Πέμπτη 2 Ιουλίου 2009

Γιώργος Κοντογιώργης, Που βρίσκονται οι πνευματικοί άνθρωποι της χώρας; (Συνέντευξη)

Για να διαπιστώσουμε την ύπαρξη πνευματικών ανθρώπων πρέπει να διερωτηθούμε εάν υπάρχουν ιδέες να υπηρετήσουν και ποιές. Σήμερα λοιπόν δεν υπάρχουν ιδέες διακριτές από το κατεστημένο οικονομικοκοινωνικό και πολιτικό σύστημα. Οι ιδέες που διακινούνται ακόμη σήμερα (ο σοσιαλισμός και ο φιλελευθερισμός) αποτελούν απολιθώματα της εποχής που ο νεότερος κόσμος αγωνιούσε να ξεπεράσει το δεσποτικό του παρελθόν και να οικοδομήσει κοινωνίες εν ελευθερία. Αυτό εξηγεί γιατί με περισσή ευκολία οι πνευματικοί άνθρωποι μεταβάλλονται σε απολογητές, σε θεράποντες και, συχνά, σε διαχειριστές του συστήματος και των κατόχων του.
Οι πνευματικοί άνθρωποι πιστεύουν ακόμη ότι την εκμετάλλευση την παράγει το κεφάλαιο και όχι η σύμπτωση στον ίδιο φορέα του ιδιοκτήτη του κεφαλαίου με τον ιδιοκτήτη του συστήματος. Είναι οι ίδιοι που διδάσκουν τις κοινωνίες ότι το σημερινό πολιτικό σύστημα είναι δημοκρατικό, με απώτερο σκοπό τον εγκιβωτισμό τους στον χώρο της ιδιωτείας, έτσι ώστε να παραμείνει κατά τρόπο αδιατάρακτο στα χέρια των κατόχων του κράτους. Είναι τέλος αυτοί που διατείνονται ότι η συνείδηση του συλλογικού υποκειμένου (το έθνος) αποτελεί απειλή για την ελευθερία, ανοίγοντας τον δρόμο για την ολοκληρωτική επιβολή των σχέσεων ηγεμονίας που διαμορφώνονται στο πλανητικό σύστημα, σε βάρος του κανονιστικού περιβάλλοντος των κοινωνιών του κράτους.
Η απουσία ιδεών οφείλεται όχι σε κάποιο “στέγνωμα” του ανθρώπινου νου, αλλά στο γεγονός ότι διανύουμε μια μεταβατική εποχή όπου το παλαιό εξεπλήρωσε τον προορισμό του, το δε νέο κυοφορείται μέσα σε ένα πλήρες κενό, γνώρισμα του οποίου είναι η κατάληψη “θέσεων” στο σύστημα με μέτρο τους συσχετισμούς.
Ελάχιστοι είναι οι πνευματικοί άνθρωποι που “οσμίζονται” τα φαινόμενα και τοποθετημένοι πέραν της εποχής τους, καταπιάνονται με την οικοδόμηση του νέου γνωσιολογικού οπλοστασίου με βάση το οποίο θα συλληφθούν τα ποιοτικά στοιχεία της εξέλιξης και θα διαγραφεί η προοπτική της. Οι πνευματικοί αυτοί άνθρωποι όμως βρίσκονται στο “εργαστήρι” και, προφανώς, η αξία των προτάσεών τους θα δοκιμασθεί συντωχρόνω με τις μεταμορφώσεις του παρόντος και την ανάδυση του καινούριου.
Το φαινόμενο αυτό είναι παγκόσμιο. Από τη δοκιμασία αυτή δεν θα μπορούσαν να εξαιρεθούν οι Έλληνες πνευματικοί άνθρωποι. Θα έλεγα μάλιστα ότι οι τελευταίοι, χάρη στη συγκυρία, επέδειξαν μεγαλύτερη βιασύνη να μεταβληθούν από “οργανικοί διανοούμενοι” σε “οργανικούς νομείς” της εξουσίας. Έχει ενδιαφέρον εντούτοις να προσεχθεί ότι επεχείρησαν να προσδώσουν στο διάβημά τους αυτό προοδευτικό πρόσημο, διακηρύσσοντας ότι ανέλαβαν το ρόλο της “θεραπαινίδας” στο όνομα του “εκσυγχρονισμού” της ελληνικής κοινωνίας. Έναν ρόλο στον οποίο συνωστίσθηκαν αυτόκλητοι ή ανταποκρινόμενοι στο πρώτο νεύμα της εξουσίας

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ή ΑΧΑΛΙΝΩΤΟΣ ΕΝΔΟΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ???

Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
http://ellinikoforum.blogspot.com/

Είναι απορίας άξιος ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζεται η πολιτική ηγεσία του υπουργείου εξωτερικών, τόσο τις παρακαταθήκες της συσσωρευμένης διεθνούς εμπειρίας, όσο και το περιεχόμενο της πολιτικής - και όχι μόνο σκέψης - που παράγουν οι μάχιμοι διπλωμάτες πρώην και νυν, για τα κορυφαία ζητήματα που απασχολούν τον τόπο και που βάζουν με το δικό τους τρόπο τη σφραγίδα τους στα μελλούμενα.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΙΣ ΠΙΟ ΜΑΥΡΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ???

Αν και δύσκολα θα βρει κανείς ανάλογο προηγούμενο όσο μακριά στο παρελθόν και να προχωρήσουν οι αναζητήσεις του, οφείλουμε να προσδιορίσουμε με σαφήνεια το στίγμα της σύγχρονης εξωτερικής πολιτικής, που …ελέω πολιτικού συστήματος τείνει να λάβει πλέον διαχρονικό χαρακτήρα.

1.Εξωτερική πολιτική χωρίς ιεραρχήσεις και προτεραιότητες: Λες και δεν κρίνεται τίποτε σ αυτή τη χώρα. Λες και τα κορυφαία ζητήματα που κατά καιρούς την απασχόλησαν έχουν διευθετηθεί, και πλέον η εξωτερική πολιτική καλείται να αντιμετωπίσει στη λογική του … «μεροδούλι – μεροφάι» ότι έκτακτο ήθελε προκύψει. Θα ‘λεγε κανείς πως η προσωπική ατζέντα της υπουργού εξωτερικών, δεν περιλαμβάνει λέξεις όπως ΑΙΓΑΙΟ, ΘΡΑΚΗ, ΚΥΠΡΙΑΚΟ, ΣΚΟΠΙΑ… Θα ’λεγε κανείς πως αυτή η ατζέντα δεν έχει κόκκινες υποσημειώσεις και SOS χειρισμούς… Πως δεν υπάρχουν χρονοδιαγράμματα, ιδιαίτερα ζητήματα, πρωτεύοντα και δευτερεύοντα στην ημερήσια διάταξή της. Πως αυτή η ατζέντα είναι πλέον υπερπλήρης από επισκέψεις, φιέστες, και έναν ιδιότυπο καθωσπρεπισμό.

2.Εξωτερική πολιτική χωρίς σχέδιο και συγκεκριμένο βηματισμό: Αφού το καθημερινό γίγνεσθαι πλέον, δεν πείθει κανέναν πως είναι σαφείς οι στόχοι μας… καλά σχεδιασμένη η διαδρομή μας… προσεκτικά σχεδιασμένη η πολιτική αξιοποίηση των διεθνών ερεισμάτων μας κοκ. Δεν προκύπτει εκ του αποτελέσματος και δεν επιβεβαιώνεται από αντίστοιχες πολιτικές πρωτοβουλίες, πως υπάρχει ο οποιοσδήποτε βραχυπρόθεσμος σχεδιασμός κι αυτό που ακούμε είναι μασημένα λόγια όταν η πολιτική μας ηγεσία συζητά για μακροπρόθεσμες στοχεύσεις. Η Ελλάδα πλέον στην εξωτερική της πολιτική και στην προάσπιση των εθνικών της θεμάτων, πορεύεται δημιουργώντας ένα ΝΕΟ… ΕΝΑ ΠΡΟΤΥΠΟ… ΕΝΑ ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ – ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ. Η διεθνής κοινότητα…

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ: http://ellinikoforum.blogspot.com/