Απόσπασμα από το βιβλίο του Γ.Κοντογιώργη, Οι Ολιγάρχες, Εκδόσεις Πατάκη, 2014.
"Η ιδέα της εναντίωσης στην κομματοκρατία
αντιμετωπίζεται με βαθύτατη εχθρότητα από όλο το πολιτικό φάσμα, από τη Δεξιά
έως την Αριστερά και τους αντιεξουσιαστές, διότι όλοι τους είναι, συνειδητά ή
μη, ιδεολογικά ολιγαρχικοί και, συχνά, αντιδραστικοί. Αντιμετωπίζεται επίσης με
απορία, αφού εκτός από τη βαθιά τους άγνοια, που αποδίδει την άγνοια του
συνόλου της νεοτερικότητας για το τι είναι δημοκρατία και, έστω,
αντιπροσώπευση, δυσπιστούν κατέναντι της κοινωνίας των πολιτών, μη θεωρώντας
την ικανή να διοικήσει τα του οίκου της. Οι θεσμοί της αντιπροσώπευσης και της
δημοκρατίας δεν αποκλείουν τα κόμματα/παρατάξεις. Τα προορίζουν όμως για ρόλους
θεράποντος της πολιτείας, την οποία εν όλω ή εν μέρει ενσαρκώνει η κοινωνία,
συγκροτημένη σε δήμο. Όσοι δεν μπορούν να «φαντασθούν θεσμούς χωρίς τον
κομματικό έλεγχο» δεν έχουν παρά να αποσυρθούν στην ιδιωτεία τους, δεν είναι
αναγκαίο να παρακωλύουν την πρόοδο προσποιούμενοι τους παραστάτες του λαού στην
πολιτική εξουσία. Εκεί, στην ιδιωτεία, θα έχουν τον απαιτούμενο χρόνο να
διαβάσουν για να ενημερωθούν και κυρίως να αποβούν ενδεχομένως παραγωγικοί
συντελεστές του βίου τους. Σε κάθε περίπτωση, οφείλουν να γνωρίζουν ότι το
αυταρχικό φαινόμενο (ενοίς και ο φασισμός) είναι δομικά ετεροθαλές αδελφάκι του
σημερινού πολιτικού συστήματος. Αποτελεί, ως εκ τούτου, παράγωγο του κράτους
που ενσαρκώνει το πολιτικό σύστημα (όπως αυτό της νεοτρικότητας) και ασυζητητί
μορφολογική του παρέκκλιση. Η αντιπροσώπευση και, περαιτέρω, η δημοκρατία
τοποθετούνται στον αντίποδά τους. Θα ήταν οξύμωρο να εγκαλείται για τις
φασιστικές του ρίζες όποιος εναντιώνεται στο προ-αντιπροσωπευτικό σύστημα της
νεοτερικότητας στο όνομα της αντιπροσώπευσης και, μάλιστα, της δημοκρατίας, και
όχι ο δυνάμει θιασώτης του πολιτικά κυρίαρχου κράτους από το οποίο αναδύθηκε το
αυταρχικό φαινόμενο σε όλες του τις εκδοχές (το απολυταρχικό, το ολοκληρωτικό,
το χουντικό κ.ά.)".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου