αφου εχετε σε τοση εκτιμηση την κοινωνια,θελω παρα πολυ να μου σχολιασετε την σταση της κοινωνιας απεναντι στους ανθρωπους που δεν πηραν μεσα στην προθεσμια το πτυχιο τους.οι ανθρωποι φερουν μεσα τους σαν αγος αυτην τους την τυχη η μοιρα.Εσεις που ησασταν καθηγητης καταλαβαινετε...κι ολα αυτα επειδη η κοινωνια και η πραγματικοτητα τους ψιθυριζει στο μυαλο οτιειναι μονο ανταξιοι του επιπεδου γνωσεων που κατεκτησαν.
αναφερομαι σε αυτο που ονομαζεται '' κοινωνικος αποκλεισμος''.Πολλων ανθρωπινων περιπτωσεων.Εγω αναφερομαι σε οσους δεν ολοκληρωσαν τις σπουδες τους εν προκειμενω.Ειμαι μαρτυρας ιδιαιτερα αρνητικων συμπεριφορων απεναντι σε αυτους τους ανθρωπους: ''στα 40 σου και 50 σου θα χτυπας το κεφαλι σου στον τοιχο για την επιλογη σου'',''μονο τις πλατες των αλλων θα κοιτας,αφου εμεινες χωρις πτυχιο εντελει'',''εισαι αξιος μονο των γνωσεων που απεκτησες η των μαθηματων που εξεταστηκες επιτυχως-τιποτα παραπανω'',''δεν διαφερεις σε τιποτα απο εναν που δεν φοιτησε σε πανεπιστημιο,ολη σου η προσπαθεια απεφερε μονο ενα μηδενικο''.Μιλαω για την ομαδα των ανθρωπων που παρατησαν τις σπουδες τους,αναλογα ο καθενας σε ποια χρονικη στιγμη,στο πανεπιστημιο.Και ειναι μεγαλη ομαδα,με γνωστους μου στην Αμερικη και την Σουηδια,που νιωθουν ακριβως τα ιδια,εναν κοινωνικο αποκλεισμο.Ειδικα στην Ελλαδα,σε μια κοινωνια που το 1981 σε ερευνα απαντησε οτι ειναι η ''μεγιστη αξια'' οι πανεπιστημιακες σπουδες.Επομενως ολοι αυτοι αποκλειονται απο τον παραπανω ορισμο της κοινωνιας.Που ειναι λοιπον ο ανθρωποκεντρισμος εδω;Φανταζομαι κι εσεις θα ξερετε ανθρωπους που στην πορεια των σπουδων τους,αποφασισαν καποια στιγμη να εγκαταλειψουν.....
για τον κοινωνικο ρατσισμο αυτον ομιλω-τον εκπαιδευτικου τυπου.που αφορα εντελει παρα πολλους ακομα και σε παγκοσμιο επιπεδο.Γιατι τετοιος αποκλεισμος απο την κοινωνια;και γιατι η ελληνικη κοινωνια ακολουθει κατ γραμμα αυτην την πλατωνικη εντολη;οτι δηλαδη μονο μεσα απο την Παιδεια κανεις θα δει το φως,αλλιως μονο απεικασματα της Αληθειας.Ειναι αδικο και αυτο.
αναφερομαι συνολικα και συνοπτικα στην κοινωνικη αντιδραση που προκαλουν οι φοιτητες που δεν κατορθωσαν να αποκτησουν ενα πτυχιο και τον συνακολουθο ρατσισμο,ως βαθια αδικο στοιχειο της κατα τα αλλα ανθρωποκεντρικης ελληνικης κοινωνιας
νομιζω οτι σας ρωταει,με ορους δικους σας,για το προβλημα των φοιτητων,που δεν ολοκληρωσαν ποτε τις σπουδες τους,σαν τον Παπαδιαμαντη η τον ΣΙκελιανο,και την αναλογη γνωμη που εχει για αυτους η κοινωνια.Εγω αυτο καταλαβα
Ο/Η George Contogeorgis είπε... Την κοινωνία την αντιμετωπίζω υπό το πρίσμα του συντελεστή του κοινωνικού, οικονομικού και πολιτικού γίγνεσθαι. Εάν είναι ιδιώτης ή μέρος του συστήματος. Με ενδιαφέρει να διαγνώσω πότε η κοινωνία -τα μέλη της- είναι ελεύθερα και σε ποιό πεδίο: το ατομικό, το κοινωνικό, το πολιτικό κλπ. Δεν είναι θέμα "εκτίμησης" της κοινωνίας αλλά αξιολόγησης της θέσης της. Το ίδιο πράττω και στο ζήτημα των πολιτειών. Δεν αξιολογώ για παράδειγμα τη δημοκρατία, συγκροτώ τη γνωσιολογία της και αναζητώ το περιεχόμενο ή τις επιπτώσεις της. Δεν υπάρχουν στην κοσμοσυστημική γνωσιολογία ιδανικά συστήματα, κοινωνίες ή αξίες. Το θέμα που θίγετε είναι επομένως άλλης τάξεως. Αφορά στην θέση του πτυχίου -των πανεπιστημιακών σπουδών τελικά- στο αξιακό σύστημα της κοινωνίας. Εάν είναι ψηλά στην ιεραρχία -όπως είναι όντως στην ελληνική κοινωνία-, θα είναι ανάλογη και η προσέγγισή της, δηλαδή και η αντιμετώπιση όσων είτε τις απορρίπτουν είτε τις εγκαταλείπουν. Η έμφαση στο πτυχίο έχει και μια άλλη, σημαίνουσα διάσταση: την κοινωνική καταξίωση και την κοινωνική κινητικότητα. Συγχρόνως, όμως, πρέπει να διακρίνουμε το πτυχίο και την πανεπιστημιακή σπουδή από τη γνώση, την καλλιέργεια, την "μόρφωση". Συνήθως πολλοί από αυτούς που εγκαταλείπουν τις σπουδές τους αισθάνονται ότι δεν τους χωράει το κοστούμι της τυποποιημένης γνώσης. Οι πανεπιστημιακές σπουδές έχουν από καιρό πάψει να θεραπεύουν τη γνωστική διαδικασία, αποβλέπουν-ιδίως στις κοινωνικές/ανθρωπιστικές σπουδές- να πειθαναγκάσουν τον άνθρωπο να εναρμονισθεί με το κρατούν σύστημα, απολογητές του είναι οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι. Λίγο πολύ όμως κάτι ανάλογο συμβαίνει και στις άλλες επιστήμες. Ο νέος που διαλογίζεται πέραν του καθιερωμένου, που έχει ανησυχίες, αισθάνεται ότι ο χώρος του πανεπιστημίου του είναι πολύ περιορισμένος. Μου έχει συμβεί να επανέρχονται να παρακολουθήσουν τα μαθήματά μου άνθρωποι που εγκατέλειψαν από έλλειψη ενδιαφέροντος τις σπουδές γιατί συνέβη να βρουν το νήμα μιας προβληματικής που τους κίνησε το ενδιαφέρον. Η κοινωνία που θα μεμφθεί το άτομο αυτό βλέπει την "εγκατάλειψη" υπό το πρίσμα της επαγγελματικής του προοπτικής. Ο ίδιος όμως τις αντιμετωπίζει ως αφετηρία απελευθέρωσης από το ανοίκειο. Πρόκειται για μια σύγκρουση αξιών, που δεν συνδέεται με την φύση της κοινωνίας. Οι σπουδές είναι αξιακό γνώρισμα της ανθρωποκεντρικής κοινωνίας. Η απαξίωση του άλλου που διαφεύγει από το καθιερωμένο, είναι μέρος της λειτουργίας αυτής. Σημασία έχει ότι ο άλλος μπορεί να διαφύγει και να αναπτύξει τις δεξιότητές του, τις ανησυχίες του. Εάν επιτύχει, η κοινωνία θα τον αναγνωρίσει στον νέο του ρόλο. Λ.χ. στη λογοτεχνία, στην πολιτική κλπ. Εάν δεν επιτύχει, εάν δεν ανέλθει στην κοινωνική ιεραρχία, το "ατύχημα" θα ξεχασθεί και θα ακολουθήσει τον δικό του δρόμο. Πάντως, πιστεύω ότι η διάσταση αυτή που επισημαίνετε, έχει να κάνει με το γεγονός ότι το Πανεπιστήμιο έπαψε να παίζει τον ρόλο που ανέλαβε να εκπληρώσει κατά την περίοδο της Αναγέννησης. Δεν ανταποκρίνεται πια, ούτε σε εκείνον ούτε και στις ανάγκες ή αναζητήσεις του σημερινού ανθρώπου. Ιδίως του "ψαγμένου", του ανήσυχου, του διαλογιζόμενου ανθρώπου. Η κοινωνία δεν είναι υποχρεωμένη να το γνωρίζει αυτό. Ξέρει όμως ότι για τον κοινό άνθρωπο, οι σπουδές έχουν μια παιδευτική σημασία και αποτελούν επίσης μέσον κοινωνικής κινητικότητας. Στο γενικότερο πλαίσιο όμως, δηλαδή στις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις η "παιδεία" δεν παίζει ουσιαστικά κανέναν ρόλο. 23 Νοεμβρίου 2010 2:08 π.μ.
ειμαι φοιτητης Ψυχολογιας στο Παντειο Πανεπιστημιο.Δυστυχως το εν λογω Πανεπιστημιο δεν εχει υπηρεσια υποστηριξης φοιτητων.Εγω ειμαι μισος Αμερικανος,αλλα ζω στην Ελλαδα απο πολυ μικρη ηλικια.Κατορθωσα πολυ δυσκολα να περασω στο τμημα το οποιο εγκατελειψα για 3 χρονια και στο οποιο επαναδραστηριοποιηθηκα,υπο τον φοβο οτι αν δεν ολοκληρωσω,τα πλατωνικα αντανακλαστικα της ελληνικης κοινωνιας οπως και της αμερικανικης θα με απομονωναν και θα με περιθωριοποιουσαν.Εχω ενα χρεος 56 μαθηματων το οποιο στον χρονο που μου απομενει ( 6 χρονια) απλα θα προσπαθησω να περιορισω σε αριθμο.δεν υπαρχει πλεον η διαταξη του αιωνιου φοιτητη,καθως και τα δικα μου προβληματα υγειας-ψυχολογικης και σωματικης-δεν παυουν να με παρενοχλουν.δεν θα συνεχισω μεχρι το τελος.οι Καθηγητες δεν με βοηθουν ιδιαιτερα,ουτε οι φοιτητες.ηδη εχει αρχισει η απορριψη.σε πανεπιστημια του εξωτερικου οσο γνωριζω σε πετουν εξω,να το πω κυνικα αν χρωστας ενα μαθημα και δεν το δωσεις συντομα,αν θυμαμαι καλα.ο διαλογισμος μου ξεκινησε με τον φοβο οτι αν δεν ολοκληρωσω θα ειμαι ο μονος που δεν θα ολοκληρωσει τις σπουδες του...πιο πολυ ομως με ενοχλει η διατυπωσε οτι αν δεν ολοκληρωσεις την εκπαιδευση σου δεν θα δεις την Αληθεια,το Φως αλλιως.Οπως ο Πλατωνας
Μην ξεχνάς ότι η πνευματική εργασία είναι μοναχική υπόθεση και δεν ανταμοίβεται. Δεν αναμένεις καταξίωση από την κοινωνία, αναζητάς εσωτερική ικανοποίηση. Αν σε ικανοποιεί αυτό που κάνεις πέτυχες το σκοπό σου. θα κοιμηθείς καλά τη νύχτα, γεμάτος ευχαρίστηση, διότι θα έχει απαντήσει σε ένα ακόμη υπαρξιακό ερώτημα. Ή θα έχεις μάθει κατι...
Εσεις που ειστε καθηγητης σιγουρα θα γνωριζετε περιπτωσεις ανθρωπων που απερριψαν η εγκατελειψαν τις σπουδες τους.(Εγω θα τις συνεχισω μεχρι το τελος,μεχρι την διαγραφη μου).Αναμενω ομως μια απαντηση σε ενα κρισιμο ερωτημα,το οποιο ειναι και ψυχολογικης υφης.Ειναι βεβαιο οτι μια τυχον αποτυχια στα φοιτητικα καθηκοντα,και τον ακολουθο εξοστρακισμο του φοιτητη απο τα πανεπιστημιακα εδρανα,οτι δεν θα του επηρεασει την ζωη του;Μιλω οχι μονο σε κοινωνικο επιπεδο αλλα και σε εσωτερικο.Ειναι αβασταχτο να περιγραφω στους Αμερικανους η Ελληνες φιλους μου οτι δεν ολοκληρωθηκε επιτυχως η προσπαθεια μου...Θελω να σας ευχαριστησω για την βοηθεια,εγω απο την πλευρα μονο προσπαθησα να θιξω ενα κοινωνικο προβλημα αυτο του κοινωνικου ρατσισμου και δη του εκπαιδευτικου ρατσισμου,δεν ξερω ποσο κοντα ειναι με τις αναζητησεις σας...ισως απεχει.δεν παυει ομως να ειναι σοβαρα παρον μεσα στην κοινωνικη ζωη,αυτο και οι ενοχες του
ισως δεν εχω καταλαβει καλα κυριε Κοντογιωργη αλλα εσεις πως υποδεχεστε αυτον εκπαιδευτικο ρατσισμο;η γιατι να ειναι κανεις αμορφωτος αν του μενουν 3 μαθηματα για το διπλωμα και διακοψει;
Διέκρινα το τυπικο στοιχείο που σου δίνει το επαγγελματικό "διαβατήριο" από τη μάθηση που καταρχήν δεν συνδέεται υποχρεωτικά με το πανεπιστήμιο. Προφανώς δεν κρίνεται από τις πανεπιστημιακές σπουδές η μόρφωση. Γνωρίζω καθηγητές αμόρφωτους, όπως και ανθρώπους που δεν επήγαν στο πανεπιστήμιο και διαθέτουν ισχυρή θεμέλια μάθηση, δηλαδή παιδεία.
με λενε Βανα Αναγνωστου κι ουτε κι εγω εχω ολοκληρωσει τις σπουδες μου.δεν ξερω τι θα συμβουλεψει ο κυριος καθηγητης,αλλα και παλι νομιζω οτι αυτη η πεποιθηση-κοινωνικη αντιληψη ειναι οντως εμφυτευμα στον εγκεφαλο των Ανθρωπων.στο 4ο ετος σταματησα,αλλα δεν το εχω μετανιωσει εως σημερα.μην ανησυχειτε και ψυχολογικα επηρεαζεστε η μην το αφηνετε να σς χτυπα κυριε Παπαιωαννου.ενα σκοτεινο πεπλο ειναι μονο ως λεγει ο Λουκρητιος για την θρησκεια.η δημιουργικοτητα δεν καταστελλεται ουτε ενισχυεται με το πτυχιο
αφου εχετε σε τοση εκτιμηση την κοινωνια,θελω παρα πολυ να μου σχολιασετε την σταση της κοινωνιας απεναντι στους ανθρωπους που δεν πηραν μεσα στην προθεσμια το πτυχιο τους.οι ανθρωποι φερουν μεσα τους σαν αγος αυτην τους την τυχη η μοιρα.Εσεις που ησασταν καθηγητης καταλαβαινετε...κι ολα αυτα επειδη η κοινωνια και η πραγματικοτητα τους ψιθυριζει στο μυαλο οτιειναι μονο ανταξιοι του επιπεδου γνωσεων που κατεκτησαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήτι λοιπον γινεται με αυτους τους ανθρωπους;γιατι η κοινωνια τους φερεται ετσι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορείτε σας παρακαλώ να γίνετε λίγο πιο σαφής στην ερώτησή σας;
ΑπάντησηΔιαγραφήαναφερομαι σε αυτο που ονομαζεται '' κοινωνικος αποκλεισμος''.Πολλων ανθρωπινων περιπτωσεων.Εγω αναφερομαι σε οσους δεν ολοκληρωσαν τις σπουδες τους εν προκειμενω.Ειμαι μαρτυρας ιδιαιτερα αρνητικων συμπεριφορων απεναντι σε αυτους τους ανθρωπους: ''στα 40 σου και 50 σου θα χτυπας το κεφαλι σου στον τοιχο για την επιλογη σου'',''μονο τις πλατες των αλλων θα κοιτας,αφου εμεινες χωρις πτυχιο εντελει'',''εισαι αξιος μονο των γνωσεων που απεκτησες η των μαθηματων που εξεταστηκες επιτυχως-τιποτα παραπανω'',''δεν διαφερεις σε τιποτα απο εναν που δεν φοιτησε σε πανεπιστημιο,ολη σου η προσπαθεια απεφερε μονο ενα μηδενικο''.Μιλαω για την ομαδα των ανθρωπων που παρατησαν τις σπουδες τους,αναλογα ο καθενας σε ποια χρονικη στιγμη,στο πανεπιστημιο.Και ειναι μεγαλη ομαδα,με γνωστους μου στην Αμερικη και την Σουηδια,που νιωθουν ακριβως τα ιδια,εναν κοινωνικο αποκλεισμο.Ειδικα στην Ελλαδα,σε μια κοινωνια που το 1981 σε ερευνα απαντησε οτι ειναι η ''μεγιστη αξια'' οι πανεπιστημιακες σπουδες.Επομενως ολοι αυτοι αποκλειονται απο τον παραπανω ορισμο της κοινωνιας.Που ειναι λοιπον ο ανθρωποκεντρισμος εδω;Φανταζομαι κι εσεις θα ξερετε ανθρωπους που στην πορεια των σπουδων τους,αποφασισαν καποια στιγμη να εγκαταλειψουν.....
ΑπάντησηΔιαγραφήγια τον κοινωνικο ρατσισμο αυτον ομιλω-τον εκπαιδευτικου τυπου.που αφορα εντελει παρα πολλους ακομα και σε παγκοσμιο επιπεδο.Γιατι τετοιος αποκλεισμος απο την κοινωνια;και γιατι η ελληνικη κοινωνια ακολουθει κατ γραμμα αυτην την πλατωνικη εντολη;οτι δηλαδη μονο μεσα απο την Παιδεια κανεις θα δει το φως,αλλιως μονο απεικασματα της Αληθειας.Ειναι αδικο και αυτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήαναφερομαι συνολικα και συνοπτικα στην κοινωνικη αντιδραση που προκαλουν οι φοιτητες που δεν κατορθωσαν να αποκτησουν ενα πτυχιο και τον συνακολουθο ρατσισμο,ως βαθια αδικο στοιχειο της κατα τα αλλα ανθρωποκεντρικης ελληνικης κοινωνιας
ΑπάντησηΔιαγραφήνομιζω οτι σας ρωταει,με ορους δικους σας,για το προβλημα των φοιτητων,που δεν ολοκληρωσαν ποτε τις σπουδες τους,σαν τον Παπαδιαμαντη η τον ΣΙκελιανο,και την αναλογη γνωμη που εχει για αυτους η κοινωνια.Εγω αυτο καταλαβα
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτο ρωτησα-οπως και το αν αυτο ειναι ανθρωποκεντρικο η οχι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ/Η George Contogeorgis είπε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην κοινωνία την αντιμετωπίζω υπό το πρίσμα του συντελεστή του κοινωνικού, οικονομικού και πολιτικού γίγνεσθαι. Εάν είναι ιδιώτης ή μέρος του συστήματος. Με ενδιαφέρει να διαγνώσω πότε η κοινωνία -τα μέλη της- είναι ελεύθερα και σε ποιό πεδίο: το ατομικό, το κοινωνικό, το πολιτικό κλπ. Δεν είναι θέμα "εκτίμησης" της κοινωνίας αλλά αξιολόγησης της θέσης της. Το ίδιο πράττω και στο ζήτημα των πολιτειών. Δεν αξιολογώ για παράδειγμα τη δημοκρατία, συγκροτώ τη γνωσιολογία της και αναζητώ το περιεχόμενο ή τις επιπτώσεις της. Δεν υπάρχουν στην κοσμοσυστημική γνωσιολογία ιδανικά συστήματα, κοινωνίες ή αξίες. Το θέμα που θίγετε είναι επομένως άλλης τάξεως. Αφορά στην θέση του πτυχίου -των πανεπιστημιακών σπουδών τελικά- στο αξιακό σύστημα της κοινωνίας. Εάν είναι ψηλά στην ιεραρχία -όπως είναι όντως στην ελληνική κοινωνία-, θα είναι ανάλογη και η προσέγγισή της, δηλαδή και η αντιμετώπιση όσων είτε τις απορρίπτουν είτε τις εγκαταλείπουν. Η έμφαση στο πτυχίο έχει και μια άλλη, σημαίνουσα διάσταση: την κοινωνική καταξίωση και την κοινωνική κινητικότητα. Συγχρόνως, όμως, πρέπει να διακρίνουμε το πτυχίο και την πανεπιστημιακή σπουδή από τη γνώση, την καλλιέργεια, την "μόρφωση". Συνήθως πολλοί από αυτούς που εγκαταλείπουν τις σπουδές τους αισθάνονται ότι δεν τους χωράει το κοστούμι της τυποποιημένης γνώσης. Οι πανεπιστημιακές σπουδές έχουν από καιρό πάψει να θεραπεύουν τη γνωστική διαδικασία, αποβλέπουν-ιδίως στις κοινωνικές/ανθρωπιστικές σπουδές- να πειθαναγκάσουν τον άνθρωπο να εναρμονισθεί με το κρατούν σύστημα, απολογητές του είναι οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι. Λίγο πολύ όμως κάτι ανάλογο συμβαίνει και στις άλλες επιστήμες. Ο νέος που διαλογίζεται πέραν του καθιερωμένου, που έχει ανησυχίες, αισθάνεται ότι ο χώρος του πανεπιστημίου του είναι πολύ περιορισμένος. Μου έχει συμβεί να επανέρχονται να παρακολουθήσουν τα μαθήματά μου άνθρωποι που εγκατέλειψαν από έλλειψη ενδιαφέροντος τις σπουδές γιατί συνέβη να βρουν το νήμα μιας προβληματικής που τους κίνησε το ενδιαφέρον. Η κοινωνία που θα μεμφθεί το άτομο αυτό βλέπει την "εγκατάλειψη" υπό το πρίσμα της επαγγελματικής του προοπτικής. Ο ίδιος όμως τις αντιμετωπίζει ως αφετηρία απελευθέρωσης από το ανοίκειο. Πρόκειται για μια σύγκρουση αξιών, που δεν συνδέεται με την φύση της κοινωνίας. Οι σπουδές είναι αξιακό γνώρισμα της ανθρωποκεντρικής κοινωνίας. Η απαξίωση του άλλου που διαφεύγει από το καθιερωμένο, είναι μέρος της λειτουργίας αυτής. Σημασία έχει ότι ο άλλος μπορεί να διαφύγει και να αναπτύξει τις δεξιότητές του, τις ανησυχίες του. Εάν επιτύχει, η κοινωνία θα τον αναγνωρίσει στον νέο του ρόλο. Λ.χ. στη λογοτεχνία, στην πολιτική κλπ. Εάν δεν επιτύχει, εάν δεν ανέλθει στην κοινωνική ιεραρχία, το "ατύχημα" θα ξεχασθεί και θα ακολουθήσει τον δικό του δρόμο. Πάντως, πιστεύω ότι η διάσταση αυτή που επισημαίνετε, έχει να κάνει με το γεγονός ότι το Πανεπιστήμιο έπαψε να παίζει τον ρόλο που ανέλαβε να εκπληρώσει κατά την περίοδο της Αναγέννησης. Δεν ανταποκρίνεται πια, ούτε σε εκείνον ούτε και στις ανάγκες ή αναζητήσεις του σημερινού ανθρώπου. Ιδίως του "ψαγμένου", του ανήσυχου, του διαλογιζόμενου ανθρώπου. Η κοινωνία δεν είναι υποχρεωμένη να το γνωρίζει αυτό. Ξέρει όμως ότι για τον κοινό άνθρωπο, οι σπουδές έχουν μια παιδευτική σημασία και αποτελούν επίσης μέσον κοινωνικής κινητικότητας. Στο γενικότερο πλαίσιο όμως, δηλαδή στις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις η "παιδεία" δεν παίζει ουσιαστικά κανέναν ρόλο.
23 Νοεμβρίου 2010 2:08 π.μ.
ειμαι φοιτητης Ψυχολογιας στο Παντειο Πανεπιστημιο.Δυστυχως το εν λογω Πανεπιστημιο δεν εχει υπηρεσια υποστηριξης φοιτητων.Εγω ειμαι μισος Αμερικανος,αλλα ζω στην Ελλαδα απο πολυ μικρη ηλικια.Κατορθωσα πολυ δυσκολα να περασω στο τμημα το οποιο εγκατελειψα για 3 χρονια και στο οποιο επαναδραστηριοποιηθηκα,υπο τον φοβο οτι αν δεν ολοκληρωσω,τα πλατωνικα αντανακλαστικα της ελληνικης κοινωνιας οπως και της αμερικανικης θα με απομονωναν και θα με περιθωριοποιουσαν.Εχω ενα χρεος 56 μαθηματων το οποιο στον χρονο που μου απομενει ( 6 χρονια) απλα θα προσπαθησω να περιορισω σε αριθμο.δεν υπαρχει πλεον η διαταξη του αιωνιου φοιτητη,καθως και τα δικα μου προβληματα υγειας-ψυχολογικης και σωματικης-δεν παυουν να με παρενοχλουν.δεν θα συνεχισω μεχρι το τελος.οι Καθηγητες δεν με βοηθουν ιδιαιτερα,ουτε οι φοιτητες.ηδη εχει αρχισει η απορριψη.σε πανεπιστημια του εξωτερικου οσο γνωριζω σε πετουν εξω,να το πω κυνικα αν χρωστας ενα μαθημα και δεν το δωσεις συντομα,αν θυμαμαι καλα.ο διαλογισμος μου ξεκινησε με τον φοβο οτι αν δεν ολοκληρωσω θα ειμαι ο μονος που δεν θα ολοκληρωσει τις σπουδες του...πιο πολυ ομως με ενοχλει η διατυπωσε οτι αν δεν ολοκληρωσεις την εκπαιδευση σου δεν θα δεις την Αληθεια,το Φως αλλιως.Οπως ο Πλατωνας
ΑπάντησηΔιαγραφήειναι πραγματικα πολυ δυσκολο να βρισκεσαι σε τετοια θεση,βεβαια,διοτι σε περιμενουν εργασιες οι οποιες εχουν απαξιωθει απο την κοινωνια
ΑπάντησηΔιαγραφήΠωπω,βρισκεσαι σε δυσκολη θεση...Δυσκολη δουλεια το πανεπιστημιο φαινεται...καλη τυχη
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην ξεχνάς ότι η πνευματική εργασία είναι μοναχική υπόθεση και δεν ανταμοίβεται. Δεν αναμένεις καταξίωση από την κοινωνία, αναζητάς εσωτερική ικανοποίηση. Αν σε ικανοποιεί αυτό που κάνεις πέτυχες το σκοπό σου. θα κοιμηθείς καλά τη νύχτα, γεμάτος ευχαρίστηση, διότι θα έχει απαντήσει σε ένα ακόμη υπαρξιακό ερώτημα. Ή θα έχεις μάθει κατι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσεις που ειστε καθηγητης σιγουρα θα γνωριζετε περιπτωσεις ανθρωπων που απερριψαν η εγκατελειψαν τις σπουδες τους.(Εγω θα τις συνεχισω μεχρι το τελος,μεχρι την διαγραφη μου).Αναμενω ομως μια απαντηση σε ενα κρισιμο ερωτημα,το οποιο ειναι και ψυχολογικης υφης.Ειναι βεβαιο οτι μια τυχον αποτυχια στα φοιτητικα καθηκοντα,και τον ακολουθο εξοστρακισμο του φοιτητη απο τα πανεπιστημιακα εδρανα,οτι δεν θα του επηρεασει την ζωη του;Μιλω οχι μονο σε κοινωνικο επιπεδο αλλα και σε εσωτερικο.Ειναι αβασταχτο να περιγραφω στους Αμερικανους η Ελληνες φιλους μου οτι δεν ολοκληρωθηκε επιτυχως η προσπαθεια μου...Θελω να σας ευχαριστησω για την βοηθεια,εγω απο την πλευρα μονο προσπαθησα να θιξω ενα κοινωνικο προβλημα αυτο του κοινωνικου ρατσισμου και δη του εκπαιδευτικου ρατσισμου,δεν ξερω ποσο κοντα ειναι με τις αναζητησεις σας...ισως απεχει.δεν παυει ομως να ειναι σοβαρα παρον μεσα στην κοινωνικη ζωη,αυτο και οι ενοχες του
ΑπάντησηΔιαγραφήισως δεν εχω καταλαβει καλα κυριε Κοντογιωργη αλλα εσεις πως υποδεχεστε αυτον εκπαιδευτικο ρατσισμο;η γιατι να ειναι κανεις αμορφωτος αν του μενουν 3 μαθηματα για το διπλωμα και διακοψει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιέκρινα το τυπικο στοιχείο που σου δίνει το επαγγελματικό "διαβατήριο" από τη μάθηση που καταρχήν δεν συνδέεται υποχρεωτικά με το πανεπιστήμιο. Προφανώς δεν κρίνεται από τις πανεπιστημιακές σπουδές η μόρφωση. Γνωρίζω καθηγητές αμόρφωτους, όπως και ανθρώπους που δεν επήγαν στο πανεπιστήμιο και διαθέτουν ισχυρή θεμέλια μάθηση, δηλαδή παιδεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήη κοινωνια εδω πασχει σε ενα τετοιο ζητημα
ΑπάντησηΔιαγραφήμε λενε Βανα Αναγνωστου κι ουτε κι εγω εχω ολοκληρωσει τις σπουδες μου.δεν ξερω τι θα συμβουλεψει ο κυριος καθηγητης,αλλα και παλι νομιζω οτι αυτη η πεποιθηση-κοινωνικη αντιληψη ειναι οντως εμφυτευμα στον εγκεφαλο των Ανθρωπων.στο 4ο ετος σταματησα,αλλα δεν το εχω μετανιωσει εως σημερα.μην ανησυχειτε και ψυχολογικα επηρεαζεστε η μην το αφηνετε να σς χτυπα κυριε Παπαιωαννου.ενα σκοτεινο πεπλο ειναι μονο ως λεγει ο Λουκρητιος για την θρησκεια.η δημιουργικοτητα δεν καταστελλεται ουτε ενισχυεται με το πτυχιο
ΑπάντησηΔιαγραφή