Σελίδες

Πέμπτη 30 Απριλίου 2015

Γ. Κοντογιώργης: Οι 50 λόγοι της νέας συνθηκολόγησης

Γιώργος Κοντογιώργης

Συνέντευξη στην εκπομπή του ραδιοφωνικού σταθμού ΣΠΟΡ News 90.1 FM της Λάρισας "Ακροβάτες του ονείρου" της 29.4.2015 και στο δημοσιογράφο Πέτρο Ιωάννου.

Τετάρτη 29 Απριλίου 2015

Γ. Κοντογιώργης, Από τον "έντιμο" συμβιβασμό στη συνθηκολόγηση




https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEjd40KrMxip-Md2IOuX3Qdwl0UDMiSiPoHzUV9DwfHLXjN0HWKYwFlkYrS3z5zxMcF0PS733wPrT_KgPBxkWV7v9ogBRKdjRjTZubDIzIU-uNkyiBDOJL7QGGPTAiSvS0HmGcM1WqGZS3OYn1VjQQZ2RQ0=s0-d-e1-ft



Ο Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και πρώην πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργος Κοντογιώργης απαντά στα ερωτήματα της εκπομπής του Blue Sky "Χωρίς Αναισθητικό" της 27.4.2015 και στο δημοσιογράφο Γιώργο Τράγκα. 

Γ. Κοντογιώργης, Από τον "έντιμο" συμβιβασμό στη συνθηκολόγηση

Κάποιοι που δεν πιστεύουν ότι η πολιτική ελπίδα πεθαίνει κάποτε, έχουν τη βεβαιότητα ότι κινδυνεύει κανείς εάν είναι στον αφρό από μια ξαφνική τρικυμία. Όχι εάν είναι και βαδίζει στο βυθό. Έλα όμως που η πολιτική τάξη της χώρας έχει εφεύρει τον τρόπο να βυθίζει και το βυθό της. Κάθε κυβέρνηση φροντίζει να παραδίδει μια Ελλάδα μικρότερη. Αφού εξαφάνισαν τον μείζονα ελληνισμό, τώρα διαγκωνίζονται για τον αφανισμό και του ελλαδικού ελληνισμού. Επειδή μια καταστροφή χρειάζεται συνενόχους, για να διαχυθεί η ευθύνη στα θύματα, τώρα απειλείται η κοινωνία με "δημοψήφισμα". Στο όνομα της "δημοκρατίας'!... Για να "χωνευθεί" ο βαρύς  λογαριασμός του "μνημονίου" που έρχεται, η συνήθως ύποπτη κοινωνία κινδυνεύει να κληθεί να αναλάβει τις "ευθύνες" της. Η νέα κυβέρνηση έχοντας εξαντλήσει και το εθνικό κεφάλαιο της ελπίδας, θα καλέσει την "εκλογική" κοινωνία να επικυρώσει τη συνθηκολόγηση της χώρας, στην οποία την οδήγησε. Προφανώς, δεν θα της ζητηθεί να απονείμει ευθύνες, διότι ευθύνες δεν υπέχουν οι αυτοεξαιρούμενοι από την πολιτεία δικαίου Λουδοβίκοι. Έχει ενδιαφέρον να προσεχθεί, στο κλίμα αυτό, ότι η επίκληση της "λαϊκής εντολής" γίνεται "α λα κάρτ". Εκεί που συμφέρει. Μπορεί οι δημοσκοπήσεις να δείχνουν σε ποσοστά που ξεπερνούν το 60 και το 70%, ότι η κοινωνία διαφωνεί με τις επιμέρους πολιτικές της παρούσης κυβέρνησης, όμως οι υπουργοί και τα στελέχη του κόμματος δηλώνουν, όπως και οι προηγούμενοι,  ότι δεν "κυβερνούν με βάση τις δημοσκοπήσεις". Η επίκληση της εκλογικής εντολής επιστρατεύεται από τους εκάστοτε κυβερνώντες για να αγνοήσουν την βούληση της κοινωνίας. Εντούτοις, όπως προέκυψε δεν φταίει η εντολή του λαού, αλλά ο τρόπος της διαχείρισης της διαπραγμάτευσης. Της προσέγγισης της ελληνικής κρίσης στο σύνολό της. Όπως είχα ισχυρισθεί εξ αρχής ο τρόπος αυτός οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια σε μια νέα συνθηκολόγηση. Όταν κανείς πηγαίνει να αναμετρηθεί με τα θηρία, όντας ήδη περιδεής, χωρίς προηγουμένως ή συγχρόνως να "τακτοποιεί" τα του οίκου του, με μόνο επιχείρημα τη σκέψη ότι θα πείσει τους "Θεσμούς" (SIC), σημαίνει ότι βαδίζει ξυπόλυτος στ'αγκάθια προς την ήττα. Και ας μην ξεχνάμε ότι ακριβώς γι'αυτό οι ήττες της χώρας οργανώθηκαν όλες στην Αθήνα. Όχι στα σύνορα, ούτε στις διεθνείς αυλές. Επί τρεις μήνες στην εξουσία, δεν πέρασε από το νου των κυβερνώντων του ΣΥΡΙΖΑ ούτε στιγμή η σκέψη ότι όφειλαν να ξεκινήσουν αμέσως με την εκ βάθρων άρση των αιτίων που οδήγησαν και διατηρούν στο προσκήνιο την καταστροφή της χώρας. Ότι, σε τελική ανάλυση, για να διαπραγματευθείς ελπίζοντας, και, ιδίως  για να απεμπλακείς από τον ζυγό της εξάρτησης, δεν αρκεί να το παίζεις ήρωας, χαϊδεύοντας τα αυτιά της δύστυχης κοινωνίας. Η ανεξαρτησία της χώρας διέρχεται από πολιτικές ανάταξης, άρσης των αιτίων που την κρατούν στο βυθό. Αντιθέτως, οι αποφάσεις που ελήφθησαν, όλες, κατατείνουν στην παλινόρθωση του παλαιού, απεχθούς καθεστώτος της ολιγαρχικής κομματοκρατίας. Προφανώς τόσα χρόνια δεν πληροφορήθηκαν ότι το πρόβλημα της χώρας είναι ακριβώς η ολιγαρχική κομματοκρατία και μαζί της το κράτος σε όλες του τις εκδοχές. Εξού και επικαλούνται, εξίσου όπως και οι προηγούμενοι, τους ξένους (στους διεθνείς συνωμότες των αγορών κλπ) που βυσσοδομούν εναντίον της χώρας. Σ'αυτούς στέλνουν το λογαριασμό για την επίλυση του ελληνικού προβλήματος. Άραγε δεν γνώριζαν ποιοι ήταν οι "Ευρωπαίοι" ηγεμόνες ή πώς πολιτεύονται; Αυτή καθεαυτή η δήλωση ότι αιφνιδιάσθηκαν δεν ομολογεί άγνοια, ανικανότητα, αν όχι και κάτι πολύ περισσότερο για τους ανθρώπους που η κοινωνία, απελπισμένη από τους προηγούμενους, τους εμπιστεύθηκε τις τύχες της; Υπάρχει άραγε ένας έστω πολιτικός που φρόντισε, ενόσω ήταν στην αντιπολίτευση, να θητεύσει στα της πολιτικής διακυβέρνησης της χώρας, αντί να περιμένει να μάθει στου "κασίδη το κεφάλι"; Στους τρεις μήνες της διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο δεν έγινε το παραμικρό για την ανάταξη της χώρας, αλλά αντιθέτως  δόθηκε ένα σαφές δείγμα γραφής ότι δεν έχει κατά νουν να ελευθερωθεί από την απεχθή κληρονομιά και τις αγκυλώσεις της εποχής του 3%. Όταν παρακολουθεί κανείς την ευτυχισμένη παρέα των "συντρόφων" να δηλώνουν δίκην "κατ'εκχώρισιν" αλαζόνων ότι απολαμβάνουν την εμπιστοσύνη του μονάρχη πρωθυπουργού -όπως άλλοτε οι υπουργοί του απόλυτου μονάρχη-, διερωτώμαι πόση περιφρόνηση φωλιάζει μέσα τους προς το κατ'εξακολούθηση υποζύγιο, την ελληνική κοινωνία. Η ημέρα που η κοινωνία των πολιτών θα αντιληφθεί ότι η εντολή διακυβέρνησης ηχεί στ'αυτιά του όποιου συγκατανευσιφάγου πολιτικού ως εξουσιοδότηση εν λευκώ να ασελγεί αδαπάνως επάνω της, θα έχει κάνει το μεγάλο βήμα της απελευθέρωσής της. Θα είναι η στιγμή που θα σταματήσει ο κατήφορος προς την ολική καταστροφή της χώρας. Έως τότε δεν πρέπει να εκπλήσσεται για τα επερχόμενα δεινά της.  


Δευτέρα 27 Απριλίου 2015

Γ. Κοντογιώργης: Που μας πηγαίνει ο Σύριζα;

Γιώργος Κοντογιώργης

Συνέντευξη στις 27.4.2015 στο ραδιοφωνικό σταθμό ALPHA Radio 88,6 της Καβάλας και στο δημοσιογράφο Νίκο Χαζαρίδη.

Γ.Κοντογιώργης, Μια "αριστερά" πέραν της δεξιάς;




Μια "αριστερά" πέραν της δεξιάς;
Χρειάστηκαν μόλις τρεις μήνες για να αποκαλυφθεί η γύμνια της λεγόμενης ριζοσπαστικής αριστεράς στο ιδεολογικό και πολιτικό πεδίο. Τελικά στους τρεις μήνες της αριστερής ριζοσπαστικής διακυβέρνησης κατεδείχθη ότι όχι μόνο δεν έχει τίποτε να πει, αλλά και ως φορέας διαχείρισης του κράτους επέδειξε ένα αποκρουστικό πρόσωπο. Όπως και η Δεξιά, εγκιβωτίσθηκε στη λεγόμενη διαπραγμάτευση με τους "θεσμούς" για να διαχειρισθεί την εξάρτηση της χώρας, στέλνοντας όπως και η δεξιά το λογαριασμό στους "ξένους". Προφανώς δεν άκουσε ότι η αιτία της ελληνικής κρίσης είναι πρωτογενώς εσωτερική και ένοχος γι'αυτήν είναι η πολιτική τάξη και το νεμητικό κράτος που έστησε. Έχει ενδιαφέρον να προσεχθεί ότι στους τρεις ολόκληρους μήνες της διακυβέρνησης τα πρώτα και μόνα επείγοντα μέτρα που έκρινε ότι είχε να λάβει για να αναταχθεί η χώρα είναι: η "τακτοποίηση" του Ξηρού, η εκπλήρωση "υποσχετικών" προς τους αντιεξουσιαστές, η πολιτική διαχείριση του νόμου (διάβαζε της ανομίας), η δήλωση βουλήσεως για τη μεταβολή της χώρας σε χωματερή του παγκόσμιου καπιταλισμού και των πολιτικών του ηγεμόνα, η διαβεβαίωση ότι η δημόσια διοίκηση θα ανασυγκροτηθεί, όπως και από τη δεξιά, με την "αξιολόγηση" των υπαλλήλων, η ανάκτηση των πανεπιστημίων από την κομματοκρατία με την επαναφορά των παρατάξεων σ'αυτά και ο δια του "ασύλου" έλεγχος της κίνησης των ιδεών, η παράδοση των σχολείων στον κομματικό συνδικαλισμό, η αλλαγή του εκλογικού νόμου (!) στην αυτοδιοίκηση και πολλά τέτοια που ουσιαστικά ανακοινώνουν την παλινόρθωση του παλαιού καθεστώτος που οδήγησε στην καταστροφή. Δεν άκουσαν ούτε γνωρίζουν ότι το κράτος είναι αυτό που παράγει ελλείμματα, σκάνδαλα, διαπλοκές, ανομία, που εμποδίζει την ανάπτυξη, που αν δεν στέλνει τους Έλληνες στην ανεργία τους εξορίζει στην ξενιτιά. Όταν τους προσάπτει κανείς ότι η πρώτη ριζοσπαστική αριστερή απόφαση που είχαν να λάβουν ήταν η απελευθέρωση του Ξηρού απαντούν αφοπλιστικά: "Μα αφού δεν μας αφήνουν να κάνουμε κάτι άλλο, κάναμε κι εμείς αυτό για να δείξουμε ότι κάτι κάνουμε" (SIC). Τελικά, η απόσταση ανάμεσα στην αριστερά που στο όνομα της προλεταριακής διεθνούς υπερασπιζόταν τον πολιτικό ολοκληρωτισμό, στο όνομα της προόδου, και στη "ριζοσπαστική αριστερά" που επαγγέλλεται τον ολοκληρωτισμό της διεθνούς των αγορών, στο όνομα της προόδου, είναι μόλις μια εποχή. Το λάφυρο όμως είναι το ίδιο. Η κοινωνία των πολιτών.  Ο εχθρός παραμένει κοινός: η κοινωνία των πολιτών.  Το υποκείμενο της πολιτικής κυριαρχίας η κοινωνία των πολιτών επίσης. Ο αρχαίος τύραννος ήξερε τι εννοούσε όταν συμβούλευε τον ομότεχνό του ότι για να διαιωνίσει την εξουσία του ένας τρόπος υπάρχει: η εξίσωση των μελών της κοινωνίας με το μηδέν. Όλα δείχνουν ότι η "αριστεία του μηδενός", που διακήρυξαν οι διάφοροι "Μπαλταδόροι" ως μέτρο κρίσεως για το πολιτεύεσθαι της άρχουσας ριζοσπαστικής αριστεράς, θα αποτελέσει το νέο δόγμα για τη διακυβέρνηση της χώρας. Για να παραφράσω τον πάντα επίκαιρο Χρόνη Μίσσιο, "ευτυχώς που κάποιοι [από εκείνους που ανάλωσαν τη ζωή τους για την Αριστερά] πέθαναν νωρίς", για να μην βλέπουν τους "συντρόφους" τους να πολιτεύονται πέραν της δεξιάς στο όνομά τους. Για να μην δουν την "Συριζαία" Αριστερά να συνεχίζει την "παράδοση" της Δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ, να παραδίδει στην επόμενη κυβέρνηση, μια Ελλάδα μικρότερη από όσο την παρέλαβε..         

Σάββατο 25 Απριλίου 2015

Το δόγμα της "ενιαίας σκέψης" θεμέλια αρχή της Αριστερής και της Δεξιάς εκδοχής της κομματοκρατίας



 Απόσπασμα από το βιβλίο του Γ.Κοντογιώργη, Οι Ολιγάρχες, Εκδόσεις Πατάκη, 2014.
"Η ιδέα της εναντίωσης στην κομματοκρατία αντιμετωπίζεται με βαθύτατη εχθρότητα από όλο το πολιτικό φάσμα, από τη Δεξιά έως την Αριστερά και τους αντιεξουσιαστές, διότι όλοι τους είναι, συνειδητά ή μη, ιδεολογικά ολιγαρχικοί και, συχνά, αντιδραστικοί. Αντιμετωπίζεται επίσης με απορία, αφού εκτός από τη βαθιά τους άγνοια, που αποδίδει την άγνοια του συνόλου της νεοτερικότητας για το τι είναι δημοκρατία και, έστω, αντιπροσώπευση, δυσπιστούν κατέναντι της κοινωνίας των πολιτών, μη θεωρώντας την ικανή να διοικήσει τα του οίκου της. Οι θεσμοί της αντιπροσώπευσης και της δημοκρατίας δεν αποκλείουν τα κόμματα/παρατάξεις. Τα προορίζουν όμως για ρόλους θεράποντος της πολιτείας, την οποία εν όλω ή εν μέρει ενσαρκώνει η κοινωνία, συγκροτημένη σε δήμο. Όσοι δεν μπορούν να «φαντασθούν θεσμούς χωρίς τον κομματικό έλεγχο» δεν έχουν παρά να αποσυρθούν στην ιδιωτεία τους, δεν είναι αναγκαίο να παρακωλύουν την πρόοδο προσποιούμενοι τους παραστάτες του λαού στην πολιτική εξουσία. Εκεί, στην ιδιωτεία, θα έχουν τον απαιτούμενο χρόνο να διαβάσουν για να ενημερωθούν και κυρίως να αποβούν ενδεχομένως παραγωγικοί συντελεστές του βίου τους. Σε κάθε περίπτωση, οφείλουν να γνωρίζουν ότι το αυταρχικό φαινόμενο (ενοίς και ο φασισμός) είναι δομικά ετεροθαλές αδελφάκι του σημερινού πολιτικού συστήματος. Αποτελεί, ως εκ τούτου, παράγωγο του κράτους που ενσαρκώνει το πολιτικό σύστημα (όπως αυτό της νεοτρικότητας) και ασυζητητί μορφολογική του παρέκκλιση. Η αντιπροσώπευση και, περαιτέρω, η δημοκρατία τοποθετούνται στον αντίποδά τους. Θα ήταν οξύμωρο να εγκαλείται για τις φασιστικές του ρίζες όποιος εναντιώνεται στο προ-αντιπροσωπευτικό σύστημα της νεοτερικότητας στο όνομα της αντιπροσώπευσης και, μάλιστα, της δημοκρατίας, και όχι ο δυνάμει θιασώτης του πολιτικά κυρίαρχου κράτους από το οποίο αναδύθηκε το αυταρχικό φαινόμενο σε όλες του τις εκδοχές (το απολυταρχικό, το ολοκληρωτικό, το χουντικό κ.ά.)".

Δευτέρα 20 Απριλίου 2015

Συνέδριο Δημοκρατία και πόλις, Στο Πάντειο, 24.4.2015




ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΗΜΕΡΙΔΑΣ
09.30 – 10.00
    ΠΡΟΣΕΛΕΥΣΗ  -  ΕΓΓΡΑΦΕΣ
10.00 – 10.15
    ΕΝΑΡΞΗ  -  ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ
                                                                    
                                                                            10.15 – 12.00     Εισηγήσεις
                                                
10.15 – 10.30
Στέλιος  Περράκης,  Καθηγητής  Διεθνών και Ευρωπαϊκών Θεσμών, Αναπληρωτής  Πρύτανη
                                         Διεθνών και Ευρωπαϊκών Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων
                                         Παντείου Πανεπιστημίου
Θέμα :  «Ταυτότητες, ετερότητα  και ανεκτικότητα. Προκλήσεις στη σύγχρονη δημοκρατία»

10.30 – 10.45
Εμμανουήλ  Μικρογιαννάκης, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας Πανεπιστημίου Αθηνών,
                                                              τ. Κοσμήτωρ Φιλοσοφικής  Σχολής  ΕΚΠΑ,
                                                              Πρόεδρος  Φ.Σ. «Παρνασσός»
Θέμα:  «Η προβληματική της Δημοκρατίας»

10.45 – 11.00
Μαρία Ντούρου – Ηλιοπούλου,  Καθηγήτρια Μεσαιωνικής  Ιστορίας της Δύσεως
                                                                   Πανεπιστημίου  Αθηνών
Θέμα:  «Η εξέλιξη των πόλεων στη μεσαιωνική Δύση»

11.00 – 11.15
Κυριάκος  Σουλιώτης,  Επίκουρος Καθηγητής Πολιτικής Υγείας Πανεπιστημίου Πελοποννήσου,
                                              Επιστημονικός Συνεργάτης – Επισκέπτης  Καθηγητής  Ιατρικής Σχολής
                                              Πανεπιστημίου  Αθηνών
Θέμα:  «Αναζητώντας τη δημοκρατία στην υγεία:
              ερευνητικά ευρήματα και μηνύματα  πολιτικής»  

11.15 – 11.30
  Μιχαήλ Φωστηρόπουλος, BSc (Hons) Sociology/Economics, MSc Shipping, Trade and Finance, City University, London, UK,  Διευθυντής της Εταιρείας Almi Tankers S.A.
   Θέμα: « Εκπαιδεύοντας στη συλλογική συμμετοχή: Η καινοτομία του Growth Mindset»
11.30 – 11.45
Κωνσταντίνα – Νάντια Σερεμετάκη, Αναπληρώτρια  Καθηγήτρια Πολιτισμικής Ανθρωπολογίας
                                                                         Πανεπιστημίου Πελοποννήσου
Θέμα:  «Δημοκρατικός Θάνατος: Υπερβαίνοντας τη Χαρτογραφική Τάξη της Σύγχρονης
              Πόλης»

11.45 – 12.00
Γιώργος Κοντογιώργης, Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης, πρ. Πρύτανης  Παντείου Πανεπιστημίου
Θέμα:   «Ελευθερία και ιδιοκτησία στη δημοκρατία»

12.00 – 12.15    ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ -  ΚΑΦΕΣ
                                                               
                                                                          12.15 – 13.00    ΣΥΖΗΤΗΣΗ