Παρασκευή 4 Απριλίου 2014

Γιώργος Κοντογιώργης, Προς ένα νέο ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ, 29.3.2014)



Η πλήρης συνέντευξη του Γιώργου Κοντογιώργη, στο Δρόμο της Αριστεράς (Στον Ζαχαρία Ρουστάνη,

1. ΕΡ. ΔτΑ. Η άνοδος της Ακροδεξιάς, η μεγάλη αποχή, η ανοχή, ανεκτικότητα - παραίτηση του πολίτη από τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων του, όλες αυτές οι όψεις της κρίσης εκπροσώπησης, συνιστούν «τερατογενέσεις» της Δημοκρατίας ως αποτέλεσμα της κακοποίησης, της καταστρατήγησης, του «βιασμού» των βασικών αρχών και της ουσίας του δημοκρατικού πολιτεύματος;

ΑΠ. Γ.Κοντογιώργης: Τα φαινόμενα που επισημαίνετε αποτελούν εκδήλωση ενός αδιαμφισβήτητου γεγονότος. Της ολικής κατάρρευσης του καθεστώτος που οδήγησε στη μετάβαση του νεότερου κόσμου, με αφετηρία την δυτική Ευρώπη, από την (φεουδαρχία, κρατική) δεσποτεία στον ανθρωποκεντρισμό. Κατάρρευσης, που δηλώνει το τέλος της εποχής αυτής και τη μετάβαση σε μια νέα εποχή, κατά την οποία οι παράμετροι που κινούν τη εξέλιξη, με πρώτη την οικονομία, διήλθαν τα στενά όρια του κράτους, χειραφετήθηκαν έναντι της πολιτείας και μεταλλάχθηκαν ριζικά, θέτοντας στην κορυφή της πυραμίδας όχι πια την βιομηχανική αλλά την χρηματοπιστωτική εκδοχή τους. Την πραγματικότητα αυτή το παρόν σύστημα αδυνατεί αντικειμενικά να διαχειρισθεί, με άξονα το κοινό συμφέρον. Η άνοδος των άκρων, η αποχή, η "παραίτηση" του πολίτη, συνιστούν εκδηλώσεις βαθιάς πολιτικής πράξης, που δηλώνει αφενός την πολιτική αδυναμία της κοινωνίας και αφετέρου την άρνησή της να αναγνωρίσει τον εαυτό της στον ρόλο της νομιμοποιητικής συνιστώσας ενός συστήματος που την αγνοεί και την δυναστεύει. Η απόρριψη, εκφράζεται προς το παρόν με αρνητικές υποσημειώσεις στις πολιτικές που ακολουθούνται, στη διαπλοκή, στη διαφθορά, στην εν γένει αλαζονική ιδιοποίηση και συμπεριφορά της πολιτικής τάξης, στην καθυπόταξή της στο σκοπό των αγορών κλπ. Δεν έχει ακόμη μεταφρασθεί σε θετικό πρόταγμα, για πολλούς λόγους. Έμφοβες μπροστά στο ενδεχόμενο αυτό, οι καθεστωτικές δυνάμεις και η ομόλογη διανόηση, έχουν επιβάλει την αρχή της "ενιαίας σκέψης", η οποία περιορίζει τον διάλογο για την κρίση στο πλαίσιο του παρόντος συστήματος, όχι στην υπέρβασή του. Σήμερα, η διανόηση πρωτοπορεί στην συντηρητική (έως αντιδραστική) περιχαράκωση του κοινωνικού και πολιτικού διαλόγου. Διακρίνει στην κοινωνία τον δυνάμει αντίπαλο, που μπορεί να αμφισβητήσει το σύστημα, το οποίο ανέδειξε η εποχή της μετάβασης, που αποκλήθηκε "διαφωτισμός". Εντούτοις, είναι απολύτως προφανές ότι το παρόν σύστημα αποτελεί παρελθόν και γι'αυτό η επίκλησή του αποτελεί βαθιά συντηρητική στάση. Αποτελεί παρελθόν, διότι δεν είναι πια ικανό να απαντήσει στις ανάγκες, στους συσχετισμούς του παρόντος. Από εμβρυουλκός της μετάβασης στη μετα-φεουδαλική εποχή, έγινε μοχλός εγκιβωτισμού της κοινωνίας στην ιδιωτεία. Σήμερα δεν υπάρχει κρίση εκπροσώπησης διότι το σύστημα δεν είναι δομημένο με βάση την αντιπροσωπευτική αρχή. Η κοινωνία είναι θεσμημένη ως ιδιώτης, δεν συγκροτεί συλλογική πολιτική κατηγορία, δεν αναγνωρίζεται ως εντολέας. Το σύστημα ανήκει εξ ολοκλήρου στο κράτος, δηλαδή στους κατόχους του. Αυτοί αποφασίζουν, από κοινού με την ομήγυρη των συγκατανευσιφάγων, τι είναι εθνικά ή κοινωνικά συμφέρον, σε πρώτο και τελευταίο βαθμό, ακόμη και αν το σύνολο της κοινωνίας των πολιτών διαφωνεί. Από την απολυταρχία στο κράτος έθνος επήλθε "μεθάρμοσις δεσποτών", όχι μετάβαση στην αντιπροσώπευση/δημοκρατία. Η ισορροπία που επιτεύχθηκε στη διάρκεια του 20ου αιώνα, που επέτρεψε στον μαρξισμό να μιλήσει για σχετική αυτονομία του κράτους, οφειλόταν αποκλειστικά στους εξωθεσμικούς/κοινωνικούς συσχετισμούς. Από τη στιγμή που αυτοί ανατράπηκαν, η πολιτική περιήλθε στην αυστηρή ομηρία των "αγορών". Επομένως, είναι καιρός να αποδεχθούμε ότι οι εκδηλώσεις "παραίτησης" της κοινωνίας δεν συνιστούν "τερατογενέσεις της δημοκρατίας ως αποτέλεσμα της καταστρατήγησης… των βασικών αρχών και της ουσίας του δημοκρατικού πολιτεύματος", αλλά επιβεβαίωση ότι το παρόν σύστημα δεν είναι ούτε αντιπροσωπευτικό ούτε, πολλώ μάλλον, δημοκρατικό. Η ψήφος συνιστά πράξη απλής νομιμοποίησης του πολιτικού προσωπικού, που αναδεικνύουν οι "μηχανισμοί", δεν περιέχει ούτε κόκκο αντιπροσωπευτικής αρμοδιότητας: ούτε σε ό,τι αφορά στο πολιτικό προσωπικό ούτε στις πολιτικές αποφάσεις. Το ερώτημα εν προκειμένω είναι το εξής: Τι κάνει τους θιασώτες όπου γης της αυστηρά ολιγαρχικής νεοτερικής πολιτείας να επιμένουν να την ορίζουν ως δημοκρατία; Ντρέπονται απλώς να ομολογήσουν την ολιγαρχική τους προσήνεια, εξακολουθούν να αγνοούν τις θεμελιώδεις έννοιες ή μήπως μαζί με αυτά, υφέρπει ο φόβος της προόδου και επικαλούνται τις αξίες του διαφωτισμού μόνο και μόνο ως άλλοθι στην άρνησή τους να αποδεχθούν τον συντηρητικό τους ρόλο;
2. ΕΡ. ΔτΑ. Ποιες δυναμικές και χαρακτηριστικά του κοινωνικοπολιτικού φάσματος θα μπορούσαν να καλύψουν το μεγάλο κενό εκπροσώπησης ώστε ο πολιτικός διάλογος και η εκλογική διαδικασία να ανακτήσουν την αίγλη που τους αξίζει;


ΑΠ. Γ.Κοντογιώργης:  Καμία πολιτική δύναμη δεν μπορεί να αλλάξει τα πράγματα στο πλαίσιο του παρόντος συστήματος. Θα απορροφηθεί, εναρμονιζόμενη στη δυναμική των συσχετισμών, ή θα απορριφθεί. Εντούτοις, η ισχύς των αγορών είναι συντριπτική επειδή η πολιτεία είναι έτσι δομημένη ώστε να λειτουργεί με βάση τους συσχετισμούς και άρα να υπηρετεί τον εκάστοτε ισχυρό. Επειδή, συγκεκριμένα, παίζουν μόνες τους πολιτική, καθώς η κοινωνία ως συλλογικότητα, απουσιάζει ολοκληρωτικά από την πολιτεία. Το ερώτημα που εγείρεται είναι προφανές: Θα συνεχίσουμε να προσεγγίζουμε τις όποιες κοινωνικές (ταξικές ή άλλες) αντιθέσεις ως υπόθεση μεταξύ των κατόχων/ιδιοκτητών του συστήματος και της κοινωνίας των πολιτών (ή της εργασίας), δηλαδή εξωθεσμικά, ή θα προσεγγίσουμε την κοινωνία των πολιτών υπό το πρίσμα του εταίρου (συνιδιοκτήτη) του συστήματος; Η πρώτη, η πρωτο-ανθρωποκεντρική, επιλογή εξάντλησε τα όριά της. Η δεύτερη, η αντιπροσωπευτική και, μάλιστα, η δημοκρατική μετάλλαξη της πολιτείας, προόρισται να μεταβάλει την βούληση και το συμφέρον της κοινωνίας των πολιτών σε αποφασιστικό συντελεστή της πολιτικής λειτουργίας και, κατ'επέκταση, σε ρυθμιστή της όποιας κοινωνικής αντίθεσης. Στο πλαίσιο αυτό, ο πολιτικός διάλογος αντί να είναι υπόθεση κορυφής, μεταξύ των κομμάτων (ενοίς και των ομάδων συμφερόντων), και οι εκλογές πράξη νομιμοποίησης της κομματικής νομενκλατούρας, θα γίνει υπόθεση άρρηκτης/θεσμικής διαλεκτικής σχέσης του πολιτικού προσωπικού με την κοινωνία των πολιτών. Η κοινωνία θα επανέλθει στην πολιτική μόνον όταν γίνει θεσμικός συντελεστής της πολιτείας. Με άλλα λόγια, το σύστημα της νεοτερικότητας δεν έχει γιατρειά διότι ανάγεται σε ένα παρελθόν που παρήλθε ανεπιστρεπτί.
3. ΕΡ. ΔτΑ. Η ιδέα ενός νέου τύπου «κοινωνικού συμβολαίου», που να όριζε ρητά το αυστηρό πλαίσιο για τα κοινωνικά δικαιώματα και την κρατική ευθύνη, με αυστηρές δεσμεύσεις και ρήτρες ασυνέπειας για όσους αναλαμβάνουν και ασκούν εξουσία, θα μπορούσε -και κάτω από ποιες προϋποθέσεις- να βρει εφαρμογή στις μέρες μας;
ΑΠ. Γ.Κοντογιώργης: Το "κοινωνικό συμβόλαιο" του διαφωτισμού αφορά αποκλειστικά στην ατομική ελευθερία. Το κοινωνικο-οικονομικό και πολιτικό πεδίο το προσεγγίζει με όρους απλών ετερονομικών δικαιωμάτων. Επομένως πρόκειται για τη συμφωνία σε μια πρώιμη ανθρωποκεντρικά πολιτεία που λειτουργούσε όσο οι συσχετισμοί διαμορφωνόταν εντός του κράτους και υπήρχε ο φόβος του υπαρκτού σοσιαλισμού. Ζητούμενο στις ημέρες μας είναι η συγκρότηση ενός "πολιτικού συμβολαίου" που θα εισάγει σωρευτικά πέραν της ατομικής, την κοινωνική και την πολιτική ελευθερία, που θα μεταβάλει την κοινωνία σε εταίρο της πολιτείας. Να σημάνει το τέλος της πολιτικής κυριαρχίας της άρχουσας τάξης, με την απόδοση σ'αυτήν της απλής ιδιότητας του εντολοδόχου, και την είσοδο της θέσμιση της κοινωνίας ως εντολέα. Δεν αρκούν πια οι "δεσμεύσεις και οι ρήτρες συνέπειας" για όσους ασκούν την πολιτική κυριαρχία. Να αποδεχθούμε ότι η ταύτιση της πολιτείας με το κράτος είναι φαινόμενο μεταβατικό, της πρωτο-ανθρωποκεντρικής/μετα-φεουδαλικής φάσης, που θα εκλείψει με τον χρόνο. Και ο χρόνος αυτός, όπως όλα δείχνουν πλησιάζει, καθώς η ανατροπή της ισορροπίας μεταξύ κοινωνίας, πολιτείας και αγορών, οδηγεί στην πλήρη αναίρεση του κοινωνικού κεκτημένου, την ίδια στιγμή που η ωριμότητα του πολίτη μεταστεγάζεται από την μαζική συμπεριφορά σε εκείνη της πολιτικής ατομικότητας. Το διακύβευμα, εν προκειμένω, δεν είναι (ολιγαρχικός) κοινοβουλευτισμός ή δικτατορία, αλλά η υπέρβασή τους με την μετάβαση αμέσως στην αντιπροσώπευση και προοπτικά στη δημοκρατία. Καλούμαστε έτσι να αναθεωρήσουμε το γνωστικό μας έρμα (τι είναι δημοκρατία, ποια η φύση του παρόντος συστήματος κλπ), να εμπιστευθούμε την κοινωνία και να πάψουμε οι ίδιοι να αντιλαμβανόμαστε την πολιτεία ως υπόθεση των φορέων της κομματοκρατίας και των ομάδων που συνωστίζονται γύρω από το κράτος. Από τη στιγμή αυτή, ο διάλογος για τον τρόπο της θεσμικής ενσωμάτωσης της κοινωνίας των πολιτών στην πολιτεία θα έχει βρει το δρόμο του. Ελπίζω πριν η κοινωνία αναγκασθεί σε δυναμικές απόγνωσης.     


(Στον Δρόμο της Αριστεράς ο αναγνώστης μπορεί να βρει και τις συνεντεύξεις των Κ.Τσουκαλά και Γ.Κατρούγκαλου, που κλήθηκαν να απαντήσουν στα ίδια ερωτήματα.
http://e-dromos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=14602:%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%AD%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CF%86%CE%B1%CF%81%CE%BC%CE%BF%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%82&Itemid=51)


18 σχόλια:

κοινον κιλελερ είπε...

απλοικά. Το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης στηρίζεται στην ύπαιθρο.Παραγωγική κοινότητα με ενότητα εν πολλαπλότητι, που σημαίνει κοινωνία προσώπων, απόλυτος σεβασμός στην ελευθερία,η οποία είναι προυπόθεση υπερεργασίας. Αυτάρκεια με υγιεινά τρόφιμα και καθαρή ενέργεια από άμεση και έμμεση ηλιακή ενέργεια, κατανεμημένη παραγωγή, ευφυή δίκτυα, συσκευές, ηλεκροκίνηση, με ελληνική τεχνολογία και κατασκευή επιστρατεύοντας την μεγάλη μας δύναμη το ΑΝΘΡΏΠΙΝΟ ΔΥΝΑΜΙΚΌ μας όπου γης και τους Ελληνικούς Έλληνες εξ αλλοεθνών. Η Κοινότητα της άμεσης Δημοκρατίας σε ενότητα και με ισότιμη διακοινοτική συνέργεια οικοδομεί αρχιτεκτονική διοίκησης σε επίπεδο Νομαρχίας, Περιφέρειας, Επικράτειας. Όλοι εργάζονται με όλους και για όλους. η Δημοκρατία των ΚΟΙΝΏΝ.

Aλκων είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Aλκων είπε...

Η Δημοκρατία δεν επιδέχεται επιθετικό προσδιορισμό
Αυτά τα άμεση κι εμεση υποτιμούν τους γράφοντες και τους αναγνωστες

Aλκων είπε...

Για να εχεις αυτάρκεια πρεπει να μην εισάγεις αλλά να μπορείς να εξαγεις.Το κόστος για τη σώρευση της ενέργειας ειναι τεραστιο αφού πλουτιζεις τους γερμανούς κατασκευαστές.Τους σπόρους τους έχει η Μονσαντο κι όχι η φύση Όλα υπακούουν στους νόμους του αορατου Μονοκρατους και των εργαλείων απομιζησης του πλούτου των εξαθλιωμένων μικρών λαών.Παψτε να περιγράφετε την Ουτοπία που περιεγραψε άψογα ο Τόμας Μουρ Από τότε δεν άλλαξε τίποτα εκτός από τα πυρηνικά και την κατάκτηση μικροβίων και θεάς του συμπαντοςΗ θεωρία της σχετικότητας πυρηνικά ως δε βοήθησε τις κοινωνίες στο να περάσουν στην επόμενη φάση και να διαχειριστούν τη δυναμη της συλλογικότητας τους προς όφελος της πολυποθυτης κοινωνικής ευτυχίας που τυλίγουμε νοητικά με τον μανδύα της Δημοκρατίας.

κοινον κιλελερ είπε...

Το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης που προτείνουμε είναι καθαρά Ελληνικό. Ο θησαυρός της Πατρίδας μας είναι το εξαιρετικό ανάγλυφό της. Πλούσια βουνά, εύφορη γη, κρυστάλλινα νερά (είχαμε υπεραρκετά, η κακή χρήση μας κατέστησε προβληματικούς στα νερά, αλλά προλαβαίνουμε να αντιστρέψουμε την κατάσταση),υπέροχες θάλασσες, μοναδικό ήλιο και ανεπανάληπτο Φως. Εδώ είναι η δύναμή μας, ο πλούτος μας. Επιστροφή στις ρίζες μας, δουλειά, αξιοποίηση-αφομοίωση της τεχνολογίας,προαγωγή της (έχουμε σπουδαίους δικού μας επιστήμονες σε όλη την γή και φιλέλληνες που θα συνδράμουν σε μία πορεία βιώσιμης συντήρησης του πλανήτη, σε ζωή συμβιωτική με τους φυσικούς πόρους,με σπέρματα και σπόρους τοπικούς, χωρίς Μονσάντο κ.λ.π, χωρίς παγκοσμιοποιητές και οικουμενιστές) με Ελληνικά μυαλά και χέρια και εφαρμογή- υπόδειγμα κατανεμημένης παραγωγής αυτάρκειας, αυτοδυναμίας, αλληλεγγύης, με φυλακτό την Παράδοσή μας. 'Ενα τέτοιο "ουτοπικό" για τους εθισμένους σε συγκεντρωτικές υδροκεφαλικές "λογικές" και "ρεαλισμούς" καταθέσαμε σέ όλους ανεξαιρέτως τους κομματικούς γραφειοκράτες. Για να γίνει η ρεαλιστική ουτοπία μας πράξη χρειάζεται να εξαφανιστεί ο ΔΑΠίτης, ΔΑΚΕίτης, ΠΑΜΕίτης,κ.λ.π, η παρηκμασμένη γραφειοκρατία της Μεταπολίτευσης δηλαδή, και με ενότητα εν πολλαπλότητι να οικοδομήσουμε στην βάση των "Κοινών" την Αρχιτεκτονική της διοίκησης της χώρας με θεμέλιο την Ελληνική Κοινότητα, με μετακλητούς εκπροσώπους εργαζομένους για τα του βιοπορισμού των. Από την Συναλλακτική σχέση εξουσιαστών-ψηφοφόρων να οικοδομήσουμε την Μετασχηματιστική-Μεταμορφωτική Σχέση Αρχόντων/Διακόνων-Προσώπων/Πολιτών. Έλληνες είμαστε. Αυτή είναι η κλίση μας και η κλήση μας. Οδηγοί και πρωταγωνιστές.

Aλκων είπε...

To.καλο με τους Έλληνες ειναι ότι έχουν όλοι στο μυαλο τους το δικό τους συστημα διακυβέρνησης αλλά δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς την κομματική ολιγαρχία και πελατειακή διαπλοκή ,γι αττο οι Τροικες δρουν ανενόχλητα επιβαλοντας το γερμανισμο που όλα τα μπορεί

κοινον κιλελερ είπε...

Το πρόβλημα της Πατρίδας μας είναι το πρόβλημα της Αθήνας. Στο πολεοδομικό αυτό τέρας ευδοκιμεί η διαπλοκή, οι "νταβάδες", εξωχώριοι και εγχώριοι, συναποφασίζουν ποιοί θα υποδύονται τους συμπολιτευόμενους και ποιοί τους αντιπολιτευόμενους με τους πολίτες διαιρεμένους σε θεατές χειροκροτητές. Έχουν μελετήσει την ψυχολογία των μαζών και την χειραγωγούν. Δούλος πολιορκημένος ο πολίτης. Η απελευθέρωση μας και η αναμόρφωσή μας στο αρχαίο κάλλος, η αποκατάστασή μας ως Πρόσωπα θα πραγματοποιηθεί δια της Ελληνικής Κοινότητας. Εκεί η Ιερή Ισότητα των Προσώπων. Η σημερινή τεχνολογία επιτρέπει να έχουμε Παραγωγική Κοινότητα, ποιότητα ζωής υλική, με ελευθερία για υπερεργασία και ταυτόχρονα πνευματική αναγέννηση αναβαπτιζόμενοι στην Αγία Παράδοσή μας.Το Ανθρώπινο Δυναμικό υπάρχει, οι φυσικοί πόροι επαρκούν, τα χέρια και το μυαλό να μπούν σε κίνηση χρειάζεται και η Ανθρωπότης θα τρίβει τα μάτια της και τότε όλοι θα θέλουν να γίνουν Έλληνες, όχι για μιά μέρα ,αλλά μονίμως, ως υπόδειγμα βίου. Κοινοτικο΄΄υ Αγιασμένου και Αγιαστικού βίου.

Aλκων είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Aλκων είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Aλκων είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Aλκων είπε...

Αυτά περί αρχαίου κάλους παραπέμπουν σε άλλου είδους κάλους.
Αφού οι ολιγάρχες χειραγωγούν τις μάζες επιτυχώς, είναι βέβαιο ότι με βάση τη φυλογενετική εξέλιξη θα διαιωνίζεται ότι βιώνεται.
Όταν δε βιώνεται η ελευθερία δεν την αποζητά ούτε η επόμενη γενιά κ.ο.κ .
Αυτά τα περί απελευθέρωσης από την ανθρώπινη μιζέρια δια της τεχνολογικής εξέλιξης, τα μελέτησαν ήδη από παλαιά άνδρες όπως ο Χάξλευ, ο Ζαμιατην κλπ.
Μην παίζετε άλλο με τις ουτοπίες.
Το μόνο που είναι σταθερό είναι ο δυνητικά άπειρος αριθμός των επαναστάσεων που θα συνταράσσουν την ανθρωπότητα με στόχο την απόλυτη βιολογική ευτυχία του ανθρώπινου ζώου,ενώ πάντα κάποιοι θα περιμένουν τη σωτηριολογική επίτευξη του Απόλυτου, μέχρι το είδος μας να εκλείψει.

κοινον κιλελερ είπε...

Αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ. Ο γαλάζιος πλανήτης μας έχει μόνο ομορφιές και η Ελλάδα μας είναι ένα θαύμα φυσικό και πνευματικό.Εμείς δεν γνωρίζουμε πολλά γράμματα. Χωρικοί είμαστε. Το χώμα ανακατεύουμε. Τους σπόρους αφήνουμε στην μάνα γή. Άλλος προστάζει και φυτρώνουν,μεριμνά για την μνήμη του σπόρου, για το λογισμικό της ανάπτυξης, της ανθοφορίας, της καρποφορίας. Εμείς, με ιδρώτα βέβαια, αλωνίζουμε την εργασία Του. ( και εάν έχουμε λίγη ησυχία στο νού, Τον ευχαριστούμε για όλες τις αχειροποίητες Δωρεές Του. Εάν επί πλέον έχουμε συμφιλίωση με τον εαυτό μας, κατανοούμε την Δωρεά Του και τα θαυμάσιά Του στην ίδια την αναπνοή μας.) Η άποψή μας ποτέ δεν θα υιοθετηθεί από τους εξουσιαστές πολιτικούς,οικονομικούς, θρησκευτικούς, ακαδημαικούς κ.λ.π. Αλλά η "Ελληνοποίηση" του Λαού μας πιστεύουμε πως θα έλθει γρήγορα και το αρχαίο κάλλος εγγύς. Δεν βλέπουμε τηλοψία και δεν γνωρίζαμε τον κ. καθηγητή. Φίλος, μας υπέδειξε να διαβάσουμε την σελίδα του και εδώ συναντηθήκαμε. Ας πούμε λοιπόν πως ρεαλισμός είναι η επιδίωξη του "ακατόρθωτου". Άν το ακατόρθωτο είναι σωστό και σωτήριο ας γίνουμε ομολογητές και μάρτυρές του.

Aλκων είπε...

Ανίατη η κατασταση και ματαιοπονω
να σας αποδείξω ότι τα εγκόσμια δεν μπορούν να ξεφύγουν απο τους νόμους που τα διέπουν και υπακούουν αισχρά μόνο στην υλικοτητα
Επίσης δεν θα αναμειγνυεται σε αυτά ο Θεός γιατι οπως καλα ξέρετε αυτά ειναι γήπεδο ελευθέρου ανταγωνισμου του υλικού ανθρώπου με την ίδια του τη φύση με στοχο την υπέρβαση του λάθους και φυσικά χωρίς παρουσια προπονητή μόνο με οδηγιες χρήσεως
Εαν ειναι να επέμβει ο προπονητής ακυρώνεται ο αγων με στοχο την αιωνιότητα
Τέλος παντων οι κοινωνίες δε μεταβαλονται Σωτηριολιγικα γιατί αν ήταν να επέμβει ο Θεός θα έπρεπε να τις διαλύσει εντελώς και για παντα

Aλκων είπε...

Ο κός Καθηγητής διεκδικεί τα σκήπτρα του Αριστοτελικου ορθολογισμού τα οποία έχει επαρκώς εμπλουτίσει με τη σύγχρονη εμπειρία και γνωσιολογία,σε τρόπο ώστε η οπτική του να διαφέρει πρωτότυπα , χωρίς να ξεφεύγει από το αληθινά συμβαινον.
Δεν ασχολείται με τους σωτηριολογους και τους πλατωνιστες κάθε είδους πολυ περισσότερο δεν αγγίζει το χριστιανικό σωτηριολογικο ζήτημα της ανθρώπινης φύσης και δεν μπαίνει στον κόπο να καταδείξει τη μοναδική σχέση μεταξυ Πλάτωνα και Χριστού οπως έκανε ο Μπόρχες με κάποιους στίχους του οταν αναρωτιέται πως θάταν ο κόσμος χωρίς το κωνιο και το Σταυρό.
Θα ξέφευγε πολυ απο το πεδίο και τη μεθοδο της αισθητικής παρατήρησης του και νοησιαρχιας .Το πως εσείς τα ταιριασατε όλα όσα πιστευτε με το λόγο του καθηγητή με προβληματίζει.Δηλαδη θέλω να πω μήπως πλατωνιζει κι αυτος και δεν το κατάλαβα εγω;

κοινον κιλελερ είπε...

Εμείς δεν είμαστε θεολόγοι, ούτε φιλόσοφοι, ούτε ξέρουμε από μεταφυσική. Απλοί Έλληνες ολιγογράμματοι χωρικοί. Βιωματικά γράφουμε. Παρθενώνα και Αγία Σοφία παραλάβαμε. Παρθενώνα και Αγία Σοφία θα παραδώσουμε. Πιστεύουμε στον Κοινοτισμό, στα "κοινά", ως Ελληνικό κατόρθωμα. Μας είπαν πως ο Κοντογιώργης είναι αυτού του προσανατολισμού και θέλαμε να προσθέσουμε την δική μας προσπάθεια. ζητούμε συγχώρηση εάν αντί της Ειρήνης και της Αγάπης που ενσωματώνει η Ελληνική Κοινότητα προκαλέσαμε θυμό. Κάτι δεν θέσαμε σωστά.
Ας δώσουμε και τον λόγο στον Ποιητή.
Τι σταμάτησε αυτά τα κινήματα ψυχής που αξιώθηκε κι έφτασαν ως τις κοινότητες;

Ποιος καπάκωσε μια τέτοιου είδους αρετή, που μπορούσε μια μέρα να μας οδηγήσει σ’ ένα ιδιότυπο, κομμένο στα μέτρα της χώρας πολίτευμα;

Όπου κοινοτικό αίσθημα να συμπίπτει με κείνο των αρίστων;

Τι έγινε η φύση που μαντεύουμε αλλά δεν τη βλέπουμε;

Ο αέρας που ακούμε αλλά δεν τον εισπνέουμε;

Ο. Ελύτης[1]
αναζήτησε και την Ελληνική Κοινότητα σε ζωγραφιές του Αγίου Ζωγράφου Θεόφιλου και η καρδιά σου θα ανθίσει από το μεγαλείο
της αυθεντικής Ελληνικότητας.



Aλκων είπε...

Τι σταμάτησε το σπόρο να φυτρώνει;
Γιατί σιγησε ο αργαλειός;
Γιατί μαύρισε ο ουρανός;
Ποιος στέρησε της γης το χορτάρι κι έριξε πάνω της βασαλτη
Ποιος τύλιξε του κόσμου το κουβάρι και πλέκει της δυστυχίας φυλαχτά;
Ποιος σπέρνει θάνατο χωρίς το Σατανα στο όνομα του Θεού ποιος σκοτώνει τους λαούς;
Οταν την υδρόγειο γυρίσεις θα καταλάβεις πως δεν έμεινε αγνή κουκίδα να σταθείς
Γιατι τη χωρα σου διαφεντευουν οι εμποροι που θέλουν τον ήλιο της Ακριπολης κι εσενα στη βαση της στραγαλατζη και κάστανα
Οταν μιλάς στο κινητό και γράφεις εδω μεσα να ξέρεις πως η Αθηνά μαζί με την Παρθένο δεν κατοίκουν στις χωρες συμβιβασμενων
Μη ψαχνεις να τις φέρεις πίσω δεν έχει δρόμο το εκει

Aλκων είπε...

Ο κός Καθηγητής ειναι ο άριστος μελετητής αυτου που ονομάζουμε τα κοινά των Ελλήνων
Όμως δεν ειναι σε καμία περίπτωση ο άνθρωπος που μας επιβάλει η μας προτρέπει να γυρίσουμε τις κοινωνίες πίσω στο τότε.
Με τα βιβλία του προσπαθεί να μας δείξει που ειναι δυνατό να οδηγηθούν στο μελλον οι κοινωνίες αλλά δεν προβάλλεται ως ο διαθετων το τρόπο να επισπεύσει αυτές τις αλλαγές που τοποθετούνται στο μελλον της ανθρωπότητας με βαση πάντα τις προσεκτικές και πλήρεις μελέτες του.

Παντελής Τριγκόζης είπε...

Αγαπητέ κύριε Κοντογιώργη, συγχαρητήρια για τις ιδέες σας και κυρίως για την γνωσιολογία σας της πολιτικής σκέψης. Πραγματικά ανοίγετε νέους ορίζοντες αυτοπροσδιορισμού του σύγχρονου ανθρώπου. Τα τελευταία χρόνια
παρατηρώ ότι, λόγω της "κρίσης" μάλλον, έχετε στραφεί στον εκλαικισμό της ουσίας του ολιγαρχικού πολιτικού μας
συστήματος, αξιοποιώντας τις ενοιολογικές κατηγορίες από την εργαλειοθήκη της άνω γνωσιολογίας, με εμφανή σκοπό την αφύπνηση των πολιτών, που στην νεοτερική Ελλάδα τουλάχιστο δεν κάνουν (και δεν έχουν μάθει) τίποτε άλλο από το να στηρίζουν το εν λόγω σύστημα.
Αυτή σας η προσπάθεια είναι αξιολογότατη και πιστεύω ότι έτσι πρέπει να αγωνίζεται σήμερα ο κάθε ευσυνείδητος πολίτης.
Όμως υπάρχει και μια άλλη διάσταση αυτού του αγώνα που είναι η επαφή με άλλες σύγχρονες κοινωνικοπολιτικές αναλύσεις, η κριτική τους μέσα από το πρίσμα της θεωρίας του κοσμοσυτήματος την οποία θελω να πιστεύω και εύχομαι ότι την μελετούν πολλοί, οι οποίοι σαν και μένα έχουν ανησυχίες "για το που πάει το πράγμα" στην σύγχρονη ζωή και αναζητούν απαντήσεις.
Σ΄αυτό το πλαίσιο διάβασα ένα άρθρο κάποιου William Schultz, που με αφορμή το "μεταμοντέρνο μύθο" του Lyotard, παρουσιάζει και αναλύει σε πολύ γενικές γραμμές τη μεταμοντέρνα(;) θεωρία του. Πολλές ιδέες του,μέσα σ΄αυτό το άρθρο με άγγιξαν γιατί νομίζω βρίσκονται στην κατεύθυνση των αναζητήσεών μου, όσον αφορά τον προσδιορισμό του σύγχρονου ανθρώπου και την ερμηνεία του κόσμου με βάση τα νέα δεδομένα που δημιουργούνται ή κυοφορούνται στο τέλος της εποχής της νεοτερικότητας.
Εκείνο που θα ήθελα να δω κάποια στιγμή και που με οδήγησε στην σύνταξη αυτού του σημειώματος, είναι κάποια άρθρα σας ή/και κριτικές σας σε παρόμοιες ιδέες. Ας πούμε θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να αναλυθεί ο τύπος του νεοτερικού ανθρώπου, όπως έχει διαμορφωθεί σε κατάσταση ιδιoτίας ως προς την θεσμημένη κοινωνία και άσκησης ατομικής ελευθερίας, με προβολή στα νέα δεδομένα της παγκοσμιοποιήσης που ξεχαρβαλώνει το αξιακό σύστημα της νεοτερικότητας (καταργόντας π.χ. τα σύνορα των κρατών, όχι μόνο για άυλα πράγματα όπως είναι τα διεθνή κεφάλαια αλλά ακόμη και για ανθρώπους, σύνορα στα οποία στήριξε η νεοτερικότητα την χειραγώγηση των μαζών - δεν νομίζω ο Ντεπαρτιέ πλέον να αισθάνεται περισσότερο γάλλος απ΄οτι ρώσσος, ή ο Σνόουντεν πιο πολύ αμερικάνος απ΄ότι επίσης ρώσσος!)
Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας, εφόσον αντέξατε να διαβάσετε το παρόν σημείωμα.

Με βαθύτατη εκτίμηση
Παντελής Τριγκόζης