές και την επόμενη μέρα


Πηγή LoMak

Στα πλαίσια της εκπομπής "Καλημέρα ΣΚΑΪ", στις 6.5.12, ο Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και πρώην πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργος Κοντογιώργης μίλησε για την επόμενη μέρα των εκλογών και την Ευρώπη.

Τρίτη 1 Μαΐου 2012

Στ.Ξαρχάκος Γ.Κοντογιώργης, Ανοιχτή επιστολή προς τους συμπολίτες μας


          Αισθανόμαστε ότι έχουμε χρέος ως πολίτες αυτής της χώρας, να απευθυνθούμε στους συμπολίτες μας, να τους διατυπώσουμε τη γνώμη μας και να τους καλέσουμε να συνειδητοποιήσουν ότι το ελληνικό πρόβλημα έχει ως πρωτογενή αιτία το ιδιοτελές όσο και δυναστικό κράτος, που εγκατέστησε το κομματικό σύστημα στη χώρα από τη δεκαετία του 1980. Ότι δηλαδή η έξοδος από την κρίση προϋποθέτει την άρση των πυλώνων  που οδήγησαν στην καταστροφή: Οι οποίοι είναι: η κομματική ιδιοποίηση του πολιτικού συστήματος, το δυναστικό και εκφαυλισμένο κράτος και η νομοθεσία που θεσμοθετεί τη διαπλοκή και τη διαφθορά. Να αντιληφθούν, επομένως, ότι η λύση δεν βρίσκεται στην εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία, αφού η πολιτική τάξη εξάντλησε τα όριά της: ούτε θέλει ούτε μπορεί να αλλάξει και μάλιστα να υπερβεί τον εαυτό της.
          Δύο χρόνια από τη στιγμή που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έριξε τη χώρα στο λάκκο των λεόντων, η πολιτική τάξη δεν έπραξε το παραμικρό όχι μόνο για να άρει τα αίτια της κρίσης, που στο σύνολό της δημιούργησε, αλλά και για να δείξει την παραμικρή διάθεση μεταμέλειας και αλλαγής πορείας. Διαγκωνίζεται πάνω στα συντρίμμια της χώρας για να υφαρπάσει τη λαϊκή νομιμοποίηση με ψευδή διλήμματα του τύπου "μνημόνιο ή χρεωκοπία", "ευρώ ή δραχμή", "σταθερότητα ή ακυβερνησία", ενώ είναι απολύτως βέβαιο ότι η χώρα δεν θα αποφύγει ούτε τη χρεωκοπία ούτε ίσως την επάνοδο στη δραχμή, εάν δεν αρθούν τα αίτια της κρίσης.
          Η Ελλάδα της δημιουργίας και του πολιτισμού είναι όμηρος των ολιγαρχικών συμμοριών που ύφανε η πολιτική τάξη στο σύνολο του κράτους, οι οποίες τη λυμαίνονται και τη σπιλώνουν. Συνένοχες στον κατήφορο αυτό, είναι τόσο οι "μνημονιακές" δυνάμεις, που έριξαν τη χώρα βορά στη διεθνή των αγορών, όσο και οι "αντι-μνημονιακές" δυνάμεις, το σύνολο σχεδόν της πολιτικής τάξης.
          Η ελληνική κοινωνία παρίσταται μάρτυρας μιας άγονης αντιπαράθεσης των πολιτικών δυνάμεων, που επικεντρώνεται στο σύμπτωμα -στα υπέρ ή κατά του μνημονίου-, προκειμένου να αντιπαρέλθουν το πραγματικό πρόβλημα, δηλαδή την άρνησή τους να εναρμονισθούν με το συμφέρον της κοινωνίας και της χώρας.       Υπεραμύνονται με πάθος τα προκλητικά τους προνόμια, τις ευφάνταστες ασυλίες τους, το "δικαίωμά" τους να μην υπάγονται στη δικαιοσύνη, να διαπλέκονται με σκοπό τη διαφθορά, να μην αγγίζουν τη δημόσια διοίκηση και τη δικαιοσύνη για να την χρησιμοποιούν προς όφελος των ιδίων και της "πολιτικής τους πελατείας", με την κάλυψη του ίδιου του Συντάγματος. Η κοινωνία των πολιτών έχει αναδειχθεί στον πρωταρχικό και μείζονα εχθρό του συνόλου της πολιτικής τάξης.
          Έχοντας επίγνωση της εμμονής αυτής της πολιτικής τάξης να μην αγγίξει, μέχρι σήμερα, το απεχθές της σύστημα, η ελληνική κοινωνία δεν έχει άλλη επιλογή παρά να αναζητήσει τρόπους ώστε πολιτικοί και κράτος να αισθάνονται καθημερινά την ανάσα της. Να πιστέψει ότι η αλλαγή του μίγματος της ακολουθούμενης πολιτικής, θα διέλθει, σε πρώτη φάση, μόνο από τον εξαναγκασμό της πολιτικής τάξης να εναρμονισθεί με το κοινό συμφέρον, δηλαδή με την κατάλυση του λεηλατικού της καθεστώτος. Και στη συνέχεια, με την ανάκτηση μέρους, τουλάχιστον, της πολιτικής της κυριαρχίας, με την θεσμική συνεκτίμηση της βούλησής της στο πολιτικό σύστημα, με την καθιέρωση του "ελέγχειν" και του "ευθύνειν" του πολιτικού προσωπικού, για τα πεπραγμένα του. Να αντιληφθεί, τελικά, ότι η παντοδυναμία της κομματοκρατίας και των αγορών συναρτάται άμεσα από τον δικό της αποκλεισμό από το πολιτικό σύστημα. Σε τελική ανάλυση, η κοινωνία είναι ο λόγος ύπαρξης και της πολιτικής τάξης και των αγορών.
          Οι εκλογές, παρόλον ότι γίνονται με σημαδεμένα χαρτιά και με προκλητικά αντισυνταγματικές μεθοδεύσεις, δίνουν τη μοναδική δυνατότητα στην κοινωνία των πολιτών να εξαφανίσει τους πολιτικούς πρωταίτιους της καταστροφής, να εξαναγκάσει την πολιτική τάξη, θέτοντάς την σε κατ'οίκον περιορισμό, να αλλάξει άρδην ή, εάν όπως όλα δείχνουν, επιλέξει την αντίσταση, να την οδηγήσει στην κατάρρευση, προκειμένου, πριν να είναι αργά, να έρθουν στο προσκήνιο δυνάμεις που θα οδηγήσουν στην υπέρβαση του δυναστικού καθεστώτος.
          Είναι προφανές πια ότι η πολιτική τάξη αποτελεί την μείζονα απειλή. Η παραμονή μας στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση και στο ευρώ, η αποτροπή της περαιτέρω εξαθλίωσης και της ταπείνωσης της κοινωνίας, η ίδια η ύπαρξη της χώρας, διέρχονται αποκλειστικά από την υπέρβαση του συστήματος που θεσμοθετεί την κομματοκρατία και το δυναστικό κράτος.
          Η χώρα έχει επείγουσα ανάγκη από ένα μνημόνιο εναντίον του κράτους και όχι εναντίον της κοινωνίας. Διότι εάν αυτό δεν συμβεί, ακόμη και αν η ελληνική κοινωνία προσφέρει δωρεάν την εργασία της ή τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, ουδείς θα αποδεχθεί να επενδύσει στο μέτρο που θα γνωρίζει ότι τον αναμένουν τα πιράνχας της γραφειοκρατικής ιδιοποίησης, της διαπλοκής και της διαφθοράς να τον κατασπαράξουν.  Εκτός και αν η Ελλάδα μεταβληθεί σε "μη χώρα", σε ομοίωμα κράτους, χρήσιμο ως προνομιακή χωματερή της διεθνούς των αγορών, για τις ενδο-ευρωπαϊκές ηγεμονικές διεργασίες και ως "χώρος" πρόσφορος στα διεθνή παίγνια.
          Η ελληνική κοινωνία οφείλει να γνωρίζει ότι, στο πλαίσιο αυτό, θα έχει να επιλέξει ανάμεσα σε μια νέα προσφυγιά και στην οριστική της εξαθλίωση και υποτέλεια.
Αθήνα, 27/4/2012
Οι υπογράφοντες
Σταύρος Ξαρχάκος, Γιώργος Κοντογιώργης,
Συνθέτης                  Καθηγητής




Υ.Γ. Πολλοί ερωτούν πώς πρέπει να ενεργήσει η κοινωνία των πολιτών ώστε να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την παρούσα κρίση και, μάλιστα, να υπερβεί το καθεστώς της κομματοκρατίας. Το ζήτημα αυτό καθώς και, ποιό συγκεκριμένα, το ερώτημα ως προς το πολιτικό σύστημα που θα το διαδεχθεί, αντιμετωπίζεται υπό το πρίσμα μιας ορισμένης προβληματικής, στο πρόσφατο βιβλίο του Γ.Κοντογιώργη, Κομματοκρατία και δυναστικό κράτος, (Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα, 2012) καθώς και στο εδώ ιστολόγιο,

Γ.Κοντογιώργης, Συνέντευξη στο περιοδικό HOT DOC - Τεύχος 1/ 26-04-12


Γιώργος Κοντογιώργης
Δηλώνω εξαρχής ότι το σημερινό πολιτικό σύστημα είναι αναχρονιστικό και συνάμα αντιδραστικό. Είναι αναχρονιστικό, διότι ανάγεται στις διανοητικές επεξεργασίες και ανάγκες του 18ου αιώνα, όταν οι ευρωπαϊκές κοινωνίες αγωνιούσαν να αποτινάξουν τη φεουδαρχία. Επομένως, δεν απαντά στα σημερινά προβλήματα, ούτε ανταποκρίνεται στις πραγματικές συνθήκες. Είναι αντιδραστικό, διότι χρησιμοποιείται ως όχημα για να εμποδιστεί η κοινωνία να χειραφετηθεί, να πάρει τη μοίρα της στα χέρια της, και κυρίως για να ποδηγετηθεί από τη διεθνή των αγορών. Από την άλλη, η νεοτερικότητα, από άγνοια αλλά και από βαθιά ολιγαρχική αφετηρία, επιχειρεί να το νομιμοποιήσει, διατεινόμενη ότι πέτυχε το θαύμα: ότι το σημερινό σύστημα είναι και αντιπροσωπευτικό και δημοκρατικό, τη στιγμή που δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο, και πάντως τα δύο αυτά συστήματα είναι ασύμβατα μεταξύ τους.
Τι είναι δημοκρατία;
Στη δημοκρατία το πολιτικό σύστημα ανήκει στην κοινωνία των πολιτών, η οποία έτσι γίνεται συστατικός θεσμός της πολιτείας, δήμος. Συγχρόνως, η κοινωνία των πολιτών κατέχει όλη την πολιτική αρμοδιότητα, αυτοκυβερνάται. Στον αντίποδα, στις μέρες μας, το πολιτικό σύστημα το κατέχει το κράτος, στο σύνολο του, και μαζί την πολιτική κυριαρχία. Η κοινωνία στη δημοκρατία είναι δήμος, σήμερα είναι ένας απλός (εξω-πολιτειακός) ιδιώτης. Η δημοκρατία διαφέρει, επίσης, από την αντιπροσώπευση. Και τις δύο αυτές πολιτείες η κοινωνία των πολιτών είναι δήμος, θεσμός/μέτοχος της πολιτείας. Όμως, στην αντιπροσώπευση κατέχει μόνο την ιδιότητα/τις αρμοδιότητες του εντολέα, ενώ οι αρμοδιότητες του εντολοδόχου ανήκουν στον φορέα της πολιτικής εξουσίας. Εξού και δεν γίνεται στην ίδια χώρα να συνυπάρξουν αντιπροσώπευση και δημοκρατία.
Γιατί επικαλούμαστε τη δημοκρατία;
Γιατί τόση εμμονή της εποχής μας να δηλώνει αυτάρεσκα ότι το σύστημά της είναι δημοκρατία, ενώ δεν είναι; Τι ανώτερο έχει η δημοκρατία από τα άλλα πολιτεύματα, ώστε θέλουμε να αισθανθούμε ή έστω να δείξουμε ότι το κατέχουμε; Θα αναφέρω δύο από τους κύριους λόγους. Ο ένας αφορά σ' αυτό που έρχεται να εμπραγματώσει η δημοκρατία. Την καθολική (ατομική, κοινωνική και πολιτική) ελευθερία. Ο σκοπός αυτός της δημοκρατίας σήμερα περνάει απαρατήρητος, διότι οι αξίες της εποχής μας περιορίζονται μόνο στην ατομική ελευθερία. Είμαστε έτοιμοι να ξεσηκωθούμε εάν μας περιορίσουν την ατομική μας διαθεσιμότητα, στην ιδιωτική μας ζωή, και ορισμένα κοινωνικοπολιτικά δικαιώματα. Όμως, κανείς δεν αισθάνεται μη ελεύθερος στο κοινωνικο-οικονομικό και πολιτικό πεδίο, όπου αποφασίζουν άλλοι, οι ιδιοκτήτες των αντίστοιχων συστημάτων (του οικονομικού και του πολιτικού), για τη ζωή του.
Ο άλλος λόγος, έχει να κάνει με τους συσχετισμούς δυνάμεων που διαμορφώνουν το περιβάλλον της ζωής μας. Εάν η κοινωνία σήμερα έχει περιέλθει σε μειονεκτική θέση, με αποτέλεσμα να χάνει και τα ολίγα που κατέκτησε τις προηγούμενες δεκαετίες με πολλούς αγώνες, οφείλεται στο γεγονός ότι η μεν ίδια βρίσκεται εκτός πολιτείας, η δε οικονομία (με τη μορφή της αγοράς) έχει κερδίσει μια συντριπτική υπεροχή ισχύος. Έτσι, η αγορά έθεσε σε ομηρία την πολιτική τάξη και δι' αυτής το κράτος και τις αποφάσεις του. Η σχετική ισορροπία μεταξύ κοινωνίας, κράτους και αγοράς, που είχε διαμορφωθεί στο παρελθόν, έχει ολοκληρωτικά ανατραπεί.
Πώς θα αποκατασταθεί η ισορροπία;
Προφανώς όχι με όχημα το παρόν πολιτικό σύστημα, ούτε με τους παραδοσιακούς τρόπους πολιτικής δράσης. Διαπιστώνουμε καθημερινά την αναποτελεσματικότητα της «πολιτικής του δρόμου», όπως και την ολοένα μεγαλύτερη εξάρτηση των φορέων του πολιτικού συστήματος από το «διακύβευμα» των αγορών. Άλλωστε, οι πολιτικές ηγεσίες δεν κρύβουν ότι έχουν τάξει ως σκοπό της πολιτικής του κράτους το συμφέρον των αγορών και όχι το κοινωνικό συμφέρον. Για να είμαι ακριβής, οι ίδιοι οι θεμελιώδεις χάρτες εντέλλονται όπως οι πολιτικοί πολιτεύονται με γνώμονα τη «συνείδηση» τους και όχι το κοινό συμφέρον.
Να υποθέσουμε άτι η λύση εντοπίζεται στην εγκαθίδρυση της δημοκρατίας; Προφανώς όχι. Για τον πολύ απλό λόγο ότι η δημοκρατία δεν είναι εφικτή στις μέρες μας. Αποτελεί την πολιτεία της κοινωνικής ωριμότητας και όχι της βρεφικής φάσης που διέρχεται ο κόσμος της εποχής μας. Όπως ο ατομικός άνθρωπος δεν μπορεί εξ αποφάσεως να μεταβεί από την ηλικία των δέκα ετών σε εκείνη των εξήντα ή των εβδομήντα, έτσι και οι κοινωνίες.
Η βιολογία των συγχρόνων κοινωνιών μάς καλεί να σκεφθούμε πάνω στο ζήτημα της μετάβασης τους από το μη αντιπροσωπευτικό πολιτικό σύστημα, που βιώνουμε, στην αντιπροσώπευση . Από τη στιγμή που η κοινωνία θα εγκατασταθεί στο εσωτερικό της πολιτείας και θα λειτουργήσει ως εντολέας, οι κοινωνικοί συσχετισμοί, που υπαγορεύουν τις πολιτικές αποφάσεις, θα ανατραπούν δραματικά υπέρ της. Θα έλεγα, μάλιστα, ότι αρκεί γι' αυτό μια προσομοίωση αντιπροσώπευσης, που θα έδινε στην κοινωνία των πολιτών τη δυνατότητα του «ελέγχειν» και του «ευθύνεσθαι» της πολιτικής τάξης. Η αρμοδιότητα αυτή, σε συνδυασμό με την εκλογική νομιμοποίηση του πολιτικού προσωπικού, θα της επέτρεπε, αντί να χτυπάει έξωθεν την πόρτα της εξουσίας, να ανοίξει, έστω κατά μικρόν, μια χαραμάδα παρουσίας στο εσωτερικό της, με ασύμμετρες επιπτώσεις. Οι αγορές, και μαζί τους πια η πολιτική τάξη, γνωρίζουν ότι η αντιπροσωπευτική μετάλλαξη της πολιτείας αποτελεί τη μείζονα απειλή για τα συμφέροντα τους. Εξού και η κοινωνία των πολιτών έχει εξελιχθεί στον πρωταρχικό τους αντίπαλο.
Κατά τούτο, εκτιμώ ότι ο πόλεμος των εννοιών -και όχι των ιδεών- θα είναι αδυσώπητος στο προσεχές διάστημα. Διότι από αυτόν θα κριθεί, σε σημαντικό βαθμό, ο χρόνος ανασυγκρότησης του πολιτικού προτάγματος της κοινωνίας, η απελευθέρωσή της από τα στερεότυπα που την θέλουν εγκιβωτισμένη στον ιδιωτικό χώρο, μακράν του πολιτειακού κέντρου, όπου λαμβάνονται οι αποφάσεις για τη μοίρα της.
Αναδημοσίευση από το περιοδικό HOT DOC - Τεύχος 1/ 26-04-12

Γ.Κοντογιώργης, Συνέντευξη στο περιοδικό Επίκαιρα, Τεύχος 132 • 26/04-02/05/2012


«Πολιτικοί και υπάλληλοι πρέπει να αισθάνονται την ανάσα της κοινωνικής βούλησης και του πολίτη».


Λάβρος κατά του πολιτικού συστήματος είναι ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Γιώργος Κοντογιώργης. «Η πολιτική τάξη, αν πιστέψει ότι οι εκλογές τής δίνουν λαϊκή νομιμοποίηση για να μην αλλάξει, θα οδηγηθεί στην κατάρρευση του εαυτού της μέχρι το τέλος του χρόνου, δεν θα αντέξει», δηλώνει στα «Επίκαιρα». Σχολιάζει τη σύλληψη του Άκη Τσοχατζόπουλου λέγοντας ότι «έριξαν ένα "πολιτικό πτώμα" στην εκλογική αρένα» και επιμένει ότι πρέπει να καθίσουν στο σκαμνί όλοι όσοι μας έφεραν εδώ - ένοχοι και συνένοχοι, πρωθυπουργοί, υπουργοί και βουλευτές. Περιγράφει με μελανά χρώματα την πραγματικότητα της καταστροφής μας. «Η Ελλάδα βρίσκεται υπό διπλή κατοχή», λέει. «Την εσωτερική κομματοκρατία, και τώρα μας υπέβαλαν και σε εξωτερική, τη θεσμοθέτησαν». Ποια είναι η λύση που προτείνει; Ένα νέο Μνημόνιο, αλλά για το πολιτικό σύστημα και το κράτος...
Στη Χριστίνα Κοραή
- Κύριε Κοντογιώργη, ο Άκης Τσοχατζόπουλος βρίσκεται στον Κορυδαλλό. Κάλλιο αργά παρά ποτέ;
Έριξαν ένα «πολιτικό πτώμα» στην εκλογική αρένα για να δείξουν ότι κάνουν κάθαρση, Έτσι νομίζουν πως θα ξεπεράσουν το γεγονός ότι η Βουλή, αφού νομοθέτησε την ασυλία του πολιτικού αδικήματος, λειτουργεί ως θεσμός λεύκανσης των συμμοριών που δημιουργεί και συγκαλύπτει η δυναστική κομματοκρατία.
- Υπάρχουν πολλοί «Άκηδες» που συνεχίζουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι;
Προφανώς ναι. Διαφορετικά, θα έπρεπε η «μισή» Βουλή να συλληφθεί για ενεργό διαφθορά κι η άλλη «μισή» για συνεργεία στη θεσμική και πολιτική της κάλυψη.
- Να καθίσουν στο σκαμνί και όσοι μας έφεραν εδώ;
Το πολιτικό προσωπικό πρέπει να πονέσει για να καθαρθεί το πολιτικό σύστημα. Θα έλεγα ότι πρέπει να πάνε στη φυλακή όλοι οι πρωθυπουργοί της περιόδου του ευρώ.
- Δηλαδή, ο Σημίτης, ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου, ακόμη και ο Λουκάς Παπαδήμος;
Ο τελευταίος απλώς δεν φαίνεται να συνέλαβε το πραγματικό πρόβλημα της χώρας και στο μέγεθος του διακυβεύματος. Αποδέχτηκε το ρόλο του πρωθυπουργού περιορισμένης ευθύνης, λειτουργώντας απλώς ως όμηρος της κομματοκρατίας. Όσο για τον Γιώργο Παπανδρέου, έχει προτεραιότητα, καθώς επέλεξε με εγκληματική πρόθεση τον ενταφιασμό της χώρας. Τη μοίρα των πρωθυπουργών πρέπει να έχουν κι όσοι διαχειρίστηκαν κατ' ελάχιστον την οικονομία και τη δημόσια διοίκηση.
- Στους αντίστοιχους υπουργούς αναφέρεστε...
Λέω κατ' ελάχιστον αυτοί, διότι όλη η πολιτική τάξη είναι συνυπεύθυνη για την καταστροφή.
- Για όλα φταίει το ευρώ;
Αυτή είναι λάθος προσέγγιση. Θεωρώ ότι, από τη στιγμή που αποφασίστηκε η είσοδος της χώρας στο ευρώ, θα έπρεπε να ληφθούν μέτρα προσαρμογής στο νέο περιβάλλον. Αντί να γίνει αυτό, επανέφεραν ολικά την πολιτική σκηνή στο καθεστώς της φαυλοκρατίας του 19ου αιώνα. Δανείζονταν για να στήσουν τη μεγάλη κραιπάλη για τον εαυτό τους και για τους συγκατανευσιφάγους της διαπλοκής. Εργάστηκαν συστηματικά για την παρασιτική μεταμόρφωση της ελληνικής κοινωνίας.
- Πρόσφατα δηλώσατε στον ΑΝΤΙ, με αφορμή την αυτοκτονία του 77χρονου στο Σύνταγμα, ότι «αντί να αυτοκτονούν οι φορείς της καταστροφής, αυτοκτονούν τα θύματά τους».
Η πολιτική τάξη επιδεικνύει μια αλαζονική αλλοτρίωση κι έναν ανάλγητο κυνισμό μέσα στην κρίση, ομολογώντας ότι αντιμετωπίζει την κοινωνία ως το μείζονα εχθρό της. Βαθαίνοντας με τις επιλογές της την περαιτέρω καταστροφή, καλλιεργεί την απόγνωση, χωρίς να δείχνει καμία διάθεση να αλλάξει η ίδια και οι πολιτικές της στο παραμικρό.
- Τους πετάνε, όμως, νεράντζια...
Είναι σε κατ' οίκον περιορισμό. Τους προπηλακίζουν... Η κοινωνία τούς δηλώνει ότι δεν τους θέλει. Αυτοί, όμως, επιμένουν ετσιθελικά να την ηγεμονεύουν. Στα μάτια του κόσμου είναι πια δυσδιάκριτη η διαφορά ανάμεσα στο σημερινό πολιτικό σύστημα και σε ένα τυπικά αυταρχικό καθεστώς ή σε ένα «κοινοβουλευτικό» κόμμα και στη Χρυσή Αυγή. Όμως οι προπηλακισμοί συνιστούν ακόμη ατομικές πράξεις καταναγκασμού, που, ωστόσο, υποκρύπτουν μια αναβράζουσα εξεγερτική προδιάθεση. Αν το λεγόμενο «κοινοβουλευτικό σύστημα» θέλει να διασωθεί, πρέπει επειγόντως να ανασυγκροτηθεί έκ του μηδενός. Αναφέρομαι στους τρεις πυλώνες της καταστροφής: το πολιτικό σύστημα, τη δημόσια διοίκηση και τη Δικαιοσύνη, τη νομοθεσία.
- Μπορεί, εκτιμάτε, να γκρεμιστεί το κράτος εν μία νυκτί;
Βεβαίως, διότι είναι υπόλογο της καταστροφής, χωρίς καμία λαϊκή νομιμοποίηση. Προέχει να καταργηθεί αμέσως η όποια νομική προστασία του πολιτικού προσωπικού, ώστε να υπαχθούν στη Δικαιοσύνη εφεξής, αλλά και αναδρομικά, όσοι ζημίωσαν τη χώρα. Να καταργηθεί επίσης η προσωποπαγής κομματοκρατία και οι πρακτικές της, που μεταβάλλουν το κράτος σε όμηρο ιδιοτελών συμφερόντων, Να μηδενιστούν οι απολαβές και τα προνόμια των πολιτικών. Να γίνουν εντολοδόχοι και όχι δυνάστες της κοινωνίας των πολιτών. Να ανασυγκροτηθεί η δημόσια διοίκηση με γνώμονα το δημόσιο σκοπό της. Ο δημόσιος υπάλληλος να υπέχει προσωπική ευθύνη, με το ερώτημα και της απόλυσης, εάν δεν κάνει το καθήκον του. Να αναγνωριστεί στον πολίτη δικαίωμα εννόμου συμφέροντος. Πολιτικοί και υπάλληλοι πρέπει να αισθάνονται καθημερινά την ανάσα της κοινωνικής βούλησης και του πολίτη.
- Υπάρχουν περιθώρια διαπραγμάτευσης τον Μνημονίου, όταν έχει φαρδιές πλατιές τις υπογραφές των Βενιζέλου και Σαμαρά;
Η πολιτική τάξη που έβαλε την υπογραφή της δεσμεύει τον εαυτό της. Υπέγραψαν διότι είναι υποτελείς σε μια αντίληψη εσωτερικής κατοχής που τους κάνει να κινούνται μακράν του κοινού συμφέροντος και γι' αυτό να επιζητούν την πολιτική νομιμοποίηση που δεν τους δίνει η κοινωνία στην τρόικα. Φυσικά και υπάρχει δυνατότητα διαπραγμάτευσης. Αυτό που έχει σημασία είναι να αναδειχτεί η βαρύτητα της χώρας στη διεθνή πολιτική, αντί να υποβιβάζεται στο επίπεδο του εξαρτημένου και περιδεούς επαίτη, που αρμόζει στην πολιτική τάξη. Πρέπει να τεθούν, δηλαδή, οι όροι ενός άλλου Μνημονίου απέναντι στην τρόικα, που δεν θα στρέφεται εναντίον της κοινωνίας, που δεν θα αποδομεί τον οικονομικό ιστό της χώρας. Από την ασύμμετρη καταστροφή της χώρας, στην οποία οδηγούν oι επιλογές της δυναστικής κομματοκρατίας, κανείς δεν θα βγει ωφελημένος. Το δε κόστος της όποιας εξόδου από την κρίση θα αποδειχτεί δυσανάλογο για την ίδια την τρόικα.
- Τι μήνυμα στέλνει ο πολυκερματισμός του πολιτικού συστήματος;
Είναι πράξη αποδοκιμασίας όχι του ενός ή του άλλου κόμματος, αλλά συνολικά του πολιτικού συστήματος όπως είναι στημένο στην Ελλάδα. Μπορεί η κοινωνία αυτή τη στιγμή να μην έχει συνείδηση του περιεχομένου της λύσης, διαισθάνεται, όμως, ότι η εναλλαγή του παρόντος κομματικού κατεστημένου στην εξουσία δεν αποτελεί τη λύση. Πρέπει να βρεθεί τρόπος η εκρηκτική δύναμη την οποία έχει ως συλλογικότητα να εκφραστεί πολιτικά. Οι παλαιοί τρόποι πολιτικής έκφρασης, όπως οι διαδηλώσεις, έχουν ξεπεραστεί. Αυτό θα γίνει πια είτε εξωθεσμικά, με εξέγερση, είτε πάλι εξωθεσμικά, αλλά συντεταγμένα. Για παράδειγμα, με τη συγκρότηση της κοινωνίας σε συμπαγή δημο-αλυσίδα γύρω από τη Βουλή και τον εξαναγκασμό της πολιτικής τάξης να πράξει αυτό που αρνείται. Υπάρχει και το τρίτο σενάριο: Να καταρρεύσει από μόνο του το πολιτικό σύστημα, υπό το βάρος της πραγματικότητας που δημιουργεί. Και πολύ φοβάμαι ότι αυτό θα συμβεί πολύ σύντομα.
- Αποτελεί λύση η επιστροφή στη δραχμή;
Τόσο το δίλημμα «Μνημόνιο ή χρεοκοπία» όσο και το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» είναι ψευδή. Αποβλέπουν στον πειθαναγκασμό της κοινωνίας, στο να συγκατανεύσει στην καταστροφή της. Δεν αποτρέπουν, όμως, ούτε τη χρεοκοπία ούτε τη μετάβαση στη δραχμή. Όσο δεν αίρονται οι αιτίες της καταστροφής, τόσο τα αγοραία Μνημόνια θα διαδέχονται το ένα το άλλο. Η έξοδος από την κρίση χρειάζεται ένα Μνημόνιο για το κράτος.
Αναδημοσίευση από το περιοδικό Επίκαιρα - Τεύχος 132 • 26/04-02/05/2012