Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2014

Το ελληνικό κόσμοσύστημα, τ.Β' Η περίοδος της οικουμενικής οικοδόμησης. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Σιδέρη

Το ελληνικό κόσμοσύστημα, τ.Β' Η περίοδος της οικουμενικής οικοδόμησης.

Γ. Κοντογιώργης - Εθνική ανεξαρτησία το ανεκπλήρωτο όραμα - 6.4.2014





https://blogger.googleusercontent.com/img/proxy/AVvXsEjd40KrMxip-Md2IOuX3Qdwl0UDMiSiPoHzUV9DwfHLXjN0HWKYwFlkYrS3z5zxMcF0PS733wPrT_KgPBxkWV7v9ogBRKdjRjTZubDIzIU-uNkyiBDOJL7QGGPTAiSvS0HmGcM1WqGZS3OYn1VjQQZ2RQ0=s0-d-e1-ft



Ομιλία του Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρώην πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργου Κοντογιώργη, που έγινε στις 6.4.2014 στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημαρχείου Βύρωνα, στα πλαίσια εκδήλωσης με θέμα «Εθνική ανεξαρτησία το ανεκπλήρωτο όραμα - Ιστορική ανασκόπηση και λύσεις», την οποία οργάνωσε το Δίκτυο ΕΛ. ΛΑ. Δ. Α (Ελληνική Λαϊκή Δημοκρατική Αντίσταση) και οι Σπίθες του Μίκη Θεοδωράκη.

Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2014

Γ. Κοντογιώργης: Ο πολιτικός διάλογος διεξάγεται για τις ασπιρίνες - 13.9.2014




Γ. Κοντογιώργης: Ο πολιτικός διάλογος διεξάγεται για τις ασπιρίνες - 13.9.2014
LoMak62

Δημοσιεύτηκε στις 13 Σεπ 2014
Παρέμβαση του Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρώην πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργου Κοντογιώργη, στις 13.9.2014, στην εκπομπή "Καλημέρα ΣΚΑΪ" και στον δημοσιογράφο Γιώργο Αυτιά.

Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2014

Γ.Κοντογιώργης, Με αφορμή την "3η Σεπτέμβρη". Για να μην ξεχνάμε τι γιορτάζει αυτή την ημέρα η ολιγαρχική πασοκοκρατία



Απόσπασμα από το βιβλίο του Γ.Κοντογιώργη, Histoire de la Grèce, Éditions Hatier, Παρίσι, 1992, που αναδημοσιεύεται στο τελευταίο του βιβλίο: Οι Ολιγάρχες (Εκδόσεις Πατάκη).

4. «Σαν να μην πέρασε μια μέρα». Εν έτη 1992: Μια πρωθύστερη καταγραφή των θεμελίων της σημερινής καταστροφής[1].  

Ευθύς αμέσως, με την είσοδό του στην πολιτική σκηνή "...το ΠΑΣΟΚ θα επιδιώξει να καλύψει το έδαφος που προσιδιάζει σε ένα ριζοσπαστικό σοσιαλιστικό πρόταγμα. Αρχικά, θα εξαγγείλει ένα σημαντικό πακέτο κρατικοποιήσεων και «κοινωνικοποιήσεων», μια εξωτερική πολιτική άκαμπτη και συχνά ακραία, συγχρόνως δε την πλήρη διάρρηξη των δεσμών της χώρας με τη «Δύση», το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Η πολιτική αυτή τακτική οδηγούσε προφανώς στο άνοιγμα μιας μεγάλης βεντάλιας μεταξύ «Δεξιάς» και «Αριστεράς», που εμφανιζόταν ως προϋπόθεση για μια σταθερή οριοθέτηση του δικού του ζωτικού πολιτικού χώρου. Γι’ αυτό άλλωστε το περιεχόμενο του προτάγματός του περιλάμβανε πολυποίκιλες προσδοκίες και απευθυνόταν σε ένα ευρύτατο φάσμα του κοινωνικού σώματος: Στο νεφέλωμα των μη προνομιούχων αφενός, στις τραυματικές δοκιμασίες του ιστορικού βίου μιας μεγάλης μερίδας της κοινωνίας, από το κέντρο και την άκρα Αριστερά, και στα απωθημένα εθνικά αντανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας, αφετέρου.