Με αφορμή την παρουσίαση/συζήτηση στον Ιανό (Δευτέρα, 20 Ιουνίου 22, στις 8 μμ) του Κοσμοσυστήματος του Γ.Κοντογιώργη

 

 

Η κοσμοσυστημική γνωσιολογία ως χορηγός μιας νέας καθολικής κοινωνικής επιστήμης για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της εποχής μας

1.Το εγχείρημα του καθηγητή Γιώργου Κοντογιώργη  να συγκροτήσει ένα καθολικό σύστημα γνώσης εδρασμένο στην κοσμοσυστημική ανασύνταξη της κοσμοϊστορίας που να απαντά στα προαπαιτούμενα της επιστήμης εκδιπλώνεται στο εξάτομο έργο του Το ελληνικό κοσμοσύστημα και σε ένα πλήθος άλλων έργων στα οποία διαπραγματεύεται ειδικότερες πτυχές της κοσμοσυστημικής γνωσιολογίας.

Η κοσμοσυστημική γνωσιολογία αντλεί τις απαντήσεις στις θεμέλιες  συνιστώσες της επιστήμης από την κοσμοσυστημική αναδιάταξη του κοινωνικού φαινομένου: την εννοιολογία των φαινομένων, την τυπολογία τους, μια παραδειγματική εξελικτική βιολογία του κοινωνικού γίγνεσθαι και εντέλει μια μεθοδολογία που κάνει εφικτή την υπέρβαση των περιορισμών που αφορούν στις διαφορετικές εκδηλώσεις του κοινωνικού φαινομένου (λχ εξ επόψεως κλίμακας, πολιτισμικών διαφοροποιήσεων κλπ).

Θεμέλιο του εγχειρήματος αυτού αποτελεί η κοσμοσυστημική ανάγνωση του ελληνικού κόσμου, δυνάμει της οποίας γίνεται εφικτή η οικοδόμηση ενός ολοκληρωμένου πανοράματος του ανθρωποκεντρικού γίγνεσθαι της ανθρωπότητας. Ο ελληνικός κόσμος, αποτέλεσε για τον καθηγητή Κοντογιώργη το ταυτολογικό ισοδύναμο του ανθρωποκεντρικού κοσμοσυστήματος που εδράσθηκε στη μικρή κλίμακα της πόλης, προέκταση, φάση του οποίου αποτελεί η μεγάλη κλίμακα του κράτους-έθνους, γνωστή ως «νεοτερικότητα».

Στο μέτρο που η επιστήμη της νεοτερικότητας παραμένει στατική, χωρίς να εγγράφει εαυτήν σε μια εξελικτική βιολογία και κατά τούτο σε μια προοπτική υπέρβασης της εποχής της, το ελληνικό κοσμοσυστημικό παράδειγμα παραμένει η μοναδική πηγή αυτογνωσίας, δηλαδή επίγνωσης της φάσης που βιώνει ο σύγχρονος άνθρωπος και της κατεύθυνσης του μέλλοντός του. Εν προκειμένω η κοσμοσυστημική γνωσιολογία αποφαίνεται ότι η ανθρωπότητα στις ημέρες μας αφήνει πίσω της την πρώιμη ανθρωποκεντρική περίοδο που εγκαινίασε σημειολογικά ο ευρωπαϊκός διαφωτισμός για να εισέλθει σε μια μεταβατική φάση η οποία μέλλεται να προετοιμάσει το έδαφος για την ολοκλήρωσή του με πρόσημο τη δημοκρατία στο κρατοκεντρικό περιβάλλον το οποίο διέρχεται και επέκεινα την είσοδό του  στη μετακρατοκεντρική φάση της οικουμένης.