Ο καθηγητής Γιώργος Κοντογιώργης, αναλύει τον χαρακτήρα της παγκόσμιας κρίσης, που είναι τελικά "δυτική" και "ευρωπαϊκή" με ξεχωριστή διάσταση για την Ελλάδα. Διαπιστώνει ότι μολονότι εκδηλώνεται ως χρηματοπιστωτική, είναι βαθιά πολιτική και αναγγέλει το τέλος του (προ-αντιπροσωπευτικού) πολιτικού συστήματος της νεοτερικότητας. Θέτει ως προύπόθεση της διεξόδου απο την κρίση, μια νέα ισορροπία ανάμεσα στην κοινωνία των πολιτών, το κράτος και την "αγορά", που θα επέλθει με την αλλαγή του πολιτικού συστήματος, έτσι ώστε η κοινωνία να μεταβληθεί σε θεσμικό συντελεστή του. Με την αντιπροσωπευτική προσομοίωση του πολιτικού συστήματος η κοινωνία θα δεσμεύει θεσμικά τούς πολιτικούς, ώστε να λειτουργούν ως ελεγχόμενοι και ανακλητοί εντολοδόχοι της και θα ορίζει τις γενικές κατευθύνσεις της πολιτικής πράξης, προκειμένου να αποτρέπεται η ολοκληρωτική καθυπόταξη του κράτους στις αγορές. Η κοινωνία των πολιτών, με την είσοδό της στην πολιτεία, θα είναι σε θέση να υπαγορεύσει στις οικονομίες (στις "αγορές") ένα ρόλο που να προσιδιάζει σε λειτουργίες κοινού συμφέροντος, αντί της δεσποτικής ηγεμονίας που ουσιαστικά κατέκτησαν ήδη σήμερα.
Σελίδες
▼
Τρίτη 12 Ιουλίου 2011
Γ. Κοντογιώργης. Εκπομπή "Για την κρίση: Δύση, Ε.Ε. και Ελλάδα", με τον Ν. Αργυρόπουλο, Blue sky, 9-7-11
Ο καθηγητής Γιώργος Κοντογιώργης, αναλύει τον χαρακτήρα της παγκόσμιας κρίσης, που είναι τελικά "δυτική" και "ευρωπαϊκή" με ξεχωριστή διάσταση για την Ελλάδα. Διαπιστώνει ότι μολονότι εκδηλώνεται ως χρηματοπιστωτική, είναι βαθιά πολιτική και αναγγέλει το τέλος του (προ-αντιπροσωπευτικού) πολιτικού συστήματος της νεοτερικότητας. Θέτει ως προύπόθεση της διεξόδου απο την κρίση, μια νέα ισορροπία ανάμεσα στην κοινωνία των πολιτών, το κράτος και την "αγορά", που θα επέλθει με την αλλαγή του πολιτικού συστήματος, έτσι ώστε η κοινωνία να μεταβληθεί σε θεσμικό συντελεστή του. Με την αντιπροσωπευτική προσομοίωση του πολιτικού συστήματος η κοινωνία θα δεσμεύει θεσμικά τούς πολιτικούς, ώστε να λειτουργούν ως ελεγχόμενοι και ανακλητοί εντολοδόχοι της και θα ορίζει τις γενικές κατευθύνσεις της πολιτικής πράξης, προκειμένου να αποτρέπεται η ολοκληρωτική καθυπόταξη του κράτους στις αγορές. Η κοινωνία των πολιτών, με την είσοδό της στην πολιτεία, θα είναι σε θέση να υπαγορεύσει στις οικονομίες (στις "αγορές") ένα ρόλο που να προσιδιάζει σε λειτουργίες κοινού συμφέροντος, αντί της δεσποτικής ηγεμονίας που ουσιαστικά κατέκτησαν ήδη σήμερα.
Κατά την ιουδαϊκή εορτή Χανουκά (αντίστοιχη των Χριστιανικών «Φώτων») η οποία γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 25 του Εβραϊκού μήνα Κισλέβ και διαρκεί οκτώ ημέρες, εορτάζεται (σύμφωνα με τα βιβλία των Μακκαβαίων) η νίκη των εβραίων επί των στρατευμάτων του επίγονου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Αντίοχου του Επιφανούς (και η σφαγή των Ελλήνων που κατοικούσαν στην Παλαιστίνη). Ακολουθεί απόσπασμα από το βιβλίο του ραβίνου Ahron Lopiansky, με τον τίτλο «Timepieces».
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναφέρεται στην μάχη Ελληνισμού-ιουδαϊσμού, υπό την οπτική ενός ραβίνου. Βρίσκεται γραμμένο στα αγγλικά στην εβραϊκή ιστοσελίδα Aish.com (και συγκεκριμένα στην σελίδα http://www.aish.com/h/c/b/48970041.html) όπου ταξινομούταν στην κατηγορία «Εορτολόγιο» (Holidays) και συγκεκριμένα στην ιουδαϊκή εορτή Χανουκά, κατά την οποία οι εβραίοι σύμφωνα με το βιβλίο των Μακκαβαίων, νίκησαν τα στρατεύματα του Επίγονου του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Αντίοχου του Επιφανούς και κατέσφαξαν τους Έλληνες που κατοικούσαν στην Παλαιστίνη.
Στην ίδια κατηγορία, βρίσκονται και κείμενα με τίτλο «Ελλάς, η Σκοτεινή Πλευρά», «Βλέποντας μέσα από το Σκότος», «Φωτίζοντας τις Ημέρες του Σκότους», «Η Δόξα του Ισραήλ εναντίον του Ελληνικού Κάλλους» κλπ… όπου παρουσιάζεται η «ένδοξη» κι «ανεπανάληπτη νίκη», του ιουδαϊσμού επί του Ελληνισμού, η οποία παρουσιάζεται θρησκευτικά από τους εβραίους σαν την επικράτηση του «φωτός σοφίας» από τον «εκλεκτό λαό»-Ισραήλ επί των «ανόητων», «βλαβερών» κι «άχρηστων» Ελλήνων, οι οποίοι σε κάθε τομέα (το συγκεκριμένο κείμενο αναφέρεται στην φιλοσοφία ως τρόπος ζωής), αντιπροσωπεύουν το …«σκότος».
Πέραν του γνωστού και διάχυτου φαρισαϊσμού που εξέρχεται από τα γραμμένα ενός ραβίνου το κείμενο αυτό είναι ενδιαφέρον, κυρίως διότι αποτυπώνει την θεμελιακή αντίληψη ενός εβραίου έναντι της Ελλάδας και του Ελληνισμού. Ως εκ τούτου, το κείμενο αυτό είναι απλά αντιπροσωπευτικό των όσων κατ’ ουσίαν ένας ραβίνος κηρύττει σε μια συναγωγή την ημέρα που οι εβραίοι εορτάζουν την Χανουκά.